Photo by Łukasz Rawa on Unsplash
سلام من حسام هستم و 29 سالمه و میخوام تجربه خودمو از کنکور و دانشگاه خیلی خلاصه بگم که شما اشتباه من رو نکنید.
من تو دبیرستان رشتم ریاضی بود. سال 1390 موقع انتخاب رشته دانشگاهم رسیده بود. اون موقع نمیدونستم برنامه نویسی چیه ولی بیشترین چیزی که همیشه دوست داشتم تکنولوژی و اینترنت و کامپیوتر و موبایل و این چیزا بود و بیشتر وقتم رو با اینا میگذروندم.
موقع انتخاب رشته از طرف خانواده و مشاور بهم گفتن که کامپیوتر خوب نیست و درآمد نداره و این چیزا! من هم قبول کردم متاسفانه.
انتخاب رشته ای که کردم بر اساس دانشگاه و رشته ای بود که رقابت توی اونها بیشتره!!! اکثرا هم اون موقع اینجوری بود! الان رو نمیدونم.
اول برق چند تا دانشگاه برتر ایران رو زدم بعد مکانیک چند دانشگاه و به همین روش بعدش عمران و شیمی و کامپیوتر و... یعنی بدترین انتخاب رشته تاریخ!!!
جواب انتخاب رشته اومد و من مهندسی شیمی قبول شدم! کلی شوکه شدم چون رشته ای بود که هیچی ازش نمیدونستم!
رفتم دانشگاه و هدفم این بود خوب درس بخونم. مثل تمام دوران مدرسه که فقط بهمون میگفتن درس بخونید تا موفق بشید در آینده! ولی رفته رفته انگیزمو از دست دادم.
چند بار به تغییر رشته فکر کردم تو طول کارشناسی ولی جرئتشو نداشتم چون تجربه اش رو نداشتم.
تو طول کارشناسی یکی دو تا درس برنامه نویسی (C و matlab) داشتیم که خیلی دوستشون داشتم. و اونجا بود که با پدیده ای به نام برنامه نویسی و کدنویسی آشنا شدم. بازم خداروشکر که با علاقم رو به رو شدم حتی تو این رشته ای که اصلا دوستش نداشتم!
اواخر کارشناسی دیگه به جای درس دانشگاه حتی موقع امتحانای آخر ترم رفتم سمت یاد گرفتن برنامه نویسی جاوا و اندروید. از چند تا سایت ایرانی و خارجی میخوندم و یاد میگرفتم و انجام میدادم. آرزوم این بود که بتونم خودم یه برنامه حتی ساده برای گوشیم بسازم. خلاصه کارشناسی رو با هر سختی ای بود تموم کردم و از اون به بعد به چیزی غیر از برنامه نویسی فکر نکردم و الان هم تو همین حوزه کار میکنم.
هدف من از این نوشته این بود که بگم اصلا دنبال چیزی که بهتون میگن و علاقه ای بهش ندارین نرین!
و اینکه انقدر خودتون رو درگیر این دانشگاه و اون دانشگاه نکنین. اونقدر فرق نداره. مهم اینه که شما علاقتون رو پیدا کنید بقیش 90 درصدش خودتونید که میتونید تو رشتتون (تو هر دانشگاهی که هست) پیشرفت کنید وگرنه باید مثل من فقط به زور واحد پاس کنید تا تموم بشه!
الان هم اگه نمیدونید علاقتون چیه (که 99 درصد دانش آموزای ایران نمیدونن)، اولا به نظرم شما علاقتون رو از دوران کودکی به صورت ناخودآگاه به یه چیزهای خاصی پیدا میکنید بسته به محیط و چیزایی که باهاش سر و کار دارید. به موسیقی، بازی های کامپیوتری، ورزش، ماشین ها، پزشکی و الی آخر. بشینید روزی 1 ساعت از مهارت های مختلف ویدیو ببینید فقط هم تو یوتیوب به انگلیسی هم سرچ کنید.
مثلا سرچ کنید آموزش برنامه نویسی برای مبتدی ها که میشه programming tutorial for beginners
یا مثلا سرچ کنید آموزش طراحی، ویرایش عکس و فیلم، آموزش بازی سازی و... بیشتر این موارد واقعا انقدر تو یوتیوب آموزش براش هست که شما بدون دانشگاه رفتن میتونید تو اون مورد حرفه ای بشید و کار پیدا کنید! ضمن اینکه اکثر چیزایی که تو دانشگاه بهتون یاد میدن قدیمی شده و الان دیگه کاربرد نداره!
باید انقدر شغل های مختلف رو سرچ کنید و یه مقدار از جزئیات کاری که انجام میدن مطلع بشید تا علاقتون رو پیدا کنید. اون وقته که 4 سال از عمرتون جلو میوفتید (چیزی که برای خودم اتفاق افتاد و میتونست خیلی بیشتر باشه) و یا حتی یک عمر در صورتی که کاری رو مجبور باشید انجام بدید که دوستش ندارید!
متاسفانه فضای مدرسه و کنکور فقط رقابت شده و هیچکس به علاقه توجه نداره و فقط رشته و دانشگاه مهمه! دلیلش چیه؟ چون اینا میخوان این رقابت تو چند تا رشته خاص بالا بمونه و شما بیشتر دست و پا بزنید برای قبولی تو اون رشته خاص و پول بیشتری برای کتاب و کلاس و آزمون خرج کنید.
توصیه نهایی من به شما:
- درستون رو تا جایی که اذیت نشید بخونید. به خدا این جو کنکوری مسخره ی ایران اصلا عاقلانه نیست و بعدا بهش میخندین که چرا انقدر خودتون رو اذیت کردین!
- اگه علاقتون رو نمیدونید اون کارهایی که گفتم رو انجام بدید برای فهمیدن رشته مورد علاقتون. ترسی برای تغییر رشته هم نداشته باشید تو دانشگاه و کنکور و انجامش بدید اگه واقعا اون رشته رو دوست دارید.
- تو طول دانشگاه به جای فکر کردن به گرفتن مدرک به فکر این باشید که میخواید چه کار کنید؟ بمونید تو ایران یا باید مهاجرت کنید؟ مدرک رو همه میگیرن!
اگه سوالی داشتید هم میتونید زیر همین صفحه بپرسید. سعی میکنم تا جایی که بتونم جواب بدم.
راستی به این دو مطلب بسیار مفید هم یه نگاهی بندازید:
