برای تو می نویسم ای یار سمپادی من،تویی که می شناسمت و الان یا فارق التحصیل شده ای یا سال اخرت را می گذرانی و تویی که نمی شناسمت ولی سمپاد ما را به هم وصل کرده است.
برای تو می نویسم که همه چیز را می دانی اما هنوز هم نادانی.
برای تو می نویسم که روز های سخت برایت معنی ای ندارد تو یاد گرفته ای هر جهنمی را بهشت کنی.
برای تو می نویسم که فشار اطرافیان خم به ابرویت اورد اما هرگز زانو هایت را خم نکرد.
برای تو می نویسم که تعریفت از موفقیت یک تعریف عامیانه نیست بلکه یک سبک زندگی ایده آل است.
برای تو می نویسم که هدف داری و برای هدفت جانفشانی می کنی و کسی حق ندارد جلویت را بگیرد.
برای تو می نویسم که خلاقیت بخشی از تو بودن است.
برای تو می نویسم که ناامیدی برایت تعریفی ندارد.
رفیق سمپادی من،سمپاد فقط یک مدرسه با یک آزمون ورودی نیست، تو سمپادی زاده نمی شوی و تنها با یک آزمون درسی سمپادی نشده ای.سمپاد مسیری است که باید طی شود در کنار دوستانی که همه به تو می آموزند. سمپادی شدن اکتسابی است.
سمپاد سبک زندگیست،اگر سمپادی شدی فراموش نکن که این مسیر را برای همیشه انتخاب کرده ای، تو تصمیم گرفته ای دغدغه داشته باشی،آماده شده ای تا سختی بکشی و جا نزنی،تو برای تمام این لحظات تمرین کرده ای.
سمپاد طرز فکر است، نوع نگاه تو به زندگی سمپاد است. تو این همه حرف دیگران را برای این تحمل کردی که امروز نگاهت را از بقیه جدا کنی، تو قرار است از دیروزت استفاده کنی و در لحظه زندگی کنی تا فردا را بسازی.
تو یک سمپادی هستی و این هیچوقت چیز کمی نیست پس یک سمپادی بمان.
روزت مبارک دوست سمپادی ام.
روزت مبارک سمپاد.
