جهاني شدن

جهانی­ شدن پدیده­ ي بزرگ اجتماعی­ ای است که در نیمه­ ی دوم قرن بیستم به­ ویژه دهه­ ی 1990 به سرعت مراحل تکوین خود را پشت سرگذاشته است. چالش جهانی­شدن که از جامعه شناسي آغاز شد (Waters,1995)، به سرعت حوزه‌های بسیاری از زندگی معاصر نظیرسیاست، اقتصاد، فرهنگ و تعلیم­وتربیت را دربرگرفت

در نظر برخی دیگر از صاحبنظران، جهانی شدن به عنوان یک مفهوم هم به کوچک شدن جهانی و هم به تقویت آگاهی از جهان اشارهدارد.

جهانی­ شدن درمقام روندی از دگرگونی­ها از مرزهای سیاست و اقتصاد فراتر رفته و علم، فرهنگ و سبک زندگی را دربرمی‌گیرد. ازاین­ جهت جهانی­ شدن پدیده‌ای چندبعدی است که قابل تسری به اشکال گوناگون عمل اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، حقوقی، فرهنگی،نظامی، فنّاوری و همچنین عرصه‌های عمل اجتماعی همچون فعالیت­های زیست­ محیطی است (مؤسسه تحقیقات تدبیر اقتصادی 1382،ص27).

از طرفي در عصر جهاني شدن مباحث مختلف فكري فرصت بيشتري براي بروز و ظهور پيدا كردند.ابعاد دیگر جهانی­ شدن شامل مهاجرت انسانی، سفرهای بین­ المللی، ارتباطات بین­ کشوری، گسترش تأثیرهای فرهنگی و بستگی‌های محیطی می‌شود (Healy et al. 2003: P.1).

يكي مهم ترين ابعاد جهاني شدن ،ابعاد فرهنگي و علمي آن است

از این منظر جهانی شدن با انقلاب علمي و دانسته‌های جدید مرتبط است كه جهانی شدن وانقلاب علمی و جهش دانش دوروی جدایینا پذیر یک سکه محسوب می‌شوند. جهانی شدن به واسطه انقلاب علمی و اطلاعات راه را برای رسیدن به خدمات اطلاع‌رسانی سریع به همهٔ مناطق از طریق تجارت و مبادله آزاد اطلاعات و آموزش همراه ساخته‌

از ديگر مزاياي جهاني شدن مي توان به حقوق شهروندی، مردم‌سالاری و مشارکت أجتماعي اشاره كرد

منابع استفاده شده:

مقاله ي نقش جهاني شدن در اموزش و پرورش،پنجمين همايش بين المللي افق هاي نوين در علوم انساني و مديريت

عرفاني نسب،سالار. جهاني شدن اموزش و پرورش،دومين كنفرانس بين المللي رويكرد هاي نوين در علوم مهندسي و تكنولوژي

يونسكو،اعلاميه كنفرانس جهاني اموزش و پرورش براي همه

البرو، مارتین، «عصر جهانی، جامعه‌شناسی پدیده جهانی شدن»، ترجمه نادر سالار زاده احمدی، سال ۱۳۸۱، نشر آزاد اندیشان: تهران