در روش "فایفو"، فرض بر این است که مواردی که اولین بار به انبار وارد شده‌اند، اولین مواردی هستند که برای فروش یا مصرف در نظر گرفته می‌شوند. این به این معناست که موجودی‌هایی که اولین بار وارد انبار شده‌اند، به عنوان اولین موجودی‌ها در نظر گرفته می‌شوند و به زودی مصرف می‌شوند.
در انبار دائمی، که موجودی‌ها به طور مداوم برای تأمین نیازهای تولید یا فروش مورد استفاده قرار می‌گیرند، روش "فایفو" معمولاً استفاده می‌شود. زیرا موجودی‌های وارد شده به انبار به طور مداوم در انبار باقی می‌مانند و مواد جدیدتر اولین بار مصرف می‌شوند.
در انبار‌های ادواری نیز، استفاده از روش "فایفو" می‌تواند منطقی باشد، اگر مواد بر اساس فصل‌ها یا دوره‌های زمانی خاص وارد و خارج می‌شوند. در این حالت، مواردی که اولین بار وارد شده‌اند، به عنوان اولین موجودی‌ها در نظر گرفته می‌شوند و برای فروش یا مصرف در دوره مربوطه استفاده می‌شوند.
به طور کلی، روش "فایفو" در حسابداری در انبار‌های دائمی و ادواری ممکن است منجر به تحلیل دقیق‌تر و صحیح‌تری از هزینه‌ی موجودی‌ها و در نتیجه از عملکرد مالی شرکت شود، اما نیاز به دقت و دقت در محاسبات دارد.
تماشا ویدیو کامل آموزشی:
https://hesabtube.com/accounting-course/season09-episode07/
