برای آدمی که این همه آرزو داره ،نشستن و دست روی دست گذاشتن هیچ کاری نکردن یعنی تباهی تا ابد
فاطمه ی 25 ساله...تو باید طعم خوشبختی رو بچشی...
می رسی..فقط باورش کن....
به همون صدایی که در درونت همیشه راه رو نشون میده و تو گوش نمیدی ،یک بار..حداقل همین یک بار ..گوش بده...
حتی اگه نرسی ..به خودت ثابت میکنی که دو ماه در عمرت برای چیزی جنگیدی...برای "خوشبختی"
هرچند من هیچ وقت تلاش و نرسیدن رو مقابل هم قرار ندادم...هنوز دیر نشده...وقت برای گذاشتن جان هست..
"ایمان دارم که از جان مایه گذاشتن ،توانستن است"
31 فروردین 1403 شمسی
یا علی مدد
