بلاکچین « blockchain » به عنوان یک سیستم همکار یا یاور وارد سازمان ها شد و پس از هوشمندسازی سیستم ها در سازمان ها، بلاکچین برای ایجاد شفافیت و امنیت بیش تر و کارایی و اثر بخشی بهتر به کمک سیستم های مستقر در سازمان آمد. در دنیای تجارت بسیاری از شرکت ها از بلاکچین ها استفاده کرده اند. بخصوص در مارکتینگ؛ در واقع جمع آوری داده ها، نگهداری و تحلیل آن ها به کمک بلاکچین ها خیلی راحت تر انجام میشد. و پس از آن بازاریابی سیاسی علمی از بلاکچین استفاده کرد. و در این مطلب انقلاب بلاکچین در انتخابات را بررسی خواهیم کرد.
در عالم سیاست، در ابتدا انتخابات الکترونیک یا EVOTING آغاز شد. انتخابات الکترونیک، یک سیستم جمع آوری اطلاعات الکترونیکی است که به کاربران این امکان را می دهد که رای خود را به صورت ایمن اعلام و ارائه کنند. این فرایند، ثبت نام، رای گیری، شمارش و اعلام نتایج را نیز در واقع در بر میگیرد.
هدف از به کارگیری این سیستم، ایجاد شفافیت بیشتر، سرعت عمل و افزایش مشارکت بود. سرعت عمل در این که رای دهندگان سریع به خواسته های خود برسند و افزایش مشارکت در این که محدودیت های جغرافیایی که رای دهندگان با آن مواجه بودند را از میان بردارند. این موضوع چالش های امنیتی فراوانی نیز داشت و به قولی باگ های این سیستم در انتخابات الکترونیکی مشخص شد.
مثلا افرادی که با کامپیوتر یا موبایل خود در رای گیری ها شرکت می کردند به دلیل نبود امضای الکترونیکی هویت آنها تشخیص داده نمی شد. بنابراین از یک طرف ممکن بود در اطلاعات آن ها دستکاری صورت بگیرد (هویت سازی) و از طرف دیگر هویت آن ها نادیده گرفته و رای آن ها حذف شود. به همین دلیل انقلاب بلاکچین به کمک سیستم آمدند.
بلاکچین شفافیت پروسه رای گیری را بیشتر می کند. به این شکل که پروسه رای گیری و شمارش نتایج در مقابل چشمان رای دهندگان ،نامزدها و شمارش کنندگان رای ها انجام شود. تراکنش ها که در صحبت ما رای رای دهندگان است، در پلتفرم بلاکچین ذخیره می شود. بنیان گذاران بلاکچین و انقلاب بلاکچین و استفاده کنندگان معتقد بودند و هستند که امکان هک شدن این پلتفرم بسیار کم است. در واقع یک صندوقچه امن از داده ها است که می توان هر زمان از آن استفاده و آن را تحلیل کرد.
پس از ارزیابی نتایج انتخابات بلاکچین در تعدادی کشورها، گروه هایی به صورت موافق و مخالف در آمدند و نظرات خود را ابراز کردند. در یکی از این کشورها از سیستمEID (شناسه های دیجیتالی) استفاده شد. در جایی دیگر از کارت های شناسایی ملی مثل شماره های تامین اجتماعی یا SIN NUMBER و یا کارت ملی یا کارت های تامین اجتماعی استفاده گردید. در آمریکا شناسه های هویتی موقت صادر شد که پس از رای گیری، باطل شد. در این انتخابات نفع برندگان، نهایی شهروندان هستند. مجریان این امر، حکومت ها و دولت ها هستند. و انقلاب بلاکچین باعث ایجاد این ازوکارها شد.
بنابراین ضلع سومی هم برای شفافیت و امنیت بیشتر به میان شهروندانی که در رای گیری شرکت می کنند و مجریانی که دولت و حکومت هستند برای حل مسئله اضافه شد. و این ها استارتاپ های رای گیری هستند. از متخصصین برنامه نویسی یا کسانی که با ساختارهای بلاکچینی مانند Bitcoin آشنایی داشتند دعوت شد در این استارتاپ ها شرکت کنند و راه حل هایی را برای حفاظت از امنیت انتخابات ارائه دهند.
در هر انتخاباتی باید:
1. هیچ رای دهنده ای نباید بیش از 1 بار رای دهد.
2. هیچ رای دهنده ای نباید ارزش رای فرد دیگری را مشخص کند.
3. هیچ رای دهنده ای نباید رای تکراری بدهد.
علاوه بر این موارد، از بلاکچین خواسته می شود افراد واجد شرایط را شناسایی کند. بنابراین در افراد یک فیلترینگ انجام می شود و بلاکچین آن را انجام می دهد. اما عنصر خاص دیگری هم مختص انتخابات بلاکچین هاست که رای دهندگان باید تایید کنند که رای های آن ها شمرده شده است.
ارکان بنیادی انتخابات بر اساس بلاکچین
1. نهاد تایید کننده احراز هویت فرد(AO): مانند کمیته انتخابات، وزارت کشور، مجلس، هیات مدیره یا کمیته سهامداران.
2. رای دهنده یا کاربر: با اعلام درخواست خود برای شرکت در رای گیری و انجام تراکنش آن سیستم را مشروعیت می بخشد.
3. طرف سوم قابل اعتماد(TTP): این نهاد مشارکت کننده یا ذینفع است. و برای کاهش تردید یا ایجاد محدودیت در قدرت نهاد احراز هویت به وجود می آید.
به تعداد داده های تراکنش شده( رای های ارسال شده)، پیام های هش، به نهاد تایید کننده ارسال می گردد. (هش به معنی پروسه ارتباط دادن داده های وابسته متغیر به داده های مستقل و فیکس گفته می شود. و واژه هشتک در شبکه های اجتماعی از این اصطلاح گرفته شده است.)
زمانی که در بلاکچین تراکنشی انجام می دهید این پیام، پیام های هش شده هستند. این پیام های هش شده( داده های تراکنش شده)، بین AO و TTP باید یکسان باشد و رای دهنده می تواند با دریافت و استخراج لیست نهایی هر دو نهاد مطمئن شود که رای او شمرده شده است. نهاد ناظر بر انتخابات و نهاد مجری انتخابات موظف هستند که لیست عملکردشان را در اختیار رای دهنده قرار دهند. اما بسیاری از کارشناسان خبره دنیای فناوری اطلاعات به این نتیجه رسیدند که رای گیری کاغذی امنیت بیشتری داردو درکنار آن می توان از بکآپ گیری از اثر انگشت بین رای دهندگان و رای های کاغذی، و تطبیق آن ها و همچنین استفاده از سیستم اسکن چشمی استفاده کرد.به گفته یکی از متخصصین علم ارتباطات، انتخابات مساله جدی تری است که به بلاکچین ها سپرده شود.
دنیا به عقب بر نمی گردد و انقلاب بلاکچین در دنیای تجارت و صنعت راه خود را بازکرده است. و به دنیای سیاست نفوذ می کند. انتخابات بلاکچین یک بروکراسی را ایجاد می کند. در یک بروکراسی مستقل، یک ساختار هزینه زا و طبیعتاً ساختار اختلاف زا و تعارض آمیز وجود دارد.بلاکچین در سیاست از طرفی کارها را راحت می کند ولی از طرفی ساختارهای جدید را تحمیل می کند.سیستم بلاکچین، فقط یک سیستم هوشمند نیست که ما را از نظر اطلاعات تغذیه کند، بلکه سیستم هوشمندی است که ما را وادار به تولید اطلاعات نیز می کند.
پس از شروع انقلاب بلاکچین دولت ها باید در خودشان این موضوع را حل کنند که زمانی که به ساختارهای سیاسی و انتخاباتی مبتنی بر بلاکچین عمل می کنند، اختلالاتی در سخت افزار این بروکراسی به وجود نمی آید. چون یک قطع برق و یا اینترنت کل فلسفه این موضوع را زیر سوال خواهد برد. هر چقدر دنیا هوشمندتر و تکنولوژیک تر می شود ارتباطات حساس تر و طریف تر خواهند شد.
تولید شده توسط اتاق فکر ماهان و ارائه شده در حرفه پلاس
لینک مقاله در سایت حرفه پلاس برای شنیدن پادکست انقلاب بلاکچین و انتخابات
