فولاد، مهمترین ماده ساختمانی جهان، آلیاژ آهنی است که بین 0.2 تا 2 درصد کربن وزنی و گاهی مقادیر کمی از عناصر دیگر از جمله منگنز دارد. علاوه بر ساختمان ها، در ساخت لوازم خانگی، اتومبیل و هواپیما نیز استفاده می شود. از فولاد برای ساخت و تولید انواع پروفیل استفاده میشود و نوع فولاد بصورت مستقیم بر قیمت پروفیل تاثیرگذار است.
تاریخ
ظهور تولید فولاد تجاری در اواخر قرن نوزدهم و نتیجه ایجاد روشی کارآمد برای کاهش کربن در چدن توسط سر هنری بسمر بود. با کاهش مقدار کربن، محصول فلزی بسیار سخت تر و چکش خوارتر فولاد تولید می شود.
فولاد از عصر آهن، که از حدود 1200 قبل از میلاد تا 550 قبل از میلاد ادامه داشت، وجود داشته است، اگرچه تاریخ شروع و پایان بسته به منطقه جغرافیایی متفاوت است. هیتی ها - که در ترکیه امروزی زندگی می کردند - ممکن است اولین مردمی باشند که فولاد را با حرارت دادن آهن با کربن ایجاد کردند.
تولید
امروزه بیشتر فولادها با روش های اکسیژن پایه (همچنین به عنوان فولادسازی با اکسیژن پایه یا BOS شناخته می شود) تولید می شود. BOS نام خود را از فرآیندی گرفته است که به اکسیژن نیاز دارد تا در ظروف بزرگ حاوی آهن مذاب و ضایعات فولاد دمیده شود.
اگرچه BOS بیشترین سهم تولید جهانی فولاد را به خود اختصاص داده است، استفاده از کوره های قوس الکتریکی (EAFs) از اوایل قرن بیستم در حال رشد بوده است و در حال حاضر حدود دو سوم از تولید فولاد ایالات متحده را تشکیل می دهد. تولید EAF شامل ذوب آهن قراضه با جریان الکتریکی است.
نمرات و انواع
طبق گزارش انجمن جهانی فولاد، بیش از 3500 گرید مختلف فولاد وجود دارد که دارای خواص فیزیکی، شیمیایی و محیطی منحصر به فردی است. این خواص شامل چگالی، کشش، نقطه ذوب، هدایت حرارتی، استحکام و سختی است. برای ساخت انواع فولاد، سازندگان انواع و مقدار فلزات آلیاژی، میزان کربن و ناخالصی‌ها، فرآیند تولید و نحوه کار فولادهای حاصل را تغییر می‌دهند.
فولادهای تجاری نیز به طور کلی به چهار گروه طبقه بندی می شوند که بر اساس محتوای آلیاژ فلزی و کاربرد نهایی آنها متفاوت است:
پروفیل شامل فولادهای کم کربن (کمتر از 0.3٪ کربن)، کربن متوسط (تا 0.6٪ کربن)، کربن بالا (تا 1٪ کربن) و فولادهای فوق کربن (تا 2٪ کربن) هستند. . فولاد کم کربن رایج ترین و ضعیف ترین از این سه نوع است. این در طیف گسترده ای از اشکال، از جمله ورق و تیرها موجود است. هر چه میزان کربن بیشتر باشد، کار با فولاد دشوارتر است. فولادهای پر کربن و فوق کربن در ابزارهای برش، رادیاتورها، پانچ ها و سیم ها استفاده می شود.
پروفیل حاوی فلزات دیگری مانند آلومینیوم، مس یا نیکل هستند. آنها ممکن است در قطعات خودرو، خطوط لوله و موتور استفاده شوند.
فولادهای ضد زنگ همیشه حاوی کروم و شاید نیکل یا مولیبدن هستند. آنها براق هستند و به طور کلی در برابر خوردگی مقاوم هستند. چهار نوع اصلی فولاد ضد زنگ فریتی هستند که شبیه فولاد کربنی است و به شدت در برابر ترک خوردگی تنشی مقاوم است اما برای جوشکاری خوب نیست. آستنیتی که رایج ترین و مناسب ترین برای جوشکاری است. مارتنزیتی که در برابر خوردگی نسبتاً مقاوم است اما از استحکام بالایی برخوردار است. و دوبلکس که از نیمی از فولادهای فریتی و نیمی آستنیتی تشکیل شده است و از هر یک از این دو نوع قوی تر است. از آنجایی که فولادهای ضد زنگ به راحتی استریل می شوند، اغلب در تجهیزات و ابزار پزشکی و تجهیزات تولید مواد غذایی استفاده می شوند.
فولادهای ابزار با فلزات سخت مانند وانادیوم، کبالت، مولیبدن و تنگستن آلیاژ می شوند. همانطور که از نام آنها پیداست، اغلب برای ساخت ابزارهایی از جمله چکش استفاده می شود.
https://ahanmellat.com/product-category/%d9%be%d8%b1%d9%88%d9%81%db%8c%d9%84/
