در این مطلب به ده ویژگی خانواده های تاب آور می پردازیم. امید است مورد استفاده مخاطبین این رسانه واقع گردد.
کودکان تاب آوری را در خانواده خود می آموزند و زندگی در مدرسه نیز به این یادگیری می افزاید.
روانشناس اندرو فولر تاب آوری را به عنوان “مهارت شادی آفرین پرواز با پرندگان در طول زندگی” توصیف می کند. این کیفیت زندگی است که ما را قادر می سازد از سختی ها بالاتر برویم و به راه خود ادامه دهیم. این می تواند تفاوت بین یادگیری و پیشرفت کودکان متناسب با مشکلات و اشتباهات یا ناامیدی ها و درگیر شدن باشد.
۱. خودانگیختگی و کنجکاوی. والدین می بایست این نکته را که زندگی ارزش زیستن دارد و موفقیت ارزش تلاش برای آن را دارد به عنوان یک مُدل فکری و عملی برای زندگی فرزندان شان الگو قرار دهند. آنها از طریق لذت بردن از زندگی به کودکان حس مثبتی از خود می آموزند.
۲. مردم را به خاطر تفاوت هایشان دوست دارند. خانواده ها مهارت ها و تفاوت های شخصی را منحصر به فرد و مکمل می دانند.
۳. اینکه چه کسی مسئول اصلی است مشخص است. خانواده ها معمولاً کارکرد مُدل دموکرات خود را از دست داده اند، با این حال اکثراً به عنوان “دیکتاتوری خیرخواه” بهترین عملکرد را دارند. مهم این است که بچه ها بدانند که والدین آنها مسئول هستند و وظیفه آنها این است که ارتباط مطلوب با هم را حفظ کنند.
۴. از وجود تنوع ارتباطات و دوستی ها اطمینان حاصل کنید. بچه ها با تنوع ارتباطات و دوستی ها شکوفا می شوند. برقراری ارتباطات انسانی با افراد مختلف را در داخل و خارج از مدرسه تشویق کنید.
۵. سایر بزرگسالان را درگیر کنید. با تقویت روابط با بستگان و خویشاوندانِ بزرگسال و دوستان خانوادگی که کودکان می توانند به آنها اعتماد کنند و واقعا قابل اعتماد هم باشند شبکه اجتماعی- حمایتی کودکان را گسترش دهید.
۶. تقویت سازگاری. انتظارات روشن و منسجمی داشته باشید و پیامدهای آن را دنبال کنید.
۷. تشریفات و برپایی جشن ها و مراسمات را حفظ کنید. زمانی را برای جشن گرفتن نقاط عطف خانوادگی و رویدادهای خاص اختصاص دهید.
