زمانیکه مورلی سفر-روزنامه نگار مشهور فقید کاناداییMorley Safer- در برنامه تلویزیونی اش- 60 دقیقه-این سوال چالش برانگیز را مطرح کرد که آیا کاسه توالت مارسل دوشان-نقاش فرانسویMarcel Duchamp-ویا جاروبرقی های جف کونز-هنرمند پاپ آرت Jeff Koon- واقعا هنر به حساب می آیند، فکر نمی کرد موریتزیو کاتلان-Maurizio Catelan- بیش از سی سال بعد موزی را با چسب کارتن به دیوار بچسباند و به عنوان اثری هنری ،120هزار دلار بفروشد.
امنوئل پروتین-مدیر برنامه های کاتلان- درمورد این اثر- که اسمش "کمدین" است- می گوید: این کار همچون مونالیزاست، همه را درگیر می کند،همه دوست دارند آن را ببینند با آن عکس بیندازند و درباره اش بحث کنند. اما چیزی که مشخص نیست اینست که آیا این یک شوخی گران قیمت است یا تنها نمایشی از نابرابری ثروت؟
رابرت استور-منتقد هنری- درباره ی آثار کاتلان این چنین بیان می کند که کاتلان یک ضد وارهول است. وارهول با اثارش میخواست جهان دموکراتی را بسازد،چونان کوکاکولا که در دست راکفلر و من یک قیمت است. اما واضح است که کاتلان درک کرده که پولدارها برای یک موز خالدار لهیده حاضرند مبلغ خیلی بیشتری را بپردازند. خیلی بیشتر!
امنوئل پروتین درباره ی این اثر کاتلان اینطور توضیح می دهد: کار موریتزیو بسیار هوشمندانه است. او اثرش درباره حرکت اشیا در جهان است. او این چالش را ایجاد می کند که ارزش در کالاهای مادی چطور تغییر می کند. از روی دیوار یک گالری گرفته تا روی روزنامه نیویورک پست! پروتین ازین اثر به نیکی یاد می کند و ادامه می دهد که این اثر نیست که فروخته می شود که ایده ی اثر است.
او اثر کاتلان را با آثار ایوکلن –Yves Kleinنقاش آوانگارد فرانسوی- قیاس می کند که در آن هنرمند فضایی خالی و بوم خام را میفروخت!
موریتزیو کاتلان کیست و چطور به اثری هجوآمیز –اگر بشود این اسم را رویش گذاشت- رسید.
موریتزیو کاتلان، متولد 1960 ایتالیاست. او مجسمه سازی را از بیست سالگی آغاز کرد و در این شاخه به موفقیت های زیادی نیز دست یافت. سبک او ساخت مجسمه هایی طنزآمیز نسبت به مسائل سیاسی،تاریخی و مذهبی بود. او در سال 2011 بعد از نمایش اثر پرانتقادش L.O.V.E در موزه گوگنهایم نیویورک، رسما اعلام به بازنشستگی کرد.
اما بعد از 5 سال با اثر رویای امریکایی بازگشت. رویای امریکایی یک توالت فرنگی طلایی بود. اثری که توسط کاتلان با استفاده از طلای 18 عیار برای موزه گوگنهایم ساخته شد.
شاید بشود بهترین تعبیر ازین اتفاقات دنیای عجیب هنر که نمی شود هیچ تعریفی از آن را جهان شمول کرد از گفته ی سارا اندلمن، موسس فروشگاه مفهومی کولت برداشت: این واقعا زمان ما را نشان می دهد:
پوچ بودن همه چیز!
