خلاصه کتاب طرح کلی جلسه دوم (ایمان 2)

جلسه دوم : ایمان (2)
ایمان نقطه آغاز حرکت انسان

يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْأَنْفَالِ ۖ قُلِ الْأَنْفَالُ لِلَّهِ وَالرَّسُولِ ۖ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَصْلِحُوا ذَاتَ بَيْنِكُمْ وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ (انفال / 1)
از تو دربارهی انفال پرسش می‌کنند، بگو انفال، متعلق به خدا و رسول است. پس از خدا پروا کنید و فی مابین خود را اصلاح نمائید و از خدا و رسولش اطاعت کنید؛ اگر شما مؤمنید.

• اگر مؤمن هستید، این سه کار را انجام بدهید: اولاً تقوای خدا پیشه کنید، ثانیاً اختلافات خود را به سود حقیقت از بین ببرید، برای مسائل جزئی به جان هم نیفتید. سوم اینکه به فرمان خدا و پیامبر راه بیفتید.
• در منطق قرآن به صرف اینکه قلب انسان به یک قطبی وابسته است، اما شعاع این وابستگی در عمل منعکس نیست به درد نمی‌خورد؛ بلکه اصلاً نام ایمان از نظر اسلام به او صدق نمی‌کند. آن وقتی ایمان به صورت راستین در کسی وجود دارد که بر طبق ایمان «عمل» کند.

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَإِذَا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آيَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِيمَانًا وَعَلَىٰ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ (انفال / 2)
منحصراً مؤمنان آن کسانی هستند که چون خدا یاد شود، دلهاشان به بیم می‌آید و چون آیات خدا برایشان فروخوانده شود ایمانشان افزون گردد و بر پروردگارشان توکل می‌کنند.

ترسیدن از خدا به معنی ترسیدن یک گنه کار در مقابل قاضی نیست. در ترسیدن گنه کار با نداشتنِ گناه، ترس، منتفی است. اما نوع دیگر ترس که ناشی از معرفت است، بر اثر توجه به یک چیز عظیم و یک حقیقت باشکوه روی می‌دهد و ناشی از احساس حقارت در مقابل اوست. کسی که در مقابل پروردگار، خود را کوچک و ناقص و حقیر می‌بیند، سعی می‌کند جز از آن خط سیر مستقیمی که خدای عالم برای او معین کرده، از راه دیگری سیر نکند و این بزرگترین ضامن اجرایی حرکت و تلاش است در یک انسان مسلمان و در یک جامعه‌ی مسلم.

وقتی آیات خدا بر آنان فروخوانده می‌شود ایمانشان افزون گردد:

• الف) ایمان به صورت یک آب راکد در وجود مؤمن معنی ندارد. یک چنین ایمانی یک روزی هم از دست انسان به آسانی گرفته می‌شود. ایمان مستودع. ایمان عاریت. مؤمن راستین، کسی است که اگر یک کلمه از حقایق و معارف دینی و الهی در دل اوست، با اندیشه و تدبر و زیادتر کردن ایمان، این ایمان را از زایل شدن نجات دهد.
• ب) از این آیه استفاده می‌کنیم و به آن کسانی که می‌گویند قرآن را – چون عقل ما به آن نمی‌رسد- نباید ترجمه و تفسیر کنید می‌گوییم اگر ما قرآن را نمی‌توانستیم بفهمیم، چگونه ایمان ما با خواندن قرآن زیاد می‌شود؟ پس پیداست قرآن کتاب رمز نیست. باید آن را خواند به قصد فهمیدن و فهمید به قصد نیرومندتر شدن ایمان.

بر پروردگارشان توکل می‌کنند:

• الف) یعنی دست روی دست می‌گذارند و می‌گویند خدا خودش درست می‌کند؟ نه. معنای توکل این نیست. آن کسی که دست روی دست می‌گذارد، در مقابل تعهدها و تکلیف‌ها و مسئولیت‌ها، به جای اینکه نیروی خود را مسئول بداند، معجزه‌ی خدایی را مسئول فرض می‌کند. مثل بنی اسرائیل که می‌گفتند تو و پروردگارت بروید و مشغول جنگ بشوید و ما اینجا نشسته‌ایم (سوره مائده آیه 24) توکل یعنی در همه حال اتکا و امیدت به خدا باشد.
• ب) به نظر من دو بال نیرومند برای پرواز انسان در تلاش‌های زندگی، یکی صبر است و یکی توکل. هر امتی که این دو بال را داشته باشد، از تیررس دشمن‌های خاکی به کلی دور خواهد شد.

کسانیکه نماز را اقامه می‌کنند: چند احتمال در تفاوت بین یُصَلّون (نماز خواندن) و یقیمون الصلوة (نماز را به پاداشتن):

• الف) اقامه‌ی نماز یعنی نماز را به صورت کامل، همه جانبه و تمام به جا آورد. اگر کسی نماز را با ارکان صحیح و با توجه به آموزش‌ها و الهام‌های نماز، به جا آوررد، جداً فلاح و رستگاری در انتظار اوست.
• ب) اقامه نماز یعنی در جامعه نماز را به پا می‌دارند، جامعه را نمازخوان می‌کنند. اگر کسی خوب نماز بخواند اما به دیگران کاری نداشته باشد، این عمل نشانه‌ی ایمان نیست.

اقامه صلوة یعنی جامعه را نمازخوان کردن. نه به معنای اینکه فقط یک عبادت را همه انجام دهند. جامعه‌ی نمازخوان یعنی جامعه‌ای که دائماً به یاد خدا و در راه خداست. جامعه‌ای که جز خدا کسی را عبادت و عبودیت نمی‌کند و جز به خدا به هیچ کس دیگر اتکا و استعانت نمی‌جوید.

از آنچه به آنان روزی کرده‌ایم انفاق می‌کنند:

انفاق یعنی چه؟ انفاق یعنی پر کردن خلأها و نیازها. آن خرج کردنی که خلأ و نیازی را پر نکند انفاق نیست. ... فقط هم در مورد مال نیست. از هر چه که خدا داده انفاق می‌کنند. پول، عمر، فرزند، آبرو، توان جسمی، زبان، فکر، از همه‌ی اینها در راه خدا و به جا خرج می‌کنند.

بعد از این هر جا خواستید وقت صرف کنید، ازآبرومایه بگذارید یا پول خرج بکنید، خوب فکر کنید ببینید دارید انفاق می‌کنید یا خرج بیهوده می‌کنید.

أُولَٰئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَهُمْ دَرَجَاتٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَمَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ (انفال / 4)
آنهایند مؤمنان به راستی؛ برای آنهاست رتبه‌هایی نزد پروردگارشان و مغفرتی و روزی تکریم‌آمیزی.

در مورد معنای مغفرت به جلسه روز گذشته مراجعه شود: مغفرت یعنی التیام بر جراحتی که گناه در روح انسان به‌جا می‌گذارد.

درباره‌ی رزق کریم (روزی شرافت‌مندانه):

یک جامعه آن وقتی عزیز و شرافت‌مندانه روزی می‌گیرد که مؤمن باشد و دارای این صفات. همه‌ی شعارهایی که امروز احزاب سیاسی دنیا دارند در گوشه و کنار شعارش را می‌دهند در جامعه‌ی ایمانی محقق خواهد شد.

برای شرکت در مسابقه از طریق این لینک اقدام کنید.

برای کسب اطلاعات تکمیلی به فضای مجازی هیئت مراجعه نمایید.

تلگرام | اینستاگرام | بله | ایتا