
من به جاده ای لطیف و باران خورده می اندیشم
به سبزه زاری که درکنار آن روییده
به نغمه های گوش نوازی که درمسیرش می شنوم
به خورشیدی که در انتهای جاده غروب خواهد کرد
به تاریکی آرامش و دامن ستاره
به یک آغاز دیگر یک روز دوباره
به مهری که پرورشگاه بشر است
زمینی که خاکش پراز رویش وزندگیست
من به خدا می اندیشم ...
باران سپهری
@help_each_other2020
Instagram: @help.each_other
https://virgool.io/@help.each.other