سال ها پیش، وقتی ۱۳-۱۴ سالم بود اولین کامپیوتر وارد خونه ما شد. از اولش فرهنگ مرد سالارانه ایرانی باعث شد که والدینم من رو به عنوان یک دختر که می تونه تو زمینه تک وارد بشه، قبول نکردن. کامپیوترم مال برادرم شد و من تنها با نظارت اجازه داشتم تعداد ساعات محدودی رو باهاش کار کنم. اون زمان سیستم عامل ویندوز بود و من اجازه سرک کشیدن به این ور و اون ورش رو نداشتم. دست زدن من هم معنا بود با خرابش کردن. تعمیر کامپیوتر هم گرون و دشوار بود. جوری باهام برخورد شده بود که انگار اگر دست بزنم، ممکنه کامپیوتر دود شه بره هوا. این اعتماد به نفس من رو ترکوند. باعث شد، اشتیاق من به تک در حد درک فیزیکی اجزا باقی بمونه.مثل ترانزیستور و...حتی از برنامه نویسی می ترسیدم و منزجر. این داستان تا کارشناسی ادامه پیدا کرد. تا زمانی که درس مبانی کامپیوتر داشتیم. اونجا از برنامه نویسی خوشم اومد اما هنوز مقاومت داشتم. بعد از اون، اولین لپ تاپم رو همسرم واسم گرفت.اگر امروز می تونم به کد نویسی فکر کنم، مدیون اونم. این عدم اعتماد به نفس در درس ها و پروژه ها همیشه با من موند.تز ارشدم یک کار تحلیل داده بزرگ بود، که هر جور بود انجامش دادم و شکر خدا مقاله شد. بعد هم که مشغول کار به عنوان دیتا ساینتیست شدم. عمق فاجعه اونجا بالا اومد. از دست زدن به پکیج های مختلف فراری بودم و می ترسیدم خراب کنم.کار به جایی رسید که کار رو رها کردم. همیشه دنبال چیزی بودم که این ترس رو ازم دور کنه و من رو با تکنولوژی اشتی بده.مثل یک معلم صبور و مهربون. کورس های انلاین خوبن اما ناقص. فقط اشنا می کنن ادم رو با یک زبون اما روش روبرو شدن با دنیای واقعی تک و جاهایی که گیر می کنی رو اموزش نمی دن. یا حتی صفحات اینتراکتیو مثل فری کد کمپ نمی ذارن شما با dev environment حقیقی رو به رو بشید. مشکل دیگه اینه که ادم گیج می شه و نمی دونه بعدش با چی ادامه بده. به بیانی اموزش ها ابسترکت هست و من یکی نمی تونم اموخته ها رو به real world ربط بدم. زمانی هم که خواستید مصاحبه کاری بدید ازتون می خوان که portfolio نشون بدید نه certificate کورسرا. من در دیتا ساینس موفق نشدم جایی رو پیدا کنم که اینا رو با هم ارضا کنه. بعد از سالها تصمیم کبری رو گرفتم و یک سرچ گنده کردم و گنج پیدا کردم. Odin project این کار هر رو همه می کنه. مزیت هاش ایناس:
۱- کاملا رایگان و اوپن سورس هست و هیچ پیش نازی متصور نشده.
۲- شما خودتون مسئول اینستال کردن و تمامی مراحل ستاپ کردن هستید. Odin نقشه راه رو میده و طی کردن مسیر با شماس. این یعنی داشتن یک تصویر واقعی از دنیای developing و نه فانتزی. روش تدریس این نیست که تنها مقالات و منابع خودشون رو یخونید، بلکه مجموعه ای از منابع هست و این باعث می شه ادم از خوندن مقالات تکنیکال نترسه.
۳-راهنما ها و توتورها در کمک کردن به شما حظور دارن. اما کامیونیتی کوچیکتری نسبت به free code camp داره.
۴-چینش هنرمندانه مطالب پشت سر هم نه تنها به شما مطالب رو یاد می ده، بلکه یادتون می ده چه طور مثل یک مهندس کامپیوتر فکر و عمل کنین. ظاهرا بعضی از مطالب زیاد عمیق نمی شه که می شه با کمک پلتفورم های دیگه، مثل free code camp جبرانش کرد.
۵- شما همزمان با تکنولوژی های متفاوتی اشنا می شید از جمله گیت، لینوکس و غیره.
۶-وجود سه نقشه راه متفاوت که می تونین بین اونها انتخاب کنین و یا انعطاف در سویچ کردن بین نقشه راه ها.
۷- در انتها شما یک محصول دارید که می تونه توانایی های شما رو نشون بده و برای بازار کار کاملا اماده هستید. خیلی ها داستان های استخدام شدنشون رو بعد از اتمام دوره تعریف کردن یا حتی تجربه خوبه مصاحبه ها رو.
با یک سرچ سریع متوجه شدم انگار جامعه ایرانی زیاد با این سایت انلاین آشنا نیستند, حیفم اومد معرفی نکنم. خودم به زودی احتمالن مخلوطی از این پروژه و Free code camp رو استفاده میکنم. ظاهرن چالش ها و پروژه های اون یکی هم خوبه و تصحیح میشه و فیدبک داده میشه و این چیزی هست که Odin project نداره.رو مطالبی که اینجا نوشتم قسم نمیخورم شاید نظرم عوض شه و تجربه چیز دیگه ای بگه. حالااینو داشته باشید تا بعد.
