همه ما در زندگی اجتماعی و زناشویی در موقعیت هایی قرار می گیریم که شرایط مطابق میل مان نیست؛ گاهی حرفی می شنویم که به نظرمان توهین آمیز است، گاهی فکر می کنیم مورد ظلم واقع شده ایم، در حق مان اجحاف شده یا تحقیر شده ایم و... در چنین شرایطی، هرکس با توجه به ویژگی های شخصیتی، تربیت خانوادگی یا نوع برداشت خود از مسائل، واکنش خاص خود را خواهد داشت؛ عده ای بلافاصله حرف شان را می زنند و به قول معروف از خود دفاع می کنند. عده ای ترجیح می دهند سکوت کنندتا زمان مناسبی پیدا کنند. بعضی افراد هم قهر می کنند.
فراموش نکنیم همه ما هر روشی را که انتخاب کنیم می خواهیم به نوعی مسئله را حل کنیم و در واقع به حس بهتری برسیم. ولی واقعا با کدام روش به چنین هدفی دست پیدا می کنیم؟مثلا کسانی که قهر می کنند، نه تنها نمی توانند مشکلی را حل کنند بلکه به نوعی ضعف و ناتوانی خود را از رویارویی با مشکل موجود نشان می دهند و در واقع اعتراف می کنند که روش دیگری برای حل اختلافات خود پیدا نمی کنند.
البته گاهی سکوت می تواند کمک کننده باشد ولی نباید آن را با قهرهای طولانی مدت اشتباه گرفت. در واقع همه ما گاهی از همدیگر دلخور می شویم و به فضا و زمانی برای فکر کردن و تصمیم گیری بهتر نیاز داریم ولی این موضوع باقهر کردن فرق دارد. معمولا کسی که قهر را انتخاب می کند، با احساسی ناشی از کینه و خشم ومورد ظلم واقع شدن روبه رو می شود و قدرت تفکر و تحلیل را از خود و طرف مقابلش سلب می کند.
بدین ترتیب می بینیم که قهر های طولانی مدت به معنای تسلیم و اعلام ناتوانی برای حل مشکلات است و فقط زمان ما را برای رسیدن به حس بهتر و حل واقعی مشکلات به تأخیر می اندازد.
شما قهر می کنید؟
نکات مثبت و منفی قهر کردن از دید‌گاه شما چیست؟
اگر طرف مقابل شما قهر کرد ،شما چه رفتاری از خودتان بروز می دهید ؟
