این مطلب جامع ترین و کاملترین مقاله تجمیعی پیرامون مبحث مددکاری اجتماعی Social Work می باشد. در ادامه به فیلدهای مختلف تخصصی مددکاری اجتماعی پرداخته ایم. امید است مورد استفاده مخاطبین این رسانه واقع گردد.
مددکاری اجتماعی رشته ای است که سیر تکاملی پیچیده ای را طی کرده است, سال ها در مجامع مختلف پرسش اساسی این بود که آیا مددکاری اجتماعی یک علم است؟ و آیا شاخص های یک تعریف علمی را دارد؟
اما به نظر نگارنده پرسش مهم تر این است که مددکاران اجتماعی چگونه می توانند در جهت حرفه ای شدن حرکت کنند و در هر عرصه ای که فعالیت می کنند بازتاب دهنده یک “عمکرد حرفه ای و خوب ” Good Practice باشند؟
به نظر می رسد مددکاران اجتماعی به ویژه دانشجویان مددکاری اجتماعی که تازه وارد این عرصه شده اند خیلی نگران این پرسش ها باشند، چون شناخت خود و شناخت حرفه مددکاری اجتماعی بخشی از “رشد حرفه ای” آن هاست که به مرور زمان و همراه با “دشواری” حاصل می شود؛ آن هم زمانی که مددکاران اجتماعی همیشه در جهت غنا بخشیدن به سه حوزه شناخت که به شرح ذیل است تلاش کنند:
پایگاه حرفه ای در حوزه های مختلف زمانی بدست می آید که مددکاران اجتماعی یک درک قوی از نقش حرفه ای خود داشته باشند و متعهد به عملی کردن مولفه های ذیل باشند:
از سویی اگر مددکاران اجتماعی در پی توسعه رشد حرفه ای خود هستند و در صدد هستند مسیر شناخت را هر چند با دشواری، مکث، تردید و گذر زمان و … طی کنند، لازم است به بنیان های مسیر طولانی شناخت که شامل موارد ذیل است آگاه و متعهد باشند:
فهم ماهیت مددکاری اجتماعی: مددکاری اجتماعی حرفه ای دانش محورknowledge base و نه مبتنی بر عقل سلیم محور base common sense است، به عنوان نمونه کلارک می گوید:
“همه افرادی که در موسسات رفاهی کار می کنند و در ارائه خدمات مسکن، بهداشت و …متخصص هستند، مددکار اجتماعی نیستند. افراد فراموش می کنند که مجموعه کیفیت های حرفه ای است که یک فرد را مددکار اجتماعی می کند.
مثلا آیا مادری که موفق می شود، درد پسر بیمار خود را تسکین دهد یک پزشک است؟ از نظر من مددکاری اجتماعی حرفه ای با دانش، مهارت، ارزش ها، کدهای اخلاقی واستاندارهای خود مشخص می شود.”مددکاری اجتماعی Social Work
و نکته مهم
در گستره وسیع مددکاری اجتماعی به صورت منحصر به فرد فهم شخصی و ماموریت شخصی خود را پیدا کرده تا بتوانید به این پرسش پاسخ دهید که مددکاری اجتماعی چیست؟ و من به عنوان مددکاراجتماعی کیستم؟
به عنوان نمونه مک کی می گوید: “فلسفه من از مددکاری اجتماعی بر اساس عدالت، برابری و توانمندسازی (افزایش قدرت افراد، و نگاه کردن به مراجعین در نقش برابر نقطه مقابل کنترل گر اجتماعی) است و برای اینکه در جهت تحقق این ها کار کنم لازم است به طور سودمندی از راهبردها، مهارت ها و دانش مددکاری اجتماعی بهره بگیرم.”
مددکاران اجتماعی عنصر مهم تقریباً هر نهاد اجتماعی هستند که تامین پشتیبانی حیاتی، دسترسی به منابع و حمایت از همه افرادی که به این پشتیبانی ها نیازمندند را بر عهده دارند. در این نوشته به حرفه های مختلف مددکاری اشاره مختصری می کنیم.
مدیریت مورد: مددکاران در این زمینه می توانند در بسترهایی مختلفی از حوزه سالخوردگان گرفته تا مهاجران و پناهندگان در تمامی بخش ها خدمات رسانی کنند. مدیران متخصص، برنامه ریزی و نظارت بر خدمات برای مشتری را بر عهده داشته که همراه با حمایت مستمر است.
رفاه کودکان: مددکاران متمرکز بر این حوزه، به دنبال تامین سلامت و ثبات کودکان و کمک به توانمندسازی خانواده های آن ها هستند. مددکاران هنگام همکاری با نهاد های رفاه کودکان به حمایت در سطوح اجتماعی و اقتصادی، ایجاد ارتباط با معلمان، اجرای قانون، کمک گرفتن از پزشکان متخصص و سایر موارد می پردازند.
مددکار اجتماعی بالینی: مددکاران دارای مدرک در این زمینه متمرکز بر ارزیابی، تشخیص، درمان و پیش گیری از بیماری های روانشناختی و موضوعات عاطفی و رفتاری اشخاص هستند.
مددکار اجتماعی فعال در جامعه: چنین مددکارانی در تمامی سطوح خُرد، میانی و کلان جامعه فعالیت می کنند؛ در استخدام نهادهای استانی و محلی بوده و گاهی نیز با سازمان های غیر انتفاعی و مردم نهاد قرارداد می بندند.
مددکار اجتماعی فعال در اصلاح بزهکاران: کار این مددکاران کاهش تکرار جنایات با برگزاری کلاس ها و برنامه ریزی برای زندانیانی که در دوره توانبخشی خود به سر می برند و پرداختن به نگرانی های مرتبط با سلامت روان و رفتار آن هاست.
مددکار اجتماعی معلولین: از حقوق قانونی مددجوهای ناتوان باخبر بوده و با کمک نمودن به آن ها و خانواده هایشان در دریافت خدمات بهتر سعی در تسهیل استقلال چنین افرادی دارند.
مددکار اجتماعی حقوقدان: با قانون و سیستم های قضایی آشنایی داشته و به عنوان میانجی و مربی بین مددجو و سیستم های قضایی، قانون گذاران و اعضای عمومی عمل می کنند.
مددکار اجتماعی سالمندان: موضوعات و مسائل مرتبط با سالخوردگی را می دانند. از قانون و برنامه های اجتماعی که بر جامعه سالخوردگان تاثیر می گذارد مطلع بوده ؛ پس به مراقبت آن ها پرداخته و به موضوعات سلامت روان آن ها رسیدگی کرده و مدیریت مورد را اجرا می نمایند.
مددکار اجتماعی پزشکی: با پشتیبانی از بیماران و خانواده هایشان ، در مراقبت آن ها در محیط های پزشکی و بیمارستانی همکاری می کنند. همچنین به ارزیابی های اجتماعی-روانی، تحصیلات، اقدام در زمان بحران، و کمک به بیماران و خانواده ها در درک درمان و منابع در دسترس می پردازند.
مددکار اجتماعی سلامت روان: ارزیابی، تشخیص، درمان و پیشگیری از مسائل روانی، عاطفی و رفتاری اشخاص به عهده مددکار بوده و نقشی حیاتی را در سلامت روان و رفاه جامعه ایفا می کنند.
مددکار اجتماعی بین المللی: فعالیت انسان دوستانه این افراد فرای مرزهای ملی شان بوده و با بسیاری از فرهنگ ها و زبان ها و رویکرد های داخلی مددکاری سایر کشورها آشنایی دارند.
مددکار اجتماعی نظامی: وظیفه مددکار اجتماعی، کار با سربازان، رزمندگان و بازنشسته های نظامی و خانواده هایشان و درک فرهنگ نظامی و تامین خدمات برای رسیدگی به مسائل روانی و رفتاری نظامیان است.
مددکار اجتماعی روانپزشکی: حامی بیمارانی که از افسردگی، اضطراب شدید، روان پریشی و اختلالات ناشی از مصرف مواد و سایر موارد رنج می برند.
مددکار اجتماعی فعال در حوزه سلامت عمومی: پل ارتباطی بین مددکاری و سلامت عمومی که از دانش بالینی و اجتماعی خود جهت بهبود سلامت عمومی استفاده می کند.
مددکار مدارس: فعال در حوزه نوجوانان که این امر با همکاری با مدارس و والدین آن ها جهت موفقیت تحصیلی در دروس دانش آموزان امکان پذیر است.
مددکار اجتماعی در حوزه اعتیاد: آموزش دیده اند تا با معتادینی که از مشکلات روانی و اعتیاد خود رنج می برند کار کنند. روش های رایج مورد استفاده مددکاران، درمان فردی و گروهی و مداخله در زمان بحران است.
مددکار اجتماعی در حوزه آسیب های روانی: متمرکز بر روش های آگاه از آسیب روانی، که با اقدام در سطوح خُرد و میانی با همه اقشار کار می کند.
راهنمای مقدماتی برای مددکاری اجتماعی بالینی
نویسنده: کیتلین لویی [ارشدمددکاری اجتماعی _دانشگاه استنفورد]
مددکاری اجتماعی بالینی به عنوان حوزه تخصصی از کار مددکاری اجتماعی تعریف می شود که شامل تشخیص، درمان و پیشگیری از بیماریهای روانی است و همچنین به افراد کمک می کند با چالشهای روانشناختی، عاطفی، رفتاری و یا اجتماعی که بر کیفیت زندگی آنها تأثیر می گذارد مقابله کنند. این چالشها شامل تروما، دعوای خانوادگی، بیماری جسمانی و شرایط سخت زندگی از قبیل بیکاری و اعتیاد به مواد است.مد
دکاری اجتماعی Social Work
مددکاران اجتماعی بالینی معمولاً از درمان فردی، درمان گروهی و یا مسئولیتهای مدیریت موارد مختلف برای حمایت از مددجویان خود استفاده می کنند؛ مسئولیتهای دقیق مددکاران اجتماعی بالینی به محیط کار و افرادی که به آنها خدمت رسانی می کنند بستگی دارد. مددکاران اجتماعی بالینی در محیطهای بسیار متنوعی از قبیل بخشهای بیمارستان (از مراقبت حاد کودکان تا آنکولوژی، بخش قلب، اورژانس و پزشکی سالمندی)، مراکز سلامت اجتماعی، اداره های رفاه کودکان، برنامه های کمک به شاغلین، مدارس، درمانگاه های مراقبتهای بهداشتی اولیه، کلینیک های درمان اعتیاد و سوء مصرف مواد، برنامه های درمان اختلالات خوردن (مربوط به سوء تغذیه)، مراکز اصلاح و تربیت و محیط های مراقبت بیمارستانی و آسایشگاهی اما نه محدود به آنها، کار می کنند. مددکاران اجتماعی بالینی دارای مجوز (LCSWs) همچنین می توانند وارد بخش خصوصی شوند.
فایل متن کامل مقاله را از اینجا دریافت نمایید.
راهنمای مقدماتی برای مددکاری اجتماعی کلان
نویسنده: کیتلین لوئی [ارشدمددکاری اجتماعی_دانشگاه استنفورد]
مددکاری اجتماعی کلان رشته گسترده ای است که بر بررسی مشکلات اجتماعی در مقیاس بزرگتر و توسعه و اجرای مداخلات اجتماعی متمرکز است که هدف آنها ایجاد تغییرات مثبت در سطوح اجتماعی، دولتی و ملّی است. مددکاری اجتماعی کلان شامل مواردی مانند تحقیقات مددکاری اجتماعی، توسعه برنامه برای جوامع کوچک و بزرگ، ارزیابی برنامه ها، ابتکارات آموزشی مبتنی بر جامعه، تجزیه و تحلیل و حمایت از سیاست، مدیریت غیرانتفاعی و رهبری و توسعه سازمانی است.
با توجه به گستره وسیعی از مسئولیت ها و نقش هایی که در حیطه مددکاری اجتماعی کلان قرار می گیرند، مددکاران اجتماعی در این رشته می توانند در زمینه های بسیار مختلفی کار کنند، از جمله اما نه تنها محدود به گروه های حمایت سیاسی، دانشگاه ها و دیگر موسسات تحقیقاتی، سازمان های غیر انتفاعی و داوطلبانه، و اتاقهای فکر دولت.مددکاری اجتماعی Social Work
نقشهای ویژه مددکاری اجتماعی کلان شامل؛ سیاستگزاران و تحلیل گران سیاسی، متخصصان خدمات اجتماعی و بشری، متخصصان توسعه برنامه و همکاران و تحلیل گران تحقیقات است، اما محدود به آنها نیست. مددکاران اجتماعی کلان معمولاً با یک تیم بزرگتر متشکل از محققان، مدافعان، فعالان، تحلیلگران، مربیان و / یا کارمندان دولتی همکاری می کنند.
بررسی مشاغل در مددکاری اجتماعی کلان
همانند مددکاری اجتماعی خُرد و متوسط، مددکاری اجتماعی کلان بر درک افراد در بافت محیطشان و اینکه چگونه مسائلی مانند تفاوتهای اجتماعی- اقتصادی، تبعیض نژادی و سایر اشکال تعصب، قانونگذاری ملّی و ایالتی، و ساختارهای سازمانی در سطح گروه، جامعه و کشور به افراد کمک می کنند تا بر چالشهایی که شخصاً، در خانواده هایشان، در سر کار و در محافل اجتماعی شان دارند تمرکز کنند. هرچند، مددکاری اجتماعی کلان برخلاف مددکاری اجتماعی خُرد (که گاهی مددکاری اجتماعی بالینی یا مستقیم و بی واسطه، نامیده می شود) بر ارزیابی و رسیدگی به مشکلات افراد از طریق ارزیابی ها، تشخیص، مشاوره و درمان یک به یک یا حتی در گروه کوچک تمرکز نمی کند. در عوض، مددکاران اجتماعی کلان معمولاً به افراد بطور غیر مستقیم از طریق یکی یا ترکیبی از موارد زیر کمک می کنند:
فایل متن کامل مقاله را از اینجا دریافت نمایید.
راهنمای مقدماتی برای مددکاری اجتماعی خصوصی
نویسنده: کیتلین لوئی
بنابه گفته انجمن ملی مددکاران اجتماعی (NASW)، یکی از متداول ترین پرسش ها از اعضاء این انجمن، این است: «چگونه می توانم فعالعیت خصوصی خود را آغاز کنم؟» ایجاد یک فعالیت خصوصی تلاشی چالش برانگیز است، و نیازمند مقدار زیادی ابتکار عمل، تجربه حرفه ای در این زمینه، درک سازمان و کسب و کار، و حفظ مجوز ها و گواهینامه های مربوطه است. با این حال، بسیاری از مددکاران اجتماعی بالینی در بخش خصوصی احساس می کنند که مزایای این مسیر شغلی بیشتر از مشکلات آن است.
به عنوان مثال، کار در بخش خصوصی می تواند مددکاران اجتماعی را قادر سازد در حوزه خاصی از مددکاری اجتماعی تخصص پیدا کنند، برنامه خود و انواع مددجویانی که ویزیت می کنند را کنترل کنند، و روش های خلاقانه و نوآورانه ای را برای کمک به مردم در برخورد با مشکلات شان ایجاد کنند.
بیشتر مددکاران اجتماعی بالینی دارای مجوز (LCSWs) که در بخش خصوصی فعالیت می کنند، به عنوان روان درمانگر کار می کنند، هرچند برخی از مددکاران اجتماعی ممکن است مشاوره های کسب و کار را شروع کنند یا، اگر آنها دارای تجربه سطح کلان باشند، فعالیتهایی را آغاز می کنند که به سازمان های خدمات اجتماعی در توسعه برنامه ها و تحقیقات کمک می کند.
بنابه گفته انجمن ملی مددکاران اجتماعی(NASW)، برخی از مراحل اصلی در کار به عنوان یک کارشناس مددکاری اجتماعی خصوصی عبارتند از:
فایل متن کامل مقاله را از اینجا دریافت نمایید.
راهنمای مقدماتی برای مددکاری اجتماعی رفاه کودک
نویسنده: کیتلین لوئی[ارشد مددکاری اجتماعی_دانشگاه استنفورد]
مددکاران اجتماعی رفاه کودک از جوانان آسیب پذیر محافظت می کنند و به خانواده های محروم برای تأمین نیازهای فرزندانشان کمک می کنند. برخی از مسئولیت های اصلی آنها شامل پاسخ به موارد سوء استفاده از کودکان و غفلت؛ خارج کردن کودکان از شرایط خانه هایی که خطرناک هستند و یا استانداردهای خاصی را رعایت نمی کنند؛ همکاری با کودکان و خانواده های آنها در یک برنامه الحاق مجدد[پیوستن دوباره کودک به خانواده] در همکاری با دادگاه های مربوط به سوء استفاده از کودک، حمایت از والدین در برآورده کردن نیازهای فرزندانشان (از طریق اتصال به منابع و جهت دادن به خدمات، درمان و مشاوره و سایر خدمات)؛ و تنظیم مراقبت کوتاه مدت و بلندمدت از کودکانی که خانواده های آنها قادر به مراقبت از آنها نیستند.
با توجه به پیچیدگی و ماهیت بسیار هیجانی و عاطفی کار مددکاران اجتماعی رفاه کودک (جداسازی خانواده ها از روی ضرورت، گاهی اوقات به طور دائم، و در برخی موارد متعادل کردن منافع متضاد از کودک، والدینشان و دادگاه)، آنها ممکن است مسئولیت های روزانه خود را چالش برانگیز و گاهی تحلیل برنده بیابند. با این حال، به رغم خواسته ها و مشکلات کارشان، مددکاران اجتماعی رفاه کودک اغلب توانایی خود را برای حمایت دلسوزانه از والدین در حین محافظت از کودکان نیازمند حمایت به دلیل تأثیر عمیق آن، هم در سطح فردی و هم در سطح وسیعتری از جامعه، پیدا می کنند.
درحالیکه مددکاران اجتماعی رفاه کودک می توانند پس از دریافت مدرک کارشناسی مددکاری اجتماعی خود از موقعیت های ورودی هم سطح موسسه شروع به کار کنند، بسیاری از محل های شغلی، افرادی را ترجیح می دهند که مایل به پیشرفت در سطوح بالاتر یا نقش های بیشتری در این زمینه، با داشتن کارشناسی ارشد مددکاری اجتماعی از یک موسسه معتبر CSWE هستند. مددکاران اجتماعی که علاقه مند به تحصیل در رشته های کارشناسی ارشد در قسمت رفاه کودک هستند باید بورسیه های دولتی را برای دانشجویان کارشناسی ارشد که بر رفاه کودک تمرکز دارند، بیابند.
در طی برنامه کارشناسی ارشد مددکاری اجتماعی خود، دانشجویانی که علاقه مند به رفاه کودک هستند باید در جستجوی کارآموزی در محیط های مربوطه (مانند اداره رفاه خانواده) باشند و همچنین در دوره های روشهای مددکاری اجتماعی بالینی، دینامیک و پویایی خانواده، رشد کودک، فقر و / یا جمعیت های محروم شرکت کنند.
فایل متن کامل مقاله را از اینجا دریافت نمایید.
راهنمای مقدماتی برای مددکاری اجتماعی مدرسه
نوشته کیتلین لویی [ارشد مددکاری اجتماعی_ دانشگاه استنفورد]
مددکاران اجتماعی مدرسه از دانش آموزانی حمایت می کنند که در معرض مسائل روانی، عاطفی، اجتماعی، رفتاری و / یا خانوادگی هستند که بر عملکرد تحصیلی و سلامت عمومی آنها تأثیر منفی می گذارد.
مددکاران اجتماعی مدرسه از طریق مشاوره های فردی و گروهی، میانجیگری در درگیریها، مداخلات برای حل بحرانها، خدمات هدایت منابع و توسعه و اجرای برنامه های مدرسه از دانش آموزان حمایت می کنند. مددکاران اجتماعی مدرسه می توانند در محیطهای مختلفی، از جمله مدارس دولتی، مدارس خصوصی و برنامه های آکادمیک که به افراد آسیب پذیر خدمت رسانی می کنند، کار کنند.
مددکاران اجتماعی مدرسه می توانند با چالش های متعددی در کار مواجه شوند، از قبیل فقدان منابع کافی برای خدمت به دانش آموزان، کار زیاد و مدیریت آسیب و مشکلات عاطفی دانش آموزان به نیابت از آنها. با این وجود، مددکاران اجتماعی مدرسه ممکن است کمک به کودکان و نوجوانان برای تقویت خودشان، برطرف کردن چالشها، بالغ شدن و بهبود زندگیشان را به طرز باور نکردنی ارزشمند و پایدار بیابند.
اکثریت مددکاران اجتماعی مدرسه کارکنان مدارس و بخشهای مدارس هستند و باید مدرک خاصی را از مقامات ایالتی خود برای انجام فعالیت کسب کنند. آنها معمولاً می توانند برای این اعتبار نامه ها از طریق بخش آموزش و پرورش، هیئت آموزش و یا کمیسیون اعتبارنامه معلمین ایالت خود درخواست کنند. در حالی که مجوز / گواهینامه های مددکار اجتماعی مدرسه از ایالتی به ایالتی متفاوت است، روند کسب مدرک مددکار اجتماعی مدرسه به طور کلی شامل ترکیبی از دوره های کارشناسی و کارشناسی ارشد، شرکت و قبولی در یک امتحان ایالتی و انجام تجربیات حرفه ای و یا کارآموزی خاص است.
فایل متن کامل مقاله را از اینجا دریافت نمایید.
راهنمای مقدماتی برای مددکاری اجتماعی قضایی (مددکاری اجتماعی عدالت کیفری)
نویسنده: کتلین لویی [ارشد مددکاری اجتماعی_دانشگاه استنفورد]
مددکاری اجتماعی قضایی حوزه وسیع و متنوعی از فعالیتهایی است که شامل هرگونه مددکاری اجتماعی سطح خُرد و میانی و یا کلان است که به افرادی که در عدالت کیفری یا سیستم های حقوقی درگیر هستند کمک می کند.
جمعیت آسیب پذیری که مددکاران اجتماعی قضایی به آنها خدمت رسانی می کنند شامل (اما نه محدود به) جوانان و بزرگسالان زندانی، زندانیهای به تازگی آزاد شده، کودکان قربانی بی توجهی و قربانیان سوءاستفاده خانگی یا جنسی هستند. مددکاران اجتماعی قضایی اغلب به مددجویان خود پشتیبانی عاطفی، راهنمایی در مسیر سیستم های دادگستری / حقوقی، ارتباط با منابع مربوطه، کمک در برنامه های مسکن، و حمایت از افراد و سیاستها را ارائه می دهند.
با توجه به نیازهای تخصصی افرادی که مددکاران اجتماعی قضایی با آنها کار می کنند، مددکاران تمایل دارند پس زمینه مددکاری اجتماعی بالینی قوی ای داشته باشند تا بتوانند ارزیابی های روان شناختی و ارزیابی ریسک و خطر داشته باشند،
خدمات درمانی موثر ارائه کنند و مداخلات بحرانی برای مددجویانی داشته باشند که اغلب آسیب های شدید تجربه کرده اند و با چالش های اجتماعی، عاطفی، روانشناختی و رفتاری قابل توجه دست به گریبان هستند.
مسئولیت های روزمره و بلندمدت مددکاران اجتماعی قضایی به طور خاص بسته به نقش خاص و محیط کاری آنها متفاوت است. به عنوان مثال، وظایف یک مددکار اجتماعی در مرکز بحران خشونت خانگی به طور معمول اساساً با مسئولیت های یک مددکار اجتماعی در یک مرکز اصلاح و تربیت متفاوت است. دانشجویان مددکاری اجتماعی که علاقه مند به مددکاری اجتماعی قضایی هستند، باید انواع موقعیت هایی که مورد علاقه آنهاست را مطالعه کنند و تجربیات کارآموزی و مهارت های حرفه ای خود را در اطراف مسیر شغلی مورد نظر خود بسازند.
فایل متن کامل مقاله را از اینجا دریافت نمایید.مددکاری اجتماعی Social Work
راهنمای مقدماتی برای مددکاری اجتماعی بیمارستان و مراقبتهای تسکینی
نویسنده: کیتلین لویی [ارشد مددکاری اجتماعی_ دانشگاه استنفورد]
محیط های بیمارستانی و مراقبت تسکینی؛ مراقبتهای پزشکی، خدمات مدیریت درد و خدمات درمانی، و همچنین حمایت روانی، عاطفی، اجتماعی و معنوی برای بیماران در تمام طیف سنی ارائه می کنند که این افراد از شرایطِ به شدت ناتوان کننده یا تشخیصهای نهایی و علاج ناپذیر رنج می برند. بیمارانی که نیاز به مراقبت بیمارستانی دارند و خانواده هایشان ممکن است مشکلات شدیدی مانند افسردگی، خشم و اضطراب، درد یا ناراحتی فیزیکی شدید، فشار مالی، انزوای اجتماعی و اختلاف خانوادگی را تجربه کنند.
مددکاران اجتماعی بیمارستان، هم به بیماران و هم به خانواده های آنها کمک می کنند تا روند دشوار برنامه ریزیِ پایان زندگی را طی کنند؛ عوامل روانی، عاطفی، خانوادگی و پولی را که موجب تسکین بیماری های جسمی می شود، مدیریت کنند.
برنامه های درمانی خود را درک کنند و در مورد نیازهایشان صحبت کنند؛ بر شرایط بحرانی غلبه کنند؛ و به خدمات پشتیبانی دیگر در منطقه متصل شوند. مددکاران بیمارستانها حامیان بیماران و خانواده هایشان هستند و دارای آگاهی عمیقی از نیازهای مددجویان خود و منابع موجود در داخل و خارج از مراکز َبیمارستانی برای کمک به آنها هستند.
فایل متن کامل مقاله را از اینجا دریافت نمایید.
راهنمای مقدماتی برای مددکاری اجتماعی پزشکی
نوشته کیتلین لویی [ارشد مددکاری اجتماعی_دانشگاه استنفورد]
مددکاران اجتماعی پزشکی در بیمارستانها، کلینیک های اجتماعی و دیگر مراکز بهداشتی برای حمایت از بیماران و خانواده های آنها کار می کنند و به تیم پزشکی بزرگتر در رابطه با مراقبت از بیمار کمک می کنند. آنها نقش مهمی در بسیاری از جنبه های غیر پزشکیِ مراقبت از بیمار ایفا می کنند، از جمله به بیماران و خانواده هایشان کمک می کنند تا سیستم پزشکی را طی کنند، سلامت روانی و عاطفی بیماران و اعضاء خانواده را ارزیابی و کنترل می کنند، مشاوره و درمان کوتاه مدت ارائه می کنند و نیازها و نگرانی های بیمار را با تیم درمانی بزرگتر درمیان می گذارند.
مددکاران اجتماعی پزشکی از نزدیک با بیماران و اعضاء خانواده هایی کار می کنند که استرسهای روانی، عاطفی، خانوادگی و یا مالی را در نتیجه شرایط درمانی خود یا عزیزشان تجربه می کنند. به خاطر نوع چالشهایی که آنها با آن مواجه هستند و سرعت زیاد شرایط پزشکی، مددکاران اجتماعی پزشکی ممکن است این رشته را پراسترس و طاقت فرسا بدانند. با این حال، بسیاری از مددکاران اجتماعی پزشکی، روابطی که آنها با بیماران، خانواده ها و تیم پزشکی می سازنند را به همراه این دانش که آنها به افراد کمک می کنند، دلیل ورود و باقی ماندن خود در این رشته می دانند.
آیا آماده اید درباره مددکاری اجتماعی پزشکی بیشتر یاد بگیریم؟
فایل متن کامل مقاله را از اینجا دریافت نمایید.مددکاری اجتماعی Social Work
راهنمای مقدماتی برای مددکاری اجتماعی امراض کودکان
نوشته کیتلین لویی [ارشدمددکاری اجتماعی_دانشگاه استنفورد]
مددکاران اجتماعی امراض کودکان در محیط های درمانی سرپایی و بستری کار می کنند تا از کودکانی که در حال تجربه شرایط درمانی مزمن و یا حاد هستند حمایت کنند. آنها همچنین با خانواده های کودکان بیمار همکاری می کنند تا حمایت عاطفی، هماهنگی خدمات مراقبت، ارتباط با منابع مهم و کمک به پیمودن سیستم پزشکی و ارتباط با تیم های پزشکی را فراهم کنند. مددکاران اجتماعی امراض کودکان معمولاً در بخش های اطفال بیمارستان ها و مراکز پزشکی مشغول به کار هستند، اما ممکن است در مراکز خصوصی و کلینیک ها، مراکز بهداشتی درمانی و سایر مراکزی که خدمات پزشکی به کودکان و نوجوانان ارائه می دهند، کار کنند.
چالش های پیش روی مددکاران اجتماعی امراض کودکان در این شغل عبارتند از: تحمل بار عاطفی خانواده های دچار ناراحتی، منابع نامناسب برای کمک به هر یک از مددجویان به اندازهای که آنها می خواهند، و کار بیش از اندازه. با وجود این چالش ها، بسیاری از مددکاران اجتماعی امراض کودکان به دلیل روابط معناداری که با بیماران و خانواده های آنها ایجاد می کنند و تاثیر مثبت کارشان، این رشته را بسیار ارزشمند می دانند.
دانشجویان مددکاری اجتماعی که علاقه مندند مددکار اجتماعی امراض کودکان شوند، باید با تکمیل کارورزی خود در محیط های پزشکی، در صورت امکان، و با انجام کارهای مربوط به کارهای پزشکی و مراقبت از کودکان و خانواده ها برای این فیلد دشوار آماده شوند. کار با کودکان در یک مرکز خدمات از طریق کار داوطلبانه، کارآموزی و دیگر راه ها نیز مفید است، زیرا باعث ملاقات با مددکاران اجتماعی امراض کودکان حاضر در این مراکز برای به دست آوردن درک درستی از این زمینه کاری می شود.
فایل متن کامل مقاله را از اینجا دریافت نمایید.
راهنمای مقدماتی برای مددکاری اجتماعی روانپزشکی
کیتلین لوئی [ارشدمددکاری اجتماعی_دانشگاه استنفورد]
مددکاری اجتماعی روانپزشکی نوع خاصی از مددکاری اجتماعی پزشکی است که شامل پشتیبانی، ارائه درمان و هماهنگی مراقبت از افرادی است که به شدت مبتلا به بیماری روانی هستند و نیاز به بستری شدن و یا سایر انواع کمک های روانپزشکی گسترده دارند. مددکاران اجتماعی روانپزشکی در هنگام کار با مددجویان وظایف مختلفی انجام می دهند، از جمله ارزیابی روان شناختی و ارزیابی ریسک، روان درمانی فردی و گروهی، مداخله در بحران و پشتیبانی، هماهنگی مراقبت و خدمات برنامه ریزیِ ترخیص اما محدود به این موارد نیست. مددکاران اجتماعی روانپزشکی در محیط های بسیار گسترده ای از بخش های بستریِ ویژه گرفته تا کلینیک های روانپزشکیِ سرپایی کار می کنند.
مددکاری اجتماعی روانپزشکی حرفه ای چالش برانگیز و بسیار پر اهمیت است. مددکاران اجتماعی در این زمینه باید با افرادی کار کنند که دچار پیچیدگی و سختی در مدیریت شرایط هستند، کسانی که در معرض پریشانی های عمیق احساسی هستند و یا اینکه ممکن است برای خود یا دیگران خطرناک باشند.
مددکاران اجتماعی روانپزشکی همچنین ممکن است در دستیابی به منابع و حمایت از مددجویان خود برای رسیدگی به مسائل شان مشکلاتی را تجربه کنند. با این حال، برخی افراد به این کار برای چالش های فکری و حرفه ای مداوم آن و به عنوان فرصت برای کمک به افرادِ عمیقاً آسیب پذیر تمایل دارند.
با توجه به سر و کار داشتن مددکاران اجتماعی روانپزشکی با مسائل روانی و رفتاری شدید مددجویان، این مددکاران اغلب نیاز به آموزش در سطح کارشناسی ارشد در روش های مددکاری اجتماعی بالینی، از جمله روان درمانی، مداخلات در بحران، درمان گروهی و ایجاد برنامه های درمان سالم با همکاری کارکنان سلامت روان و پزشکی دارند. بنابراین افرادی که به این زمینه علاقه مند هستند، باید به شدت تلاش کنند که مدرک کارشناسی ارشد در مددکاری اجتماعی با تمرکز بر مددکاری اجتماعی بالینی یا روانپزشکی از یک موسسه معتبر CSWE بگیرند.
فایل متن کامل مقاله را از اینجا دریافت نمایید.مددکاری اجتماعی Social Work
راهنمایی مقدماتی برای مددکاران اجتماعی سالمندان
نویسنده: کیتلین لوئی [ارشد مددکاری اجتماعی _ دانشگاه استنفورد]
مددکاران اجتماعی جرنتولوژیک، همچنین شناخته شده به عنوان مددکاران اجتماعی سالمندان، مراقبت از بیماران سالمند را در مراکز متنوعی از جمله بیمارستان ها، کلینیک های بهداشت عمومی، مراکز مراقبت های بهداشتی درازمدت و اقامتی، مراکز درمانی آسایشگاهی و مراکز مراقبت های بهداشتی درمانی روزانه هماهنگ می کنند. در مراکز سرپایی، مددکاران اجتماعی سالمندان به عنوان حامیان افراد سالخورده کمک می کنند تا اطمینان حاصل شود که حمایت های روانی، عاطفی، اجتماعی و خانوادگی مورد نیازشان و حمایتهای خانوادگی که نیاز دارند دریافت می کنند، در حالی که آنها را به منابع در جامعه متصل می کنند که می توانند حمایت های بیشتری را ارائه دهند.
در مراکز مراقبت های بستری و اقامتی، مددکاران اجتماعی سالمندان ارزیابی های پذیرش را برای تعیین نیازهای روانی، عاطفی و اجتماعی بیماران انجام می دهند؛ با تیم بزرگتری از پزشکان، پرستاران، روانشناسان، مدیران مورد و دیگر کارکنان مراقبت های بهداشتی برای ایجاد و به روز کردن منظم برنامه های درمانی بیمار همکاری میکنند؛ گزینه های طرح درمان را با بیماران و خانواده های آنها در میان می گذارند؛ و ترخیص بیمار را کنترل می کنند.
افراد سالمند ممکن است با انزوا، افسردگی، بی ثباتی مالی، زوال عقل، اضطراب و دیگر چالش های روانی، عاطفی و اجتماعی روبرو شوند. آنها همچنین ممکن است کاهش سلامتی و افزایش وابستگی به مراقبت های پزشکی و حمایت خانواده را تجربه کنند و این تغییر در استقلال برای آنها و خانواده هایشان دشوار است.
مددکاران اجتماعی سالمندان به مددجویان خود کمک می کنند این مشکل و دیگر چالش ها را مدیریت کنند با ارائه مشاوره و درمان، توصیه به خانواده های مددجویان در مورد چگونگی ارائه بهترین حمایت از عزیزان سالخورده شان، با خدمت به عنوان پل ارتباطی بین مددجویان و بقیه تیم مراقبت، و اطمینان از اینکه مددجویان در صورت نیاز یا زمانی که آنها بین برنامه های درمانی بستری و سرپایی، مراقبت در منزل، برنامه های درمانی روزانه و غیره جابه جا می شوند، خدمات دریافت می کنند.
فایل متن کامل مقاله را از اینجا دریافت نمایید.
مددکاری اجتماعی صنعتی به عنوان حوزه ای از ارائه خدمات، یک بخش جدیدا اضافه شده به حرفه ی مددکاری اجتماعی است. توسعه آن متأثر از عوامل تاریخی، اجتماعی اقتصادی و فرهنگی در یک کشور خاص در یک نقطه خاص از زمان است.
شیوه کار مددکاری اجتماعی در صنعت نتیجه مستقیم سطح صنعتی شدن و ترکیب نیروهای کاری است. در دسترس بودن منابع مادی و منابع انسانی و رهبری کارآفرینانه بعلاوه سیاست اجتماعی کشور همچنین بر شیوه کار مددکاری اجتماعی تأثیرگذار هستند. معرفی مددکار اجتماعی صنعتی به عنوان چیزی متفاوت از مامور رفاه کارگران و یا مأمور پرسنل تأثیر مهمی نه تنها بر وضعیت، نقش و روابط متقابل میان آنها بلکه بر خود محیط صنعتی داشته است.
دایره المعارف علوم اجتماعی (جلد ۱۵. ۱۹۳۵) رفاه کارگران را به عنوان تلاشهای داوطلبانه کارفرمایان برای ایجاد درنظام صنعتی موجود، شرایط کاری و گاهی شرایط زندگی و فرهنگی کارمندان تعریف کرده است ورای آنچه که توسط قانون، عرف صنعت و شرایط بازار لازم دانسته شده است.
در حالیکه اساس مددکاری اجتماعی در تعریف آمده است، روشن است که تأکید تماماً بر رفاه نیست. این مورد را می توان در کاربرد کلمه “گاهی” مشاهده کرد. این مفهوم که شیوه کار مددکاری اجتماعی صنعتی ممکن است یک جزء تغییر اجتماعی داشته باشد ظاهراً یک ایده جدید است.
وینر (۱۹۷۳) معتقد است که نقش حرفه ای مددکار اجتماعی در دنیای کار باید به خدمات مستقیم فردی محدود شود. مسئولیت های این مددکار اجتماعی در سازمانهای صنعتی به ویژه رسیدگی به مشکلات صنعتی کارگران از قبیل غیبت از کار، اعتیاد به الکل، بدهکاری و غیره و متمایل به هم رفاه و هم اهداف مدیریتی است. از این رو مددکاری اجتماعی صنعتی اکنون به عنوان یک حرفه در محیط کار یا در تنظیمات قراردادی مستقیم با محیط کار سازمانها تعریف می شود.
فایل متن کامل مقاله را از اینجا دریافت نمایید.
تبدیل مددکاری اجتماعی صنعتی به مسئولیت اجتماعی شرکتی: تبدیل اولویت
سانتانا سرکار، دکتری_ استادیار
چکیده: تغییر از مددکاری اجتماعی صنعتی به مسئولیت اجتماعیِ شرکتی، یک تغییر قطعی در قلمروی مددکاری اجتماعی را در راستای هدف، مقصود و اولویت های کسب و کار نشان می دهد. در دهه های گذشته، مددکاران اجتماعی در سراسر جهان با موفقیت توانسته اند با فرآیندهای تولید و فرآیندهای کسب و کار مُدرن یکی شوند، به ویژه برای رفع نیازهای جمعیت صنعتی تلاش کنند.
نیازهایی که از تأثیر روانی و اجتماعی بیگانگیِ نیروی کار، تخصص بیش از حد، رقابت، استرس و خستگی در زندگی شان حاصل می شوند. در طول تمام این سالها، همانطور که یک تغییر عمده در تعریف انسان در زمینه کسب و کار از منابع انسانی به سرمایه انسانی رخ داده است، شرکت نیز نقش خود را در احیای منابع انسانیِ خود همراه با مراقبت از ذینفعانِ وسیع خارجی (مشتریان) از طریق شعار جدیدش “مسئولیت اجتماعی شرکتی” بازسازی کرده است.
اما این پیکربندی جدید خود را در فرآیند خودآزمایی می گذارد و آزمایش محک باقی می ماند: آیا «مسئولیت اجتماعی شرکتی» یک حوزه ساختاریافته جدید برای ترسیم ایده شرکت درباره خدمات اجتماعی بسیار متنوع تر برای انسان است؛ یا فقط یک عبارت فریبنده دیگر برای ایجاد این واقعیت است که خانه های بازرگانی “خیلی بیشتر” از صرفاً گسترش مددکاری اجتماعی صنعتی انجام می دهند؛ یا آیا تغییری در هدف و اولویت اصلی شرکت ها در پشت شروع این برنامه ها – از جلوگیری از اتلاف تا ایجاد “سود صِرف” وجود دارد؟
فایل متن کامل مقاله را از اینجا دریافت نمایید.مددکاری اجتماعی Social Work
نویسنده: دیوید کوآن
مقدمه ای بر منشور اخلاقی انجمن ملی مددکاران اجتماعی ایالات متحده (NASW) می گوید: “مأموریت اصلی حرفه مددکاری اجتماعی، ارتقاء سطح رفاه بشری و کمک به برآورده ساختن نیازهای اساسی انسانی همه مردم است، با توجه ویژه به نیازها و توانمند سازی افرادی که آسیب پذیر و مظلوم هستند و در فقر زندگی می کنند. ” این بیان مأموریت، مشخص می سازد که مشارکت در کار برای جلوگیری و از بین بردن بی خانمانی در ذات مددکاری اجتماعی است.
بی خانمانی ایده ای نسبتاً آسان برای توضیح دادن به آمریکایی های عادی است، اما متأسفانه مفهوم سازی می تواند بسیار پیچیده و دشوار باشد. وقتی به شما می گویم که دیروز فرد بی خانمانی را دیدم، احتمالاً فرد کثیفی را تصور می کنید که لباسهای کهنه به تن دارد و شب را در خیابان می خوابد و در طول روز علامت جعبه مقوایی برای در خواست پول در دست نگه می دارد.
ممکن است یک کهنه سرباز جنگ ویتنام مبتلا به PTSD، یک زن با دندانهای زرد معتاد به هروئین را مجسم کنید که به آرامی یک سبد خرید فلزی زنگ زده پر از قوطی های نوشابه های قابل بازیافت و لباس های بو گندو و پر از کیسه های پلاستیکی را هل می دهد. به نوعی، عمدتاً به دلیل سیاست های دولتی که فقر و بی خانمانی را جُرم می داند، این افراد معتاد بد بو، کثیف و به لحاظ روانی بیمار که نشانه های مقوایی در دست دارند، به تصویری عمومی از بی خانمانی تبدیل شده اند.
آنها تصاویر قدرتمندی هستند که حتی مددکاران اجتماعی و مددکاران اجتماعی مشتاق و بلندپرواز را نیز تحت تأثیر قرار می دهند. پشت پرده چنین تصاویری است که این هیئت مدیره پینترست باید به این سوال پاسخ دهد: “چرا برای افراد بی خانمان باید مددکاری اجتماعی انجام داد؟”
فایل متن کامل مقاله را از اینجا دریافت نمایید.
نویسندگان: جولی لورنزو، LCSW، مدیر ارشد برنامه ها و آدینا بارباسا، LCSW، دستیارمسئول برنامه ها، مرکز خدمات اجتماعی شهری (CUCS)
ایجاد روابط درمانی در محیط های مختلف غیر سنتی
بی خانمانی به معنای نداشتن مسکن دائمی است. هرچند، اغلب اوقات این شرایط با ترکیبی از مشکلات روانپزشکی و مرتبط بهم آمیخته است، به ویژه در میان افرادی که سالها در معرض بی خانمانی بوده اند. بازگشت به مسکن و پذیرش مسئولیت های مرتبط معمولاً مستلزم مداخلات بالقوه برای هدایت یک فرآیند تغییر سازگار است که منجر به بهبود درازمدت و موفقیت می شود.
افراد بی خانمان معمولا به دنبال درمان و حمایت بالینی نیستند. آنها به دنبال بقا هستند. کار روزانه با افراد بی خانمان در مکان های غیر سنتی صورت می گیرد: پناهگاه ها، اتاق های اورژانس، محل اطعام فقرا، خیابان، پارک ها و پایانه های ترانزیت.
مددکاران اجتماعی از مهارت های بالینی برای ایجاد روابط درمانی، ایجاد فرصت هایی در محیط های عمومی برای مصاحبه و ارزیابی منافع و مشکلات اساسی استفاده می کنند.
تجربه و ادبیات رویه کاری فعلی نشان می دهد که ایجاد یک پیشنهاد واقعی برای مسکن دادن مناسب و پایدار در اوایل رابطه، مداخله ترجیحی است. از دیدگاه متخصصان بالینی، “مناسب” به این معناست که با حمایت بالینی و مدیریت موردکافی مورد نیاز برای پاسخگویی به نیازهای سطح فردی و خانوادگی همراه است .از منظر مددجو،”مناسب”؛ مسکنی است که می خواهد، که نیاز به ارزیابی منافع، انتظارات و اهداف مددجو دارد.
فایل متن کامل مقاله را از اینجا دریافت نمایید.
سه مکتب فکری در مورد مفهوم و مداخلات در مورد کار کودک وجود دارد. مکتب اول آموزش را به عنوان یک اصل اساسی مطرح می کند و نشان می دهد که هر کودک خارج از مدرسه کودک کار است.
این مکتب ایالت را به عنوان نماینده جامعه درنظر می گیرد و مسئولیت اصلی آن را ایجاد زیرساخت های لازم برای تسهیل دسترسی آزاد، اجباری و جهانی به آموزش ابتدایی و راهنمایی می داند. این مکتب فکری بین مشاغل خطرناک و غیر خطرناک تفاوت قائل نمی شود. در واقع، خطرناک و غیر خطرناک به چه معنااست؟ بسیاری از مشاغل طبق قانون “غیر خطرناک” هستند اما در حقیقت بسیار مضر هستند.
تعریف خطرناک تنها نشان دهنده آسیب فیزیکی به کودک است، اما کودکانی که فرصت های توسعه خود را ندارند به شیوه های دیگر آسیب می بینند. این طبقه بندی برخلاف اصول اولیه حقوق کودک است.
دومین مکتب فکری بزرگی مشکل و محدودیت های ایالت را در تضمین دسترسی سریع همه کودکان به آموزش را مهم می داند. این مکتب از یک رویکرد تدریجی، متوالی و انتخابی در ابتدا با کودکانی که در فرآیند های خطرناک مشغول به کار هستند، حمایت می کند. برای ارائه آموزش و تحصیلات به آنها برای توانمندسازی آنان، از یک رویکرد گام به گام و نه از یک رویکرد ناگهانی و یک شبه حمایت می کنند. سومین مکتب فکری یک موضع کاملا متفاوت دارد.
طرفداران آن معتقدند که دولت در انجام وظایف خود در زمینه ارائه تحصیلات، ایجاد انگیزه برای والدین فقیر و ایجاد فضای پیرامونی برای یادگیری کودکان شکست خورده است. آنها طرفدار این هستند که به کودکان اجازه دهند خود انتخاب کنند و در همان زمان برای آنها محیطی سازگار و انعطاف پذیر ارائه دهند که به آنها آموزش عالی و یا محیط کار راحت و آزادی انتخاب می دهد.
این رویکردها از “تصمیم گیری با بزرگسالان، عقب نشینی فوری؛ تا تصمیم گیری با کودکان، اینکه آیا کار کنند یا خیر” متفاوت هستند. در حقیقت تمام استراتژی های مداخله ای در جایی در مسیر قرار دارند.
آیا کودک مورد توجه قرار می گیرد یا علت؟ هر استراتژی که قرار است اتخاذ شود، باید حداقل بر واضح ترین علت کار کودکان تاثیر داشته باشد. این استراتژی باید توسط عواملی که این گروه خاص از کودکان را به کار سوق می دهد، هدایت شود. ما همچنین باید به یاد داشته باشیم که در تلاش برای بازگرداندن کودکی به کودکان، بزرگسالی را بر آنها تحمیل نکنیم.
فایل متن کامل مقاله را از اینجا دریافت نمایید.مددکاری اجتماعی Social Work
دکتر رنجانا سگال،ISSW
محدوده مددکاری اجتماعی در صنعت:
اگر بپذیریم که کسب و کار و صنعت تنها موسسات سودآور نیستند، بلکه دارای تعهدات اجتماعی هستند، پس مددکاری اجتماعی دارای محدوده ی بسیار وسیعی در صنعت است، زیرا می تواند به اهداف اجتماعی آن کمک کند. امروزه، تنها تولید یا فروش کالاها و خدمات دغدغه مدیریت نیست، بلکه جو اجتماعی در داخل سازمان، ساختار کاری و سلامت روانی کارکنان به همان اندازه باعث دغدغه است.
مددکاری اجتماعی صنعتی می تواند در بهبود جو اجتماعی و کیفیت روابط انسانی در یک سازمان بسیار کمک کننده باشد. روابط انسانی به طور کلی پیشنهاد می کند که بهره وری باید با ایجاد و حفظ کرامت و رضایت کارکنان و نه به بهای این ارزش ها به دست آید. در مددکاری اجتماعی، کرامت انسانی همیشه حفظ می شود و به انسان کمک می شود که با محیط اجتماعی خود یکپارچه و سازگار شود.
محدوده وسیعی برای مددکاری اجتماعی در صنعت وجود دارد. این به این دلیل است که هر چه سازمان بزرگتر باشد، مشکلاتی که افراد با آن روبرو هستند پیچیده تر است. در سازمان های کوچک، کارکنان دسترسی مستقیم به مدیران دارند و بسیاری از مشکلات آنها به زودی رفع می شود. در سازمان های بزرگتر، چنین فرصتی برای کارکنان وجود ندارد، زیرا همه چیز باید از طریق کانال های مناسب اجرا شود و بنابراین آنها فقط به سرپرستان و مدیران رده پایین تر که تصمیم گیرنده نیستند، دسترسی دارند.
روابط بین کارکنان و مدیریت رسمی تر است و دسترسی به مدیریت برای کارمندان کاهش می یابد. نگرش های پدرسالارانه به کارکنان و رویکرد اقتدارگرایانه در سازمان ها شایع تر است.
یک مددکار اجتماعی می تواند به کارکنان کمک کند تا بر مشکلات شان غلبه کنند و همچنان به عنوان کارگر مولد کار کند. بر طبق نظر ام . ام دسای ( M.M.Desai ) مددکار اجتماعی به طور حرفه ای آموزش دیده، می تواند برنامه های خود را در سطوح زیر توسعه دهد:
فایل متن کامل مقاله را از اینجا دریافت نمایید.
مددکاری اجتماعی کودکان استثنایی امری بسیار خطیر در جامعه محسوب می‌شود. وظیفه‌ای که به دانش زیادی نیاز دارد. در اینجا بیشتر به آن خواهیم پرداخت.
مقدمه: وقتی درباره کودکان استثنایی سخن به میان می‌‌آید، مسلما نگهداری از آنها اولین چیزی است که به ذهن هر کسی خطور خواهد کرد. مددکاران اجتماعی، کسانی هستند که به صورت کلی در دنیا مسئولیت نگهداری از افرادی را به عهده می‌گیرند که در انجام کارهای روزانه خود به کمک نیاز دارند.
در واقع، ناتوانی فیزیکی و ذهنی موجب می‌شود که این افراد با چالشهای بسیاری در زندگی روبرو باشند. در چنین مواقعی، مددکاران اجتماعی به کودکان استثنایی کمک میکنند تا نسبت به ناتوانی خود آگاهی کسب کنند و همچنین با سبک ویژه زندگی خود منطبق شوند.
مددکاری اجتماعی کودکان استثنایی به روابط بین مددکار و کودکانی که ناتوانی فیزیکی و ذهنی دارند، اشاره می‌کند. فردی را که دچار سندرم داون، صرع، اختلالات مغزی ( اختلالات دماغی) و یا اختلالات دیگر می‌باشد، تصور کنید. مددکاران اجتماعی چنین افرادی را شناسایی و در فعالیت‌های روزانه به آنها کمک میکنند.
به بیانی دیگر، کودکان استثنایی با سه و یا تعدادی بیشتر از محدودیت‌ها در زندگی روبرو هستند. به عنوان مثال، حرکت کردن، مراقبت از خود، تکلم، یادگیری، خودمحوری و زندگی مستقل، تنها تعدادی از این محدودیت‌ها هستند که هر شخص ناتوان با آن دست و پنجه نرم می‌کند. اما کودکان، با شرایط ویژه سنی که دارند، می‌توانند تحت حمایت والدین خود قرار بگیرند. بنابراین، مددکاران اجتماعی به والدینی که دارای کودکان استثنایی هستند، آموزش‌های مختلفی را در کلاس‌ها و گروه‌ها ارائه خواهند داد.
کودکان استثنایی
مددکاری اجتماعی کودکان عقب‌مانده ذهنی
هر چند که در حوزه کودکان استثنایی می‌توان به صورت عمومی صحبت کرد و مددکاران اجتماعی متعدد را به این کار گمارد. این مسئله در مددکاری اجتماعی کودکان عقب‌مانده ذهنی تخصصی‌تر بررسی می‌شود.
مددکاری اجتماعی کودکان عقب‌مانده ذهنی، به متخصصانی نیاز دارد که نحوه تماس با این نوع کودکان را بدانند تا بتوانند نیازهای آنها را برطرف کنند.
کودکانی که دچار عقب‌ماندگی ذهنی هستند، می‌توانند در یک گروه بزرگی قرار بگیرند که شاخه‌های آن می‌تواند بسیار گسترده باشد. بنابراین، شناسایی این شاخه‌ها، معرفی و شناخت مشکلات و نیاز کودکانی که در آن شاخه قرار دارند و نحوه تاثیرگذاری بر روی این کودکان سوالاتی اساسی هستند.
پاسخ به همه این سوالات، توسط متخصصانی انجام می‌گیرد که برای این نوع کودکان خدمات متعدد ارائه می‌دهند.
در نتیجه، مددکاری اجتماعی کودکان عقب‌مانده ذهنی، به متخصصانی نیاز دارد که نحوه تماس با این نوع کودکان را بدانند تا بتوانند نیازهای آنها را برطرف کنند.
آنها نه تنها به خدمات اجتماعی آگاه هستند بلکه، در امور روانشناسی و پزشکی نیز بسیار سررشته دارند. ذکر این نکته بسیار اهمیت دارد که بدانیم، کودکانی با مشکل عقب‌ماندگی ذهنی، مثل عموم مردم زندگی میکنند. تنها، نیازهای اجتماعی آنها می‌باشد که آن را ملزم به داشتن یک بستر در روابط اجتماعی می‌کند.
کودکان با مشکل عقب‌ماندگی ذهنی توانایی حل مسائل خود را از طریق آموزش یاد می‌گیرند.
برگرفته از مطالب اختصاصی پایگاه اطلاع رسانی مددکاران اجتماعی ایرانانتشاریافته در مجموعه رسانه های تخصصی مددکاری اجتماعی ایرانیان
