نویسنده: ابی اولهایزر- واشنگتن پست
ترجمه: هلیا عسگری
تارانا بورک، روز یکشنبه در حال تماشای تبدیل شدن هشتگ #می-تو یا #من-هم به یک پدیده اینترنتی بود. اما خیلی زود احساس وحشت کرد؛ زمانی که دید افراد مشهور این هشتگ را توییت می‌کنند و تمام زنانی را که تجربه آزار و اذیت جنسی یا تجاوز جنسی را داشته‌اند، تشویق می‌کنند تا با این هشتگ روایت خود را بازگو کنند. در آن زمان بورک احساس کرد باید کاری بکند، اما نمی دانست از کجا شروع کند.
او در آن زمان با خودش فکر کرد: «اگر این روند ادامه پیدا کند، کار من را کاملا تحت الشعاع قرار خواهد داد».
جنبش #من-هم که یک جنبش آگاهی رسانی بود و به سرعت در فیسبوک و توییتر وایرال شد و الهام بخش بسیاری بود، در واقع با توییت آلیسا میلانو آغاز نشده است. حتی این جنبش به دنبال افشای آزار جنسی هاروی واینستین، تهیه‌کننده مشهور سینما نیز پدید نیامده. اصلا این جنبش در سال ۲۰۱۷ شکل نگرفته است.
بیش از یک دهه پیش ، بورک کسی بود که قدرت عبارت «من هم» را به عنوان عبارتی شناسایی کرد که می تواند به زنان کمک کند. او جنبش «من-هم» را در سال ۲۰۰۶ به وجود آورد زیرا خودش، به عنوان کسی که تجاوز جنسی را تجربه کرده بود، می خواست کاری برای زنان و دختران – مخصوصا زنان رنگین پوست- بکند.
با انفجاری که توسط هشتگ #من-هم در شبکه‌های اجتماعی رخ داد، بورک بالاخره آن امید و همدلی را که می‌دانست این عبارت در زنانی که می‌خواهند درباره تجربیات خود توییت کنند به وجود می‌آورد، دید. اما تجربه اش به او گفت که این روند وایرال شدن هشتگ، علیرغم آن قصد خوبی که دارد، می تواند بسیاری از کارهایی را که برای ساختن آنها تلاش کرده، و درست در لحظه ای که می‌تواند کارهای بیشتری انجام دهد را خراب خواهد کرد.
یکشنبه شب بورک شروع به توییت کردن کرد. بورک در مصاحبه ای که صبح چهارشنبه داشت گفت:« من مجبور شدم زنگ هشدار را بزنم. یک، قبل از اینکه کار من پاک شود ، و دو ، زیرا اگر بتوانم از مردم حمایت کنم ، باید این کار را انجام دهم».
بورک در توییتی نوشت:« قلبم از خوشحالی به تپش می‌افتد وقتی می‌بینم زنان از این ایده استفاده می‌کنند، ایده ای که ما آن را توانمند سازی از طریق همدلی می نامیم. از این راه نه تنها به جهانیان نشان می‌دهیم که خشونت جنسی چقدر گسترده و فراگیر است، بلکه به سایر کسانی که تجربه آزار جنسی داشته‌اند می‌گوییم که تنها نیستند».#من-هم
در توییتی دیگر نوشت:« این اتفاق فراتر از یک هشتگ است. این شروع یک گفتگوی بزرگتر و حرکتی برای بهبود یک جامعه رادیکال است. به ما بپیوندید».
کمپین هایی مانند #من-هم می توانند در چرخه اخبار تغییراتی ایجاد کنند. این هشتگ برای عموم مردم در نظر گرفته شده، و نمایش گسترده ای است برای اثبات مسئله‌ای که اجتناب ناپذیر است. مخاطبان آن همه مردم، به ویژه مردان هستند.
بورک توانست با کمک بِلَک توییتر – بلک توییتر یا توییترسیاه یک خرده فرهنگ آنلاین است که عمدتاً متشکل از کاربران سیاه پوست در شبکه اجتماعی توییتر است که روی موضوعات جامعه سیاه پوستان ، به ویژه در ایالات متحده تمرکز دارد- همزمان با گسترش استفاده از هشتگ من-هم در سراسر دنیا، حرف خود را زده و موفقیت شگفت آوری به دست آورد. فعالیت های پیشتر بورک در زمینه جنبش من هم فراتر از جوامعی که فعالیت خود را در آن متمرکز کرده بود نرفته و شناخته نشده بود. بنابراین کسانی که بورک را قبلا می‌شناختند و از فعالیت‌های او باخبر بودند شروع به توییت کردن در مورد آن کردند.
"جریان اصلی #من-هم سعی دارد آن را از تارانا بورک بگیرد. آیا می توانیم آن را دسته جمعی اصلاح کنیم!" (bevysmith (@bevysmith) October 16, 2017
بسیاری نیز به سایر مبارزات و کمپین‌های مشابه دیگر – مانند #WhatWereYouWarearing ، #YouOkSis و #SurvivorPrivilege – اشاره کردند که همه آنها توسط زنان رنگین پوست شکل گرفته است. تا اینکه روز دوشنبه ، مجله Ebony یک گزارش کوتاه در مورد بورک وفعالیت‌های او منتشر کرد. سایر رسانه ها نیز این موضوع را پیگیری کردند و سرانجام آلیسا میلانو ، که در بسیاری از گزارش‌های رسانه ای آغازگر جنبش من-هم معرفی شده بود، توییت کرد و از کاربران خواست تا درباره تاریخچه جنبش من-هم بیشتر بدانند.
بخشی از پیام مهمی که در اینجا وجود داشت این بود، که هشتگی که به طور گسترده و با این سرعت توسط زنان سفیدپوست پخش می شد و ترند اول فضای آنلاین بود، در واقع ریشه در یک دهه کار یک زن رنگین‌پوست دارد. اما این نیز هست: این جنبش بیش از یک هشتگ است و آن انجام کار در دنیای واقعی است که انجام آن طول خواهد کشید. بورک همچنین گفت:« این زندگی مردم است. یک موضوع بسیار حساس و شخصی است.»
من آماده نبودم
جنبش من-هم از کار بورک با دختران جوان رشد پیدا کرد. بورک ، ۴۴ ساله ، در برانکس بزرگ شد و بیشتر ۲۵ سال گذشته خود را به عنوان یک فعال مدنی برای کمک به جوانانی که در جوامع محروم و تبعیض‌آمیز رشد پیدا کرده و زندگی می‌کنند گذرانده. بروک در آلاباما، در یک سازمان جوانان کار می‌کرد. دختری آنجا بود که بورک وقتی این داستان را تعریف می کند او را بهشت صدا می کند. بهشت حدوداً ۱۳ ساله بود. یک روز بهشت از بورک خواسته تا به صورت خصوصی با او صحبت کند. او شروع کرد به گفتن روایتش از خشونت جنسی که تجربه کرده بود. بروک می‌گوید: «من آماده نبودم و او را رد کردم و به شخص دیگری ارجاع دادم.» آن دختر دیگر هرگز به آن سازمان بازنگشت و بورک دیگر هیچ خبری از او ندارد. از آن روز بورک مدام با خود تکرار می‌کند که چرا نتوانست و جرات نکرد داستان خودش را بیان کند و به او بگوید «من هم».
آنچه بعد از آن برای بورک اتفاق افتاد، تفکر بسیار بود، درمورد اینکه بهشت زنده است، به او کمک شده و اینکه چگونه این موضوع می تواند به یک اتفاق معنادار تبدیل شود که بتوان از طریق آن برای دیگران کاری انجام دهد. «وقتی قطعات پازل را در ذهنم کنار هم چیدم به این نتیجه رسیدم: چیزی که مهم است این است که کسانی که خشونت جنسی را تجربه کرده‌اند با من همدلی کنند.»
اینگونه بود که جنبش من-هم شکل گرفت. در سال ۲۰۰۶ ، یک سال قبل از اینکه جنبش اولین کمک مالی خود را برای فعالیت دریافت کند، بورک صفحه MySpace را برای جنبشی که می خواست ایجاد کند راه اندازی کرد. بعد از آن بورک نتوانست آن صفحه اصلی MySpace را هرگز پیدا کند ، اما اثر آن را به خاطر می آورد.
بورک می‌گوید:« MySpace بسیار مورد توجه قرار گرفت. تعجب آور بود. کار ما تا آن زمان با جوانان بود اما تعداد زیادی زنان بزرگسال به صفحه ما در MySpace پیوستند.» یک زن طراح، ۱۰۰۰ تی‌شرت با طرح من-هم به این جنبش اهدا کرد. بورک هنوز هم وقتی در مورد جنبش در جایی سخنرانی دارد یکی از آنها را می پوشد. یکی دیگر از طرفداران جنبش، وب‌سایت حرفه‌ای را برای آنها طراحی کرد.
با افزایش حمایت و علاقه مخاطبان به این جنبش ، بورک دریافت که نیاز به جنبش«من هم» بیش از آنچه فکر می کرده وجود دارد. بورک متوجه شد که این تنها نیاز جامعه کوچک آنها نیست.
امید و الهام فقط با کار پایدار می ماند
موفقیت هشتگ من-هم بیشتر شبیه یک معجزه بود. به وجود آمد، گسترش یافت، معنای جدیدی به یک موضوع مهم داد و در عرض یک هفته دیگر تنها یک خبرنبود. از نظر بورک «من هم» یک استراتژی است، استراتژی ای که قبل از ترند شدن هشتگ وجود داشته ، و استراتژی که حتی بعد از کمرنگ شدن هشتگ وجود خواهد داشت.
بورک می‌گوید کاری که این کمپین کرد ایجاد امید بود :« مردم به شدت به امید و الهام نیاز دارند. اما امید و الهام تنها با کار پایدار می ماند.» یکی از مواردی که بورک را در مورد جنبش من-هم نگران کرد این بود که آیا کسانی که به زنان برای گفتن روایتهایشان از آزار جنسی کمک کرده‌اند برای مرحله بعدی آماده هستند.
«اگر خودم مجبور به انجام این کار باشم ، ما آماده حمایت از مردم خواهیم بود» بورک این را گفت تا تاکید کند که «شما مجبور به فاش کردن اطلاعات شخصی خود نیستید» و زنانی که فعالیت‌های جنبش من-هم را می‌بینند نباید احساس گناه کنند که چرا از خود مراقب نکردند.
وی گفت: «من فقط می دانم چه اتفاقی می افتد. من بارها شاهد این مساله بودم که زنان به یکباره احساس جسارت کردند. چرخه ای وجود دارد که مردم آن را پشت سر می گذارند و دراین چرخه به پشتیبانی نیاز دارند ، حتی در گفتن عبارت من-هم.»
«من- هم» یک وحدت را ایجاد کرد اما وقتی درباره این موضوع با زنان به صورت جداگانه صحبت می کنید ، با طیف وسیعی از پاسخ ها روبه رو می‌شود – توانمند سازی ، فرسودگی ، اتحاد، ضربه روحی و روانی. بورک توصیه هایی به طرفداران این هشتگ داشت.
«اگر شما یک قربانی آزار جنسی هستید که احساس می کنید این جنبش به شما انگیزه داده است و می‌خواهید با آن روبه‌رو شوید و آن را با کسی در میان بگذارید، سازمان های کوچک و محلی در سراسر کشور وجود دارند که این کار را برای شما انجام می دهند. اگر می‌خواهید کاری انجام دهید، کاری انجام دهید. برای کار داوطلبانه آموزش بینید. کمک مالی به یک موسسه خیریه که از قربانیان حمایت می کند بکنید.»
برای کسانی که، به هر صورت، احساس می کنند درجنبش من-هم در حال غرق شدن هستند، بورک توصیه می‌کند که:«قطع ارتباط کنید ، در این مورد احساس گناه نکنید….آن کار را با گام‌های خود انجام دهید. اگر شش ماه دیگر خواستید که بگویید من-هم، همان موقع بگویید. این جنبش برای همیشه وجود دارد.»
Ohlheiser.Abby, “The woman behind ‘Me Too’ knew the power of the phrase when she created it — ten years ago”, washingtonpost, Oct. 19, 2017.
Retrieved from: https://www.washingtonpost.com/news/the-intersect/wp/2017/10/19/the-woman-behind-me-too-knew-the-power-of-the-phrase-when-she-created-it-10-years-ago
#هلیا_عسگری
