محققان ارتباط بین معنویت و تاب آوری را بررسی کردند. با استفاده از مصاحبه‌های عمیق، تأثیر متقابل بین معنویت و تاب آوری و اهمیتِ معنویت در مقابله با ناملایمات و سختی‌ها را بررسی کردیم. تجزیه و تحلیل نظریه زمینه ای از ۴۶ مصاحبه انجام شد.
معنویت و تاب آوری
بررسی ارتباط بین معنویت و تاب آوری
محققان ارتباط بین معنویت و تاب آوری را بررسی کردند. با استفاده از مصاحبه‌های عمیق، تأثیر متقابل بین معنویت و تاب آوری و اهمیتِ معنویت در مقابله با ناملایمات و سختی‌ها را بررسی کردیم. تجزیه و تحلیل نظریه زمینه ای از ۴۶ مصاحبه انجام شد.
کاری از کارگروه مترجمین رسانه تاب آوری ایران
معنویت برای درصد زیادی از جمعیت مسن (سالمند) از اهمیت بسزایی برخوردار است و به عنوان یک عامل کلیدی تاب آوری عمل می کند.
با استفاده از تحقیقات کیفی، ما با ۶۴ شرکت کننده که مایل به بحث در مورد تجربیات خود با ناملایمات بودند، مصاحبه انجام و تجزیه و تحلیل کردیم.
همگی در محدوده سنی ۵۲ تا ۹۳ یال و با میانگین سنی ۷۴ سال قرار داشتند. برای اهداف این مطالعه، ما ۴۶ مورد از ۶۴ مصاحبه را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادیم و شرکت کنندگانی را انتخاب کردیم که نشان دادند معنویت منبع مهمی برای مدیریت سختی است.
محققان ارتباط بین معنویت و تاب آوری را بررسی کردند. با استفاده از مصاحبه‌های عمیق، تأثیر متقابل بین معنویت و تاب آوری و اهمیتِ معنویت در مقابله با ناملایمات و سختی‌ها را بررسی کردیم. تجزیه و تحلیل نظریه زمینه ای از ۴۶ مصاحبه انجام شد.
یافته‌های اصلی شامل استفاده شرکت‌کنندگان از معنویت به‌عنوان ابزاری برای ارتقا و حفظ تاب‌آوری در اواخر زندگی در پنج حوزه کلیدی است: تکیه بر روابط، تحول معنوی، مقابله معنوی، قدرت باور، و تعهد به ارزش‌ها و اعمال معنوی.
نتایج به‌عنوان تفسیری از ادراک شرکت‌کنندگان از معنویت شان ارائه می‌شود و نشان‌دهنده اتکای آنها به معنویت برای غلبه بر سختی‌ها است. علاوه بر این، ما در مورد ارتباط بین معنویت و انعطاف‌پذیری و نحوه کارکرد این ارتباطات در زندگی افراد مسن با در نظر گرفتن وضعیت نسلی و گروهی آنها بحث می‌کنیم. نقش این دو مقوله در زندگی افراد مسن در نظر گرفته شده است.
تاب آوری به طور جهانی به عنوان شکلی از سازگاری یا شکوفایی در مواجهه با ناملایمات درک می شود (هیلدون، اسمیت، نتوولی و بلین، ۲۰۰۸؛ ون کسل، ۲۰۱۳).
تاب آوری از طریق استفاده از منابع مختلف داخلی و خارجی حاصل می شود (ون کسل، ۲۰۱۳). اگرچه به نظر می رسد تاب آوری یک پدیده رایج است، اما هنوز در مورد چگونگی دستیابی به آن بر اساس فردیت انسانها شفافیت وجود ندارد (Seery, 2011).
اهمیت تاب‌آوری ناشی از شواهدی است که نشان می‌دهد، «با بزرگ‌تر شدن افراد، تاب‌آوری بیشتر ممکن است منجر به سالمندی معنادارتر و رضایت‌بخش‌تر شود» (Wagnild & Collins, p.32, 2009).
