آیت الله بعد از زمین خوردن، طلب استغفار و عذرخواهی کرد!
امروز وقتی خبر عذرخواهی ِ شیخ کاظم صدیقی را در صدر اخبار دیدم اولین خاطره‌ای که برایم تداعی شد، زمین خوردن های دوران کودکی ام بود!
شاید هم‌نسلان من هم به یادشان بیاید که وقتی کودکی نوپا بودیم و تصادفاً یا در اثر بی احتیاطی در حین بازی های کودکانه، زمین می خوردیم، بزرگترها بخاطر دلجویی، فوراً می آمدند و ما را بلند می کردند و خوب می تکاندند و بعد هم بخاطر اینکه درد و گریه مان را فراموش کنیم، چند مشت محکم به زمین می کوبیدند که یعنی زمین خوردن ما، تقصیر زمین بود و ما او را تنبیه کردیم! و بعد هم ما را می بوسیدند و می گفتند برو بازیتو بکن....!
حالا بعد از گذشت حدود یکماه از زمین خوردن ِ امام جمعه ی تهران و رئیس ِ نه چندان کودک ِ « ستاد امر به معروف و نهی از منکر» و دارنده ی چندین مقام و منصب دیگر، شیخ کاظم صدیقی، خودش، بجای بزرگترهایش، خودش را از جایش بلند کرده، تکانده و زمین را هم زده و یک عذرخواهی هم چاشنی اش کرده و می خواهد برود دنبال بازی اش!!!
یک وکیل دادگستری درباره زمین خواری در مجموعه حوزه علمیه ازگل، توئیتی نوشته با این مضمون : «آقای صدیقی به عنوان راس مجموعه حوزه علمیه ازگل، بیشترین مسؤلیت را دارد، چه عذرخواهی بکند و چه نکند.
علی مجتهدزاده، وکیل دادگستری در شبکه اجتماعی ایکس، در همین مورد اضافه می کند که : « کاظم صدیقی با تائید اصل وقوع تخلف توسط نزدیکان و غفلت خودش در موضوع زمین‌های ازگل، عذرخواهی کرده و خواهان رسیدگی قانونی و بدون اغماض به تخلف افراد، اعم از آشنا و غیرآشنا شده، اولاً عذرخواهی و اعتراف، چیزی از مسئولیت قانونی و قضایی افراد نمی‌کاهد. آقای صدیقی به عنوان راس آن مجموعه بیشترین مسئولیت را دارد، چه عذرخواهی بکند و چه نکند.
ثانیا تقاضای ایشان برای پیگرد افراد، قبل از هر کس باید مشمول خودش شود. یعنی اگر این تقاضا صادقانه است و از روی نمایش نیست، ایشان باید قبل از هر کسی در محکمه حاضر شده و جوابگوی مراجع قضایی شود.»
به هر حال شیخی که چه در مقام امام جمعه ی تهران و چه در منصب رئیس ستاد امر به معروف و نهی از منکر و چه در سمت استاد حوزه علمیه، همیشه سعی در ارشاد و هدایت مخاطبانش به راه راست و رساندن آنها به بهشت موعود داشته، خودش با بدترین شیوه ی دفاع از خود، حسابی در گِل گیر کرده و هر اقدامی هم می کند، از این بکسوات خلاصی پیدا نمی‌کند، مگر اینکه آن بالایی به دادش برسد و با همان ترفند و تردستی ِ معمول خود، اعلام کند که : « بیشتر از این کشش ندهید!»
و جای بسی تأسف است که در کشور آخوندزده ی ما روند امور به گونه ای پیش می رود که «کشف حقیقت» در یک مورد حقوقی ساده نیز به یک معضل تبدیل می شود. چرا که ۴۵ سال است که بجای هر اقدام قانونی و مبتنی بر عدالت اجتماعی، سعی می کنند با نسبت دادن اتفاقات فاجعه آمیز و نتایج بی کفایتی هایشان، به دشمنان اسلام و معاندین و مغرضان فرضی، صورت مسئله را پاک کنند و شانه از زیر بار پاسخگویی منطقی به مردم خالی کنند. در حالی که همین شیخ گریان می توانست بجای این همه انکار و ابرام در دفاع مضحکش و نهایتاً طلب استغفار از خدا و عذرخواهی از رهبر و مردم، در همان ابتدای امر، از تمامی سمت های حکومتی و غیرحکومتی ِ خود استعفا دهد و از قوه قضائیه بخواهد که برای روشن شدن تمام ابعاد ماجرا، یک قاضی شناخته شده و غیرسیاسی و مورد اجماع حقوقدانان ِ کشور را مأمور تحقیق و تفحص و رسیدگی به این موضوع کند و نتیجه ی تحقیق خود را نیز رسماً منتشر کند تا به اطلاع عموم مردم برسد. قاعدتاً در این روند، حق دفاع مشروع و قانونی برای شیخ زمین خوار نیز محفوظ خواهد بود.
