تو قسمت اول تجربه سفر آنکارا با هم در مورد مقدمات سفر، رزرو پرواز و هتل و بهترین راه خارج شدن از فرودگاه آنکارا و رسیدن به مرکز شهر صحبت کردیم حالا می‌خوایم یه پله جلوتر بریم و دو نکته مهم یعنی خرید سیمکارت و راه‌های گرفتن تاکسی رو با هم بررسی کنیم. بیاید با سیمکارت شروع کنیم.
خرید سیمکارت
تو ترکیه هم مثل هر کشور دیگه‌ای طبیعتا بیشتر از یه اپراتور تلفن همراه وجود داره که شاید معروف‌ترین اونا حداقل برای ما ایرانی‌ها (که زمانی که می‌تونست جای ایرانسل فعلی رو برامون بگیره)، ترک‌سل باشه. این اپراتور اولین ارائه‌دهنده خدمات 2G و 3G تو این کشوره واز بقیه اپراتورها آنتن‌دهی و سرویس گسترده‌تری رو ارائه می‌کنه. به جز ترک‌سل دو تا اپراتور دیگه هم به اسم‌های ترک‌تلکام و ودافون ترکیه هم وجود داره که ظاهرا از لحاظ تعداد مشترکین و مناطق تحت پوشش تو جایگاه پائین‌تری نسبت به ترک‌سل قرار می‌گیرن اما این به معنای خدمات پائین‌تر اونا نیست. مغازه‌ها و باجه‌های خرید سیمکارت این اپراتورها را تقریبا هر چند متر به چند متر تو سطح شهر می‌بینید بنابراین اگه جائی رو دیدید که سیمکارت مورد نظرتون را می‌فروشه عجله نکنید، مطمئنا یکی از اونا نزدیک به هتل شما هم وجود داره.
هرکدوم از این اپراتورها خدمات مختلفی رو تو غالب طرح‌های پیشنهادی به شما عرضه می‌کنن اما پیشنهاد من برای شما سیمکارت ودافونه چون با کمتر از 100 لیر (دقیقا 96 لیر) می‌تونید یه سیمکارت ودافون با 4 گیگابایت اینترنت و از همه مهم‌تر 1 ساعت تماس بین‌المللی به همه جای دنیا بخرید. قیمت نزدیک به 140 هزار تومنی این سیمکارت ممکنه به نظر گرون بیاد اما گزینه تماس بین‌المللی اون خیلی کاربردیه و تو طول سفر کاملا به کارِتون میاد. این گزینه رو البته بقیه اپراتورها هم دارن اما باید اول سیمکارت را خریداری کنید و بعد با صرف هزینه جداگونه و وارد کردن کد‌هائی که توی توضیحات‌شون حتی یک کلمه هم انگلیسی نیست می‌شه اونو فعال کرد. تو تجربه من از ودافون، اینترنت سریع و آنتن‌دهی مناسب (البته به جز مترو که توی اون دیتا که هیچ، آنتن موبایل هم ندارید!) و قابل‌قبولی داشت و اون 1 ساعت تماس بین‌المللی‌ش هم گزینه خیلی کاربردی و مناسبی برای توریست‌هاست.
برای خرید سیمکارت باید پاسپورت‌تون همراه‌تون باشه و ترجیحا یکی از این نرم‌افزارهائی که براساس صدا، ترجمه انجام می‌دن رو هم روی گوشی‌تون نصب کنید چون احتمال اینکه فروشنده غیر از ترکی یک کلمه هم انگلیسی بلد باشه نزدیک به صفره. برای خرید سیمکارت باید یه فرم بلندبالا رو پر کنید که خود فروشنده احتمالا این کار رو براتون انجام می‌ده و جالب اینجاست که توی فرم به جز نام پدر، نام مادر رو هم از شما می‌پرسن. بعد از پر کردن فرم و فعال شدن سیمکارت، حتما همون‌جا توی خود مغازه، از فروشنده بخواهید که سیمکارت رو روی گوشی‌تون نصب کنه چون بعضی از سیم‌کارت‌ها ممکنه روی فرکانسی کار کنن که گوشی شما اونو پشتیبانی نکنه.
ودافون بعد از نصب SMSهای زیادی به شما می‌ده که ... بله درست حدس زدید، یک کلمه‌ش هم انگلیسی نیست! تقریبا همه این SMS تبلیغاتی‌ان و طرح‌های جدید این اپراتور رو به شما نشون می‌ده اما اگه دوست داشتید بدون چی توی اونا نوشته شده از اپلیکیشن Google Translate و گزینه SMS Translate استفاده کنید و قبل‌ش هم زبون ترکی رو روی اپلیکیشن دانلود کنید تا بتونید از اون به صورت آفلاین استفاده کنید (اگه به راهنمائی تو این زمینه احتیاج داشتید توی کامنت‌ها می‌تونیم بیشتر صحبت کنیم).
سرعت دیتای ودافون با اینکه همیشه علامت 4G بالای گوشی دیده می‌شه خیلی فوق‌العاده نیست و تو رویائی‌ترین حالت دانلود‌تون به 400 تا 500 کیلوبایت برثانیه می‌رسه البته همین سرعت هم تو دنیای بدون فیلتر به خوبی می‌تونه یوتیوب را با کیفیت بالا بدون لَگ براتون باز کنه و تماس اینترنتی هم تقریبا هیچ تأخیر قابل ملاحظه‌ای نداره.
گرفتن تاکسی
تو شرایطی که هنوز با سیستم حمل و نقل آنکارا آشنا نشدید و تلاش‌های اولیه برای شناسائی ایستگاه‌های اتوبوس و مترو به دلیل ترکی بودن همه راهنماها به جائی نرسیده شاید تنها راه مطمئن برای رفتن از یه نقطه به نقطه دیگه، استفاده از تاکسی باشه. تاکسی‌های زردرنگ آنکارا که به تعداد زیاد تو همه خیابونا دیده می‌شن با اینکه گزینه راحتی برای این کار هستن اما کاملا گرونن و یه بار استفاده از اونا کافیه که شروع به پیدا کردن یه راه‌حل تازه کنید. این راه‌حل تازه یه چیزی تو مایه‌های همین اسنپ خودمونه (البته بهتره بگیم بیشتر مشابه کارپینو به دلیلی که در ادامه می‌گم).
داشتن سیمکارت و یه خط فعال جدا از اینکه ارتباط شما رو با دنیای خارج حفظ می‌کنه یه امتیاز خیلی بزرگ به شما می‌ده و اون هم استفاده از تاکسی اینترنتیه؛ توی آنکارا برخلاف استانبول از uber خبری نیست و اینجا باید از سیستم سنتی تاکسی‌های زرد با یه اپلیکیشن نچندان پیشرفته به اسم BiTaksi استفاده کنید که می‌تونید اونو از اینجا برای اندروید و از اینجا برای iOS دانلود کنید. خوشبختانه این اپلیکیشن امکان تبدیل زبان به انگلیسی رو داره و می‌تونید اونو به سادگی با سیم‌کارت‌تون فعال کنید. از همینجا باید بدونید که BiTaksi شبکه‌ای از همون تاکسی‌های شهری زرده و انتظار دیدن ماشین‌های شخصی مدل بالا (مثل uber) را نداشته باشید. سیستم کار این تاکسی‌ها هم برخلاف مدل‌هائی مثل اسنپ یه چیزی تو مایه‌های تاکسی بی‌سیمه و به جای اینکه راننده شما رو انتخاب کنه ظاهرا یه سیستم مرکزی مسافر و راننده نزدیک رو انتخاب می‌کنه و به رانننده اطلاع می‌ده. قیمت این سیستم خیلی پائین‌تر از گرفتن تاکسی تو خیابونه چون تاکسی‌های عادی علاوه بر اینکه گرون‌تر هستن، به محض اینکه بفمن شما ترک نیستید معمولا قیمت بالاتری رو طلب می‌کنن. اما این تاکسی‌های اینترنتی بدون مشکل هم نیستن؛ بزرگ‌ترین مشکل این سیستم اینه که تقریبا همه‌شون بالا استثنا بعد از تأیید سفر به شما زنگ می‌زنن و از همین حالا می‌تونید میزان تسلط این راننده‌ها به زبان انگلیسی رو هم تصور کنید:) تو تجربه شخصی وقتی به یکی از این راننده‌ها به ترکی گفتم "من ترکی بلد نیستم" کلا سفر رو کنسل کرد!
یه راه برای حل این مشکل اینه که اگه از هتل تاکسی می‌گیرد از مسئول بخش پذیرش بخواهید که با راننده صحبت کنه و یا اینکه اگه توی خیابون هستید از رهگذرهای مهربونی که تقریبا همه قصد کمک به شما رو دارن بخواین که با راننده صحبت کنن و محل فعلی شما (که البته روی نقشه کاملا مشخصه ولی نمی‌دونم به چه علتی راننده‌ها اصرار به تماس دارن) رو به راننده بگن. برای این کار البته باید از قبل یه جمله کامل به ترکی برای گفتن به رهگذرها آماده کنید.
راننده‌های تاکسی آنکارا عادت به صحبت دارن و تقریبا همه‌شون سر صحبت رو با شما باز می‌کنند سعی کنید چند جمله‌ای به ترکی آماده کنید چون معمولا طرف دست بردار نیست و تا آخر سفر چه بفهمید و چه نفهمید با شما حرف می‌زنه! تو این تاکسی‌ها بهتره پول خرد داشته باشید و مسیر رو خودتون روی Maps گوشی دنبال کنید. بعد از پایان هر سفر هم می‌تونید به راننده امتیاز بدید.
تو قسمت بعدی این تجربه سفر با من باشید تا با شما از رفتن به مراکز خرید و تفریحی و استفاده از مترو صحبت کنیم.
