تقریباً تمام ما کم و بیش از ماجرای طرح صیانت چیزهایی شنیده ایم. طرحی که همواره در ابهام بوده و برداشت های مختلفی از آن به گوشمان رسیده است. برخی آنرا ابزاری برای جلوگیری از تهدیدات فضای مجازی و اینترنت قلمداد نموده اند و برخی دیگر آنرا به منزله محدود شدن دسترسی کاربران ایرانی به شبکه گسترده جهانی اینترنت تصویر نموده اند. اما چیزی که تقریباً بسیاری از افراد به آن باور دارند، قطع یا کاهش چشمگیر دسترسی به پیام رسان های خارجی و یا سرویس هایی مانند جیمیل در صورت اجرا شدن این طرح است و این در حالی است که بسیاری از افراد به دلیل سادگی استفاده و در دسترس بودن بیشتر، برای ارتباط و مکالمه های روزمره خود از این ابزارها استفاده می نمایند. لازم به ذکر است که فارغ از موضوعی مانند طرح صیانت، حملات گسترده اینترنتی و سایبری بر روی سرورهای ایران بعضاً منجر به قطع ارتباط داخل به خارج کشور و برعکس از سوی سازمان های زیرساختی کشور نیز شده است (از این موضوع در اصطلاح به ایران اکسس - Iran Access یاد می شود) که بر این اساس، تمامی دسترسی های کاربران داخل ایران به سرویس های خارجی و نیز دسترسی کاربران خارج از ایران به داده های مستقر در ایران قطع می گردد.
اما همین موضوع، در صورت اجرایی شدن طرح صیانت و کاهش یا حذف دسترسی به چنین ابزارهایی، صرفاً تبعات خود را برای افراد عادی در پی نخواهد داشت. متأسفانه در اثر استفاده بالای از چنین ابزارهایی، شرکت های خصوصی و حتی سازمان های بزرگ کشور نیز مدت هاست که راه های ارتباطی خود با مخاطبین و مشتریان را بر پایه این اپلیکیشن ها بنا نهاده اند، چنانکه این موضوع را می توان حتی در سازمان های دولتی نیز شاهد بود. البته این موضوع صرفاً به اپلیکیشن های پیام رسان محدود نبوده و برخی دیگر از زیرساخت های نرم افزاری مانند سرویس Gmail نیز در همین سازمان های دولتی بعضاً استفاده می گردد.
برای مطالعه ادامه این مطلب اینجا کلیک کنید...
