در این مقاله سعی کردیم به تفصیل توضیح دهیم که چه زمانی از آلیاژ دندانی با بریلیوم و چه زمانی از آلیاژ دندانی بدون بریلیوم استفاده کنیم.
برای پاسخ دادن به این سوال ابتدا باید با بریلیوم و نقش آن در آلیاژهای دندانی آشنا شویم.
بریلیومی که در صنعت دندانسازی در آلیاژهای نیکل کروم استفاده می‌شود، برای بهبود بخشیدن خواص آلیاژ ماست.
بریلیوم چه خواصی را بهبود می‌بخشد؟
کنترل ضخامت لایۀ اکسید، ریخته گری بهتر و سیالیت بهتر از اثرات بریلیوم است.
منظور از ریخته‌گری بهتر چیست؟
آلیاژ دندانی بریلیوم به دلیل نقطه ذوب پایینی که دارد، راحتتر ذوب می‌شود و ریخته‌گری بهتری دارد.
سیّالیت بهتر به چه معناست؟
سیّالیت آلیاژ دندانی با بریلیوم نسبت به بدون بریلیوم‌ها بهتر است. شاید گاهی پیش بیاید که وقتی شما وکس‌آپ (Wax-up) انجام می‌دهید، ضخامت قسمت‌هایی از این وکس‌آپ‌ها ۲/۰ تا ۳/۰ باشد. به خاطر سیّالیت، تزریق آن نقطه کاملاً انجام می‌شود.
همانطور که گفتیم آلیاژ دندانی بریلیوم ضخامت لایه‌ی اکسید را کنترل می‌کند.
وقتی که حجم متال ما و تعداد زمان پخت بیشتر باشد، ضخامت لایه اکسید بیشتر می‌شود.
در شرایطی که حجم متال ما زیاد باشد باید از آلیاژ دندانی بریلیوم استفاده کنیم.
کیس‌هایی که حجم متال بیشتری دارند مثل: کیس‌های ایمپلنت، کیس‌هایی که تحلیل لثه دارند و باید طراحی فریم بیشتر باشد و بریج‌های بلندی که در پروتزهای ثابت استفاده می‌شوند.
زمانی که حجم متال کمتر است و احتمال تعداد پخت بیشتر به‌عنوان اصلاحیه نداشته باشید؛ مثل کراون‌های تک‌واحدی یا بریج‌های کوتاه، از آلیاژ دندانی بدون بریلیوم استفاده می‌شود. البته می‌توان گفت که ایمپلنت‌های تک‌واحدی هم جزء این دسته محسوب می‌شود.
در هر صورت، شما می‌توانید با استفاده از این دو آلیاژ به کاهش هزینۀ تمام‌شده‌ی آلیاژتان در لابراتوار کمک کنید.
برگرفته شده از مقاله کامل از آلیاژ دندانی با بریلیوم استفاده کنیم یا بدون بریلیوم؟ مجموعه لابراتوار دندانسازی | های دنت
منبع: لابراتوار دندانسازی | های دنت
