صحبت‌های اخیر آقای روح الله مؤمن نسب درباره ساختن اکانت‌های جعلی یا فیک بنام افراد مشهور در توئیتر واکنش‌های زیادی را در پی داشت. بنده قصد دارم از زاویه دیگری به این موضوع نگاه کنم و آن هم انحطاط و سقوط اخلاقی است.
اینکه بنام دین و به بهانه غیرت دست به آدم کشی بزنیم و بنام حفظ نظام اقدام به جعل هویت دیگران در فضای مجازی کنیم چه توجیهی می‌تواند داشته باشد؟ در خوش بینانه ترین حالت باید فرض کنیم تعدادی از هموطنان ما احساس تکلیف کرده اند و بر مبنای عقیده خود و از روی احساسات دست به اقداماتی زده اند که خارج از آداب دینی و اخلاقی است و البته در این بین افرادی هم از این خلوص نیت بهره برداری و سوءاستفاده کرده و این رفتارها را منتسب به همه طرفداران نظام اسلامی کرده اند.
به آقای مومن نسب باید عرض کنم اگر دین داریم و خود را پای‌بند به اصول می‌دانیم در سیره انبیاء الهی و ائمه هدی علیهم السلام و اولیای دین هیچ‌گاه هدف، وسیله را توجیه نکرده است ولو اینکه آن هدف بسیار هم مقدس و محترم باشد. اگر هم دین نداریم، اقلاً آزده باشیم و احرار و آزادگان هیچ‌گاه برای رسیدن به هدف خود، فتوت و جوانمردی را زیرپا نمی‌گذارند. پناه بر خدا اگر نه دین داریم و نه آزاده هستیم !
حال که استفاده غلط از فضای مجازی و جعل هویت و بی اخلاقی نتوانسته آقای مومن نسب و همفکرانشان را به هدفشان برساند تصمیم گرفته اند که صورت مسأله را پاک کنند تا دیگر نه کسی با 2گیگابایت اینترنت باردار شود و نه زحمت و هزینه ساخت اکانت های جعلی را داشته باشند و تحقق این مهم را با طرح صیانت پیگیری میکنند. پرواضح است که در مجلس شورای اسلامی و در متن جامعه، اقلیتی با طرح صیانت موافق هستند و چون خود را متصل و معتقد به نظام و مبانی آن می‌دانند از قضا قدرت زیادی هم دارند اما نه تنها در اقناع نخبگان ناتوان بودند بلکه متأسفانه همین تعداد اندک نیز حاضر به گفتگو پیرامون طرح مذکور نیستند و منتقدان را با رکیک‌ترین الفاظ می‌نوازند و میخواهند با بی ادبی و بی اخلاقی ، جامعه ای مؤدب و اخلاق مدار را ترویج کنند.
در سال 1378 وقتی دانشگاه ها بسیار با نشاط و پویا بودند بحث تفکیک جنسیتی کلاس ها به بهانه صیانت از عفت عمومی جامعه مطرح شد و جناب آقای احمدرضا درویش در فیلم «متولد ماه مهر» واکنش دانشجویان به اینگونه تصمیمات را بخوبی نمایش دادند که 2 پرده از آن به داستان امروز ما شباهت بسیاری دارد. ابتدا مسئولی که قول به همکاری با دانشجویان می دهد و خلف وعده می کند و دوم صحنه ای که اقلیت طرفدار تفکیک جنسیتی حاضر نیستند در جمع دانشجویان از نظر خود دفاع و منبع خبری را که مدعی بروز فساد اخلاقی در کلاسهای مختلط است معرفی کنند تا صحت و سقم خبر روشن شود.
آنچه در این پست به نمایش گذاشته شد، پرده اول فیلم متولد ماه مهر است و مسئولینی را به تصویر می کشد که به جامعه قول داده اند مانع آزادی نشوند اما در هنگام تصمیم گیری و در جمع خودی ها به دلیل اینکه هیچ شفافیتی برای اطلاع از آراء افراد وجود ندارد، علیه جامعه و به نفع اقلیت موضع گیری می کنند. در واقع ژست روشنفکری و آزاد اندیشی می گیرند اما در نهایت به نفع اقلیت قدرتمند کار میکنند.
از سال 1378 تا الآن بالغ بر 22 سال می گذرد و تجربه این مدت نشان می دهد که نباید نگران تصویب طرح صیانت باشیم بلکه آنچه جای نگرانی دارد اجرای طرح صیانت بدون سر و صدا و بدون تصویب مجلس است که با کاهش سرعت اینترنت آغاز شده ! هرچند رئیس و وزیر و وکیل آن را انکار می کنند اما دم خروس را چه کنیم ؟!
