امروز جلسه ای داشتم با یکی از اساتید فروش ایران، کسی که 20 سال در #فروش و #بازاریابی کار کرده و به اندازه نصف عمر من هم تدریس داشته.
حرف به حرف تلاطمات زندگی و اقتصادی شد، گفتم دکتر ما را نصیحتی دِه که همان بِه :)
خاطره ای تعریف کرد از دوران کرونا و همسایه ای که دقیقا یک ماه قبل از شروع کرونا با سرمایه اولیه و 4-5 نفر نیرو یه آشپزخونه زد. یک ماه اول اوضاع خوب بوده و گویا با شروع دوران کرونا آشپزخونه وضعیتش خراب میشه به نحویکه دخل و خرج عادی هم درنمیومده.
نکته ای که این استاد گرانقدر بهش اشاره کرد این بود که این زن (همسایه) میتونست مثل خیلی های دیگه ناامید بشه، کم بیاره و کنار بکشه. ولی یک چیز باعث شد در مسیر بمونه و با هر سختی که بود آشپزخونه رو سر پا نگه داره. اون چیز چی بود؟ Vision
داشتن یک #vision مشخص و واضح برای هر فردی باعث میشه علی رغم تمام ناملایمت ها و تلاطمات زندگی، فرد در مسیر باقی بمونه و به این راحتی ها جا نزنه
در ادامه، داستان به اینجا رسید که داشتن vision مثل داشتن یک طناب محکم هنگام رد شدن از رودخونه ای پر از تلاطمه. شما وقتی سفت و محکم به این طناب بچسبی، احتمال اینکه در رودخونه غرق بشی خیلی کمتر ازینه که هیچ طنابی نداشته باشی و بخوای با دستان خالی از این رودخونه رد بشی.
از ایشون یاد گرفتم که هرچقدر زندگی باهام بد تا کرد، هرچقدر بالا و پایین دیدم، Visionای که برای خودم دیدم رو فراموش نکنم و هر روز حتی شده در حد 5 دقیقه یک نگاهی بهش داشته باشم و بعد کارهای روزمره ام رو پیش ببرم
