در حسابداری، بدهکار و بستانکار دو مفهوم مهم هستند که برای ثبت و تعیین تأثیر مالی معاملات و تراکنش‌ها در حساب‌ها استفاده می‌شوند. این دو مفهوم اساسی اصول اصل مزدورونیت و اصل دوطرفه (Double-Entry) هستند که در حسابداری به کار می‌روند. مفهوم بدهکار و بستانکار باعث می‌شود که هر معامله‌ی مالی به‌طور کامل و معادل در حسابداری ثبت شود.
بدهکار به شخص یا حسابی اطلاق می‌شود که به علت یک معامله یا تراکنش مالی، موجودی آن حساب افزایش می‌یابد. به عبارت دیگر، وقتی یک معامله یا تراکنش مالی به‌وجود می‌آید و نتیجه‌ی آن افزایش موجودی یک حساب مالی می‌باشد، آن حساب به عنوان بدهکار ثبت می‌شود.
مثال: اگر یک شرکت به مبلغ ۱۰۰ واحد کالا خریداری کند و این کالاها به موجودی انبار اضافه شود، حساب موجودی انبار بدهکار به مبلغ ۱۰۰ واحد خواهد بود.
بستانکار به شخص یا حسابی اطلاق می‌شود که به علت یک معامله یا تراکنش مالی، موجودی آن حساب کاهش می‌یابد. به عبارت دیگر، وقتی یک معامله یا تراکنش مالی به‌وجود می‌آید و نتیجه‌ی آن کاهش موجودی یک حساب مالی می‌باشد، آن حساب به عنوان بستانکار ثبت می‌شود.
مثال: اگر یک شرکت به مبلغ ۲۰ واحد کالا را به مشتری بفروشد و مبلغ فروش را دریافت کند، حساب موجودی انبار بستانکار به مبلغ ۲۰ واحد خواهد بود.
با توجه به اصل مزدورونیت و اصل دوطرفه در حسابداری، هر معامله مالی به صورت همزمان باید در دو حساب ثبت شود. یک حساب بدهکار و دیگری بستانکار، به‌گونه‌ای که مجموع مقادیر بدهکار و بستانکار برابر باشد. این روش ثبت معاملات به صورت کامل و دقیق باعث می‌شود تا معاملات مالی به‌طور صحیح ثبت شده و هماهنگی بین حساب‌ها برقرار شود.
تماشا ویدیو کامل آموزشی:
https://hesabtube.com/accounting-course/season03-episode04/
