یچیزو خوب تو زندگیم یاد گرفتم، اینکه کاری که همه میکنند رو انجام ندم. نه اینکه به کل خلاف جامعه باشم ولی معمولا منو تو یه جای شلوغ که هرکسی میره پیدا نمیکنید. شاید به همین خاطره که از صف نانوایی بدم میاد.
این روز های ایران همه از گرانی و بدبختی حرف میزنند. راستشو بخواید خیلی سعی کردم از اینجور افراد دوری کنم ولی واقعیت اینکه جایی نبود که حرفی نشنوم. شهر های مختلفی رفتم، با افراد مختلفی سر و کله زدم، اما در نهایت همون همیشگی هارا شنیدم، فقط لهجهها عوض میشد… .
«وحید رجبلو» در توییتر مینویسه:
تنها دارایی من امید هست و تا الانم از امید داشتن ناامید نشدم
وحید یک توان یاب است که ۹۸ درصد بدنش از کار افتادهاست و تنها با توان ۲۰درصد از دست راستش کارهای مهمی انجام میدهد. وحید ۱۱ سال است که دستش توی جیب خودش است و دارد یک تنه خرج زندگی خودش را با برنامهنویسی و طراحی وب میدهد. در حال حاضر هم به کارآفرینی روی آورده و توانیتو را راه اندازی کرده.
هیچ چیزی مثل امید نمیتونه مارو سرزنده و سرحال نگه داره. حتی دینها هم به این موضوع توجه دارند و مسائلی مثل آخرت و موعود را بیان کردند. میگن پاداش خیلی از کارهامونو اون دنیا میگیریم. یا فرستاده ای خواهد آمد و عدالت ایجاد خواهد کرد. هر دینی به یک شکلی امید را به مردم نشون میده.
حتی ضرب المثل داریم که: <<تو نیکی می کن و در دجله انداز که ایزد در بیابانت دهد باز>>
همچنین شعر داریم که: <<در نومیدی بسی امید است***پایان شب سیه سپید است>>
امیدواری و حس خوب از هم ناشی میشن، امید باعث حس خوب میشه و همچنین حس خوب هم امیدواری را در ما تقویت میکنه. احساس ناامیدی تو زندگی من یه زنگ خطره. سعی میکنم ازین باتلاق دور باشم و الحق امیدواری تاثیرات خوبی داشته تو زندگی من. اگر از افراد نزدیک به من بپرسین حسام چجور آدمیه، دو چیز تو حرفاشون مشترکه: یکی خندون بودنم و دیگری امیدواریمه به فردایی بهتر
اما داستان به اینجا ختم نمیشه. یک بخشی از زندگی من خود منم. و بخش دیگر من در کنار اطرافیانمم. سعی میکنم به اطرافیانمم حس خوب و امیدواری بدم و حال گاها بدشونو خوب کنم. فراموش نمیکنم که حس خوب یچیز صرفا انفرادی نیست. ما از اطرافیانمون تاثیر میگیریم و هم بر آنها تاثیر میگذاریم.
شنیدین میگن بهترین راه برای یادگرفتن، یاد دادنه؟ این تو حس خوب داشتن هم صادقه. تو به میزانی که به بقیه حس خوب میدی، خودتم خوب میشی. و اینگونه جهان بهتر خواهد شد.
من سفیر امید هستم، شما چطور؟