برای اینکه تعریف قرارداد های پرسنلی و البته محدوده تحت شمول اون رو بدونیم بهتره ابتدا یه تعریف جامع از کلمات به کار رفته در این عبارت داشته باشیم.
قرارداد یا در تعریف حقوقی اون “عقد” به طور خلاصه به توافق دو طرف (طرفین) بر انجام کار یا تعهدی و یا حتی در برخی موارد در عدم انجام کاری اطلاق می گردد
بنابراین یک قرارداد همیشه دو طرف و دو اراده وجود دارد چراکه تعهد تک اراده را ایقاع گفته که دارای شرائط به خصوص خود بوده و مشمول قرارداد نمی گردد.
در یک قرارداد منسجم مهم ترین اطلاعات مورد نیاز به شرح ذیل است:
1-طرفین قرارداد
2-موضوع قرارداد
3-مدت قرارداد(در صورتی که قرارداد دارای مدت است)
4-ارزش قرارداد (یا همان مبلغ قرارداد)
5-شرائط و تعهدات
اما به طور کل قرارداد های پرسنلی یا کار و کارگری دارای یکسری الزاماتی است که توسط قانون کار مشخص گردیده و باید اضافه بر موارد فوق در متن قرارداد قید گردند
به عنوان مثال محل انجام کار از جمله الزامات مورد نیاز برای قید در قرارداد پرسنلی است
از جمله الزامات خاص قرارداد های پرسنلی تعیین ارزش قرارداد هست.
ارزش قرارداد در قرارداد های کار و کارگری الزاما نباید کمتر از قانون کار باشد.در عین حال این نکته رو نباید فراموش کنیم که قانون کار عملا به جز چند مورد استثناء کلیه ارتباطات با کارگر را مشمول قانون کار می داند و به خاطر جلوگیری از فرار کارفرما ها از این مورد تبعات قانون کار را آمره دانسته است.
اما موارد استثنا را می توان اعم از قرارداد های مقاطعه کاری تک نفره، کارگاه های خانوادگی،مشمولان قانون مدیریت خدمات کشوری،مشمولان سایر قوانین و مقررات خاص استخدامی،فعالیت‌های خاص موضوع ماده ۱۸۹ قانون کار،موضوعات مشمول ماده ۱۹۰ قانون کار،کارگاه‌های کوچک،خدام و کارکنان بقاع متبرکه، مساجد، حسینیه‌ها، تکایا، مدارس علوم دینی موقوفه و موقوفات عام غیرتولیدی ،افراد خوداشتغال و سایر موارد مشمول قوانین خاص همچون وکالت و … دانست.
در تعیین ارزش قرارداد پرسنلی یا همان حق الزحمه در رویه سه دسته وجود دارند:
دسته اول کسانی هستند که حق الزحمه انها کمتر از قانون کار واریز می گردد.
دسته دوم کسانی هستند که حق الزحمه انها مطابق با قانون کار واریز می گردد
و دسته سوم کسانی هستند که حق الزحمه آنها بیشتر از قانون کار واریز می گردد.در عین حال این دسته خود به چندمورد قابل تقسیم است:
کسانی که مبلغ اضافه را تحت عنوان پایه حقوق دریافت می کنند وکسانی که مبلغ اضافه را تحت عنوان حق مسئولیت، ماموریت و … دریافت می کنند هرچند که ممکن است مسئولیت و ماموریتی نیزوجود خارجی نداشته باشد
بنابراین این حق الزحمه که خود باید برابر با دستورالعمل های شورای عالی کار باشد را باید کاملا جدی گرفت.
حداقل حقوق در سال 1400 به شرح ذیل است:
دستمزد روزانه 885.165ریال و دستمزد ماهانه (30روزه)26.554.925 ریال
بن کارگری روزانه 200.000ریال و ماهانه 6.000.000ریال
حق مسکن روزانه 150.000ریال و ماهانه 4.500.000ریال
حق اولاد برای هر فرزند روزانه 88.516ریال و ماهانه 2.655.492 ریال
پایه سنوات روزانه 46.666 ریال و ماهانه 1.400.000ریال
و برای سایر سطوح:
درصد افزایش نسبت به سال قبل 26 درصد
مبلغ اضافه پرداختی ماهیانه 2.483.555ریال
پایه سنوات (به شرط یکسال سابقه) ماهانه 1.400.000ریال
در نهایت یک کارگر تازه وارد بدون فرزند به یک شرکت حداقل دریافتی ماهانه اون باید معادل 37.054.925 ریال باشد
محل انجام کار در قرارداد پرسنلی از اهمیت بالایی برخوردار است.
شاید اگر محل انجام خدمت یک کارگر در محل عفونی بیمارستان باشد مشمول سخت و زیان آور قرار گیرد ولی همان کارگر در محل اداری مشمول سخت و زیان آور نخواهد بود.
در عین حال طبق قانون محل انجام کار در محل مورد توافق است وخروج از آن به دستور کارفرما منوط به مجو ز است که بنا به شرائطی همچون فاصله 50کیلومتری مشمول فوق العاده ماموریت و … خواهد بود لذا تعیین محل انجام کار از اهمیت بالایی بر خوردار است.
منبع:
