این داستان بزرگترین انقلاب فرهنگی هنری تاریخ معاصر ایران است.
اینجا تهرانه سال 1378 شما رو میبرم به پارک شاد جایی که رپ فارس متولد شد و عده ای نوجوون دچار بزرگترین اشتباهشون شدن یه اشتباه خوب. هیچکس اون زمان فکر نمی کرد که این مردان تنها روزی به امامان نسل اینده ایران تبدیل بشن ،یه مشت سرباز که امروز بعضیاشون شاه شدن و بعضیاشون سردار شهر. غنچه های یاس جای بی تفاوت بودن زاخار شدن رو انتخاب کردن و ترجیح دادن مجنون شهر باشن و هر روز به مردم بگن:یه روز خوب میاد. تمام تیک تاک ثانیه ها شاهد رنج و پایداری خالقین اعتراض در 24 ساعت شبانه روز بود تا بعد از یک عمر نوشتن بر کاغذ و دیوار ،امروز صدای اتحادشان را همه از خزر تا خلیج فارس بشنون . کسانی که برای پلیس شعار بازم کلان سر دادن و هیچوقت زیر بار ابتذال نرفتن و از قفس نترسیدن همان هایی هستن که اثرات منفی آنها را بزرگ کرد تا از تابستون کوتاه هم لذت ببرن.برای مجوز خودشون رو سانسور نکردن و در خلوت قَدَر ماندن و آنقدر پیشرو بودن که به اوج رسیدن و تونستن روی آسفالت خیابون ریل بکشن.
سنگین تلاش کردن تا ردپای خودشونو تو تنهایی شبای ما حک کنن و از خانه تا گور پیش رفتن تا به عرفان رسیدن که به آیندگان ثابت کنن اینه خط من.بعضی وقتا رفتن تو لک اما هر دفعه برگشتند تا همه رو ملتفت کنن که هنوزم اون رپر قدیمی زندس.
این عاشقانه من برای رپ فارسی بود، همراه همیشگی نوجوونیم و ببخشید اگه یکم طولانی بود.
البته معلوم نیست اولین رپ فارسی کی و توسط چه کسی خونده شد ولی حدود سال 78 از چند جای ایران اثر به جا مونده و پارک شاد هم به عنوان دورهمی خیلی از رپرا محل تولد رپ شناخته میشه
و اما برای شمایی که رپ رو موسیقی نمیدونی
باید همین اول بگم که حق با توعه و رپ تنها یک موسیقی نیست و یک زیرشاخه از خرده فرهنگ هیپ هاپ محسوب میشه در کنار:
به طور کل هیپ هاپ، هنر جوانان است و از اونجایی که جوانان در طول تاریخ همیشه بهترین منتقدها بودن زبان اصلی این هنر اعتراض و انتقاد است.
رپ هم به عنوان یک اعتراض موزون در این فرهنگ جای گرفته و برخلاف ذهنیت عمومی پر از تکنیک و بخش های مختلفه که میپردازم بهش(توی متن مقدمه سعی داشتم یسری اصطلاحات رپی به کار ببرم ولی الان هرگونه شباهت واقعا دست خودم نیست)
فکر کنم کلیات رپ رو گفتم براتون از تکنیک ها و اصطلاحاتش و بهتره برم دنبال موضوعات:
رپ سبک ها و موضوعات متنوعی داره که از سبک هاش میتونم به گنگستا،اولد اسکول،نیو اسکول،ترپ و آر اند بی و در موضوعات به اجتماعی،فرهنگی،سیاسی،عشق،مواد،انگیزه،عرفان،پول،جرم و جنایت و... اشاره کنم.
اما به طور کلی میتونم دو تا ژانر تعریف کنم براتون که هر کدوم شرایط خاص خودشو داره:
هر دو ژانر هم قابل احترام و جذاب هستن و رپر های خوبی توشون هست که دارن برای جناح خودشون تلاش می کنن.
چه بخوایم چه نخوایم رپ بزرگترین دستاورد هنری ما بعد انقلابه و بیشتر از هر زمانی توی این روزهای بد میتونه کنارمون باشه و بهمون کمک کنه تا آگاه شیم و اروم شیم و یادمون نره کی هستیم. رپ به من ثابت کرده تا وقتی یه چیزیو نشنیدم دربارش نظر ندم؛ من پله های رپ باز بودن رو یکی یکی رفتم بالا و الان بهتون میگم همه ی کسایی که توی این مارکت زحمت می کشن بدون شک اگر مجوز می گرفتن از بهترین خواننده ها میشدن ولی اینکارو نکردن و سختی رو به جون خریدن تا چیزی که به گوشمون میرسه خالص باشه پس به خودتون و رپ فرصت بدید تا بیشتر با هم آشنا شید و همو درک کنید.
دعوتتون می کنم با استفاده از لینک هایی که بهتون پیشنهاد دادم چند تا ترک و اجرا از رپ رو ببینید:(فیلترا روشن روی یوتیوب و اسپاتیفایه)
همچنین مقاله طهرون،از نظام آباد تا شمرون که به بیف رضا پیشرو و زدبازی می پردازه هم بخونید.
