خلاصه جلسه بیستم: فرجام نبوت (۱)
پیروزی در گرو ایمان و صبر!
استاد سید علی حسینی خامنه ای در هفتمین جلسه از موضوع نبوت، به فرجام نبوت پرداختند. ایشان با بیان اینکه یکسره جهاد کردن و نیاسودن، سرگذشت پیامبران الهی است. به سراغ این پرسش رفتند که آیا فرجام پیامبران شکست بوده و یا خیر؟ ایشان در پاسخ فرمودند:« انبیا در مجموع موفق شدند و کامیاب شدند، ناکام نشدند. و اما هر دانه دانه از پیغمبران، یعنی هر تک تک از نهضتهای انقلابی الهی و توحیدی، آیا آنها موفق شدند یا نه.» ایشان با عنوان عاقبت نیک بشر در جهان بینی اسلامی بیان کردند:« انبیای عظام الهی، اگر چه که هر تک‌تک‌شان با محرومیت ها و ناکامی ها مواجه شده اند، اما در مجموع، سیر بشریت به سوی ترقی و تعالی بوده و عاملش انبیا بودند.» حضرت آیت الله خامنه ای در ادامه با تشریح دو شرط پیروزی انبیاء، صبر و ایمان پیروان، نقش مؤمنان در پیروزی انبیاء را نمایان کردند. پیروزی انبیاء با دو شرط آن، یک سیری است که منتهی به ظهور آخرین حجت الهی خواهد شد. ایشان آن را فرجام واقعی نبوت دانستند.
وَقَالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِ فِرْعَوْنَ اتذر موسى وقومة لِيُفْسِدُوا في الْأَرْضِ وَيذرَكَ وَآلِهَتَكَ قَالَ سنقتل أبناءهم ونستحیی نِسَاءَهُمْ وَإِنَّا فَوْقَهُمْ قَاهِرُونَ (اعراف/۱۲۷)
[اشراف و سران قوم فرعون گفتند: آیا موسی و قومش را رها می کنی تا در این سرزمین فساد و تباهی کنند و تو و معبودهایت را واگذارند؟ گفت: به زودی پسرانشان را به صورتی وسیع و گسترده به قتل می رسانیم و زنانشان را زنده میگذاریم و ما بر آنان چیره و مسلطیم.]
ملاءو سران و سرداران و بزرگان قوم فرعون به فرعون گفتند:...آیا تو رها می‌کنی، ول می‌کنی موسی و قومش را؟ مومنین به او را، حزبش را، جمعیتش را، که در زمین فساد بکنند؟ اخلال گری بکنند؟ ولشان می کنی؟ فرعون در مقابل این سخن و این تشکیک گفت نه؛ موسی را از بین خواهم برد..... گفت من موسی را و نخواهم گذاشت، اجازه نمی دهم آنچه می خواهد بکند، بلکه جوانانشان را خواهم کشت و زنانشان را زنده نگاه خواهم داشت؛ این نقشه ی جدیدی است. خب کار سخت شد دیگر، حزب موسی قرار گرفتند در مقابل نقشه ی طرح شدت عمل دستگاه فرعونی. اینجا جایی است که استخوان پیلان می لرزد، اینجا جایی است که دلهای قرص و محکم متزلزل میشود، مگر شوخی است؟ کسی مثل فرعون بگوید من پدری از آنها خواهم سوزاند، نقشه ای برایشان دارم که یک جوان برایشان نگذارم..... اینجا جایی است که بایستی موسویان شارژ بشوند، باید در همین لحظه ی حساس و خطرناک احساس شکست نکنند.
قال موسى لقومه استعينوا باللهِ وَاصْبِرُوا إِنَّ الْأَرْضِ اللَّهِ یورثها مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ (اعراف/۱۲۸)
[موسی به قومش گفت:از خدا یاری بخواهید، و شکیبایی ورزید، یقیناً زمین در سیطره مالکیت و فرمانروایی خداست. آن را به هر کس از بندگانش که بخواهد می بخشد، و سرانجام نیک، برای پرهیزکاران است.]
موسی متقابلا در مقابل این اعلان فرعونی به قومش گفت: از خدا یاری بخواهید و صبر کنید. ادامه بدهید، مقاومت کنید، تلاشتان را نیمه کاره نگذارید- امید در اینها می دمد- چرا؟ [چون] بنده ی خدا ماییم، موسی به بنی اسرائیل می گوید شما بنده ی خدایید، بندگان فرعون کارشان به نتیجه نخواهد رسید. زمین برای بندگان خداست.پیغمبر ما که در مکه آن قدر مورد فشار بود، سیزده سال شدیدترین شکنجه ها و وضع ها را برایش فراهم کردند، بعد می آید مدینه، آنجا حکومتی تشکیل می دهد، جامعه ای به وجود می آورد، نظامی مستقر میکند و انسانها را به سوی کمال سوق میدهد و دشمنان بنیادی خودش را خرد میکند، بر زمین می زند، اما در سایه ی چه؟ در سایه ایمان و صبر..... این یکی از سنت های عالم است.
قُلْ مَنْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ قُلِ اللَّهُ قُلْ أَفَاتَّخَذْتُمْ مِنْ دُونِهِ أولياءَ لَايَمْلِكُونَ لأَنفُسِهِمْ نَفْعًا ولا ضرا قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الْأَعْمَى وَالْبَصِيرُ أَمْ هَلْ تَسْتَوِي الظُّلُمَاتُ والنورُ امْ جَعَلُو الله شُرَكَاء خَلَقُوا کخلْقِهِ فَتَشَابَةِ الْخَلْقُ عَلَيْهِمْ قُلِ الله خَالِقُ كُلَّ شَيْءٍ وَهُوَ الْوَاحِدُ القهار(رعد/۱۶)
[بگو: پروردگار آسمانها و زمین کیست؟! بگو خدا، بگو: پس آیا جز او سرپرستانی گرفته اید که اختیار سود و زبان خود را ندارند. بگو: آیا نابینا و بینا یکسانند یا تاریکی ها و روشنایی برابرند یا برای خدا شریکانی پنداشته‌اند که مانند آفرینش او آفریده اند. و در نتیجه[این دو] آفرینش بر آنان مشتبه شده است، بگو: خدا آفریننده هر چیزی است و اوست یگانه قهار.]
چون او آفریده، او میتواند بگوید عاقبتش چه خواهد شد. چون بعد میخواهد درباره عاقبت حق و باطل حرف بزند، قبلاً می گوید ما آفریدیم این جهان را، ما بلدیم سنت ها و قانون های تاریخ را، از ما بشنوید.
أنزل من السَّمَاءِ مَاءً فَسَالَتْ أَوْدِيَةٌ بِقَدَرِهَا فَاحْتَمَلَ السَّيْل زبدا رابيا وَمِمَّا يُوقِدُونَ عَلَيْهِ في النار ابتغاء حلية أو متاع زبد مِثْلُهُ كَذَلِكَ يَضْرِبُ الله الحَقِّ وَالْبَاطِلِ فَأَمَّا الزَّبدُ فيذهبُ جُفَاء وَأَمَّا مَا يَنفَعُ الناسَ فَيَمْكُثُ فِي الأرض كذلك يضرب الله الأمثال(رعد/۱۷)
از آسمان آبی فرستاد پس روان گشت جویبارهایی به اندازه ی خود. پس این سیل کفی انبوه و نمایان را با خود حمل کرد و آنچه را در آتش می افروزند همچون آهن با دیگر مواد آهنی تا پیرایه یا کالایی بدست آورند، نیز، کفی همانند آن هست. خدا حق و باطل را بدین گونه می نمایاند. اما آن کف، هرز می رود و نابود و متلاشی می گردد. و اما آنچه مردم را سود می دهد (مانند آب جویبار یا فلز و ماده ی معدنی) در زمین باقی می ماند. اینگونه خداوند مثل ها را نمودار می سازد.
شما وقتی که کنار رودخانه ای که آب سیل را دارد می آورد می ایستید، آنچه که می بینید آب نیست کف است، آب در زیر کف است، این کفها همین طور برجسته و خروشان بر روی این آبی که در رودخانه جاری ست، دارند خودنمایی میکنند. شما کف می بینید، زیر کف آب است.... آنی که شما دیدی که نمایان است، همان کف، آن باطل است. آنی که در زیر کف پنهان است، یعنی آب.... آن حق است. کف روی رودخانه همیشگی که نیست. یک لحظه هست، لحظه ی دیگر نیست. آب را وقتی که در مزرعه ات باز کردی، از رودخانه آنچه که برای تو می ماند، آب است نه کف، کفش از بین میرود.... میخواهد بگوید حق می ماند. دعوت انبیا حق است، نهضت انبیا حق است و آن می ماند.
لِلَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِم الحُسْنَى وَالَّذِينَ لَمْ يَسْتَجِيبُوا له لَوْ أَنَّ لَهُمْ مَا فِي الْأَرْضِ جميعًا ومثله معه الافتدوا به أُولَئِكَ لَهُمْ سُوءُ الْحِساب ومأواهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمِهَادُ (رعد/۱۸)
برای آنانکه پروردگار خویش پاسخ مثبت گویند، نیکوترین فرجام است. و آنانکه بدو پاسخ مثبت نداده اند. اگر همه ی ثروت و قدرت روی زمین را با همانند آن، مالک باشند حاضرند آن را فدیه دهند (تا از فرجام به خویش در امان بماند) و برای ایشان حسابی ناخوشایند است. پناهگاه آنان دوزخ است و چه به جایگاهی است.
فرجام کار برای کسانی است که نهضت انبیا را اجابت می کنند .... اما آن کسانی که اجابت نمی کنند و به راه باطل گام می گذارند. لا فتدوا: حاضرند آن را فدیه بدهند و خودشان را از مخمصه نجات بدهند. شما این را در تاریخ ندیدید؟ ندیدید درگیریهای حق و باطل را که چگونه رهبران و سران باطل، مثل طوماری پیچیده شدند؛ آن وقت اگر میتوانستند، حاضر بودند همه ی دنیا را بدهند و خودشان را، جانشان را، مقامشان را، نگاه بدارند.
وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ (صافات/۱۷۳)
و بی گمان سپاه ما، پیروزمندان می‌باشند.
سپاهیان ما هستند که پیروز می گردند... شرطش همان ایمان است و صبر. در میدان‌های پیغمبر، رسول خدا مردم را به صبر فرا میخواند. در میدان های امیرالمؤمنین، امیر المؤمنین مردم را به صبر فرا میخواند. همیشه میگفتند صبر کنید. صبر در میدان جنگ یعنی چه؟ صبر در حال مبارزه یعنی چه؟ یعنی از مبارزه سست نشدن، یعنی تلاش را تمام نکردن، نصفه نگذاشتن، این معنی صبر است. اگر چنانچه مسلمانان عالم در راه پیشرفت‌های فرهنگی و پیشرفت های اقتصادی و پیشرفت‌های سیاسی، این دو عامل را، عامل ایمان را و عامل صبر را، امروز هم در پیش بگیرند، جامعه ی اسلامی از لحاظ فرهنگی و از لحاظ سیاسی و از لحاظ اقتصادی بر کفار و دشمنان دین غلبه خواهد کرد.
آیا انبیای الهی مجموعاً موفق شدند یا ناکام شدند؟ میگوییم مجموعاً موفق شدند، همه‌ی انبیا. به دلیل اینکه میخواستند بشر را بالا بیاورند و بالا آوردند. انبیا در مجموع موفق شدند و کامیاب شدند، ناکام نشدند. و اما هر دانه دانه از پیغمبران، یعنی هر تک تک از نهضتهای انقلابی الهی و توحیدی، آیا آنها موفق شدند یا نه؟ میگوییم اینجا یک قاعده ی کلی وجود دارد. قاعده ی کلی این است که هر کدامی دارای ایمان و صبر کافی بودند، موفق شدند. هر کدامی دارای ایمان و صبر کافی نبودند، موفق نگشتند.
برای شرکت در مسابقه از طریق این لینک اقدام کنید.
برای کسب اطلاعات تکمیلی به فضای مجازی هیئت مراجعه نمایید.
تلگرام | اینستاگرام | بله | ایتا
