برنامه نویسی شی گرا رویکردی است که بر پایهٔ اشیاء ساخته شده است و این اشیاء واحدهای پایهٔ برنامه را شکل می‌دهند که دارای داده‌ها (ویژگی‌ها) و رفتارها (متدها) هستند. در این مقاله، مفاهیم اصلی برنامه‌نویسی شیءگرا از جمله کلاس، شیء، کپسوله‌سازی، وراثت و چندریختی مورد بررسی قرار می‌گیرد. همچنین، مزایای استفاده از برنامه‌نویسی شیءگرا و کاربردهای آن در دنیای واقعی مورد بررسی قرار می‌گیرد.
برنامه نویسی شی گرا چیست؟
برنامه‌نویسی شی‌گرا یک روش برنامه‌نویسی است که بر پایه مفهوم اشیاء و روابط بین آن‌ها تمرکز دارد. در این روش، برنامه‌نویسی بر اساس تعریف و استفاده از کلاس‌ها و اشیاء انجام می‌شود که به ترتیب شامل مجموعه‌ای از ویژگی‌ها (متغیرها) و عملیات (متدها یا توابع) مرتبط با هر کلاس می‌باشد. برنامه‌نویسی شی‌گرا به عنوان یک روش گسترده و پویا، مباحث کاربردی متعددی دارد که آشنایی با آن‌ها نگاه ما را به برنامه‌نویسی تحت تأثیر قرار می‌دهد.
کاربردهای برنامه نویسی شی گرا
استفاده از مفاهیم شی‌گرا به برنامه‌نویسان این امکان را می‌دهد که کدها را به بخش‌های کوچکتر تقسیم کرده و پیچیدگی‌های برنامه را مدیریت کنند، که این اقدام منجر به توسعه کدهای قابل توسعه و نگهداری می‌شود. همچنین، مفاهیم شیءگرا امکان استفاده مجدد از کد را فراهم می‌کنند و برنامه‌نویسان می‌توانند کلاس‌ها و اشیاء را باز استفاده کرده و به راحتی آن‌ها را در برنامه‌های مختلف استفاده کنند. با استفاده از تجزیه و ترکیب، برنامه‌نویسان می‌توانند برنامه‌های پیچیده را به بخش‌های کوچکتر تقسیم کرده و این بخش‌ها را به صورت مجدد ترکیب کنند. همچنین، برنامه‌نویسی شی‌گرا امکان مدیریت تغییرات در برنامه را با استفاده از مفاهیمی مانند ارث‌بری و پلی‌مورفیسم به راحتی فراهم می‌کند، بدون اینکه نیاز به تغییرات گسترده در کد اصلی باشد.
