رسیدیم به قصد یا ثبات قدم. کسی که در این راه قرار گرفت و در حال پیمودن این مسیر است باید همواره توجه‌اش به هدف باشد. جزئیات مسیر نباید او را از آن مقصود نهایی بازدارد. این می‌شود قصد یا ثبات‌قدم.
منزل بعدی(مرحله ششم)، منزلی است به نام «ادب». ادب، جایگاه و منزل ما قبل آخر است.
این ادب که اینجا بحث می‌شود (که مخصوص افرادی است که در حال پیمودن و تمام کردن این مسیر هستند) با ادب‌هایی که می‌بینیم (مخصوص افرادی که هنوز راه نیفتاده‌اند) متفاوت است. ادبی که اینجا بحث می‌شود ادب دل و باطن است نه ادب ظاهر زیرا سر و کار انسان در این مقامات، با اهل دل است.
ادب دل یعنی چه؟
ادب دل یعنی اینکه دل انسان از افراط ها و تفریط‌ها و هرزه‌گردی‌ها پرهیز کند.
کسی‌که تمامی این مراحل را طی کرد خداوند یک نظر ویژه به او دارد. چگونه؟
خداوند ریزترین زشتی های وجودش را به او می‌نمایاند. لذا خداوند «رب» ایشان است. خداوند می‌خواهد ایشان را از این مقام هم بالاتر ببرد.
در این مقام که مرحله ما قبل آخر است و خداوند به این اندازه به انسان اعتنا و توجه کرد ادب آن است که او خودش را از مسیر خارج نکند. اینکه انسان در مقابل این لطف خداوند مسیر خود را تغییر دهد، یک بی‌ادبی است.
برای ورود به کانال پیام‌رسان تلگرام «هیأت متوسلین به چهارده معصوم(ع)» کلیک کنید.
