وب سایت حقوقی حمیرا پارسا وکیل پایه یک _ در عرف خانواده های ایرانی زمانی که دختری قصد ازدواج دارد و در حال رفتن به خانه بخت می باشد، با توجه به رسم و رسوم هر شهر یا هر استان مجموعه وسایل (اموال منقولی) به همراه خود به منزل همسر می بردکه به اصطلاح جهیزیه خوانده می شود از آنجایی که مطابق قانون ایران تهیه وسایل زندگی به عهده شوهر می باشد و آوردن جهیزیه به معنی سلب مسئولیت زوج در تهیه وسایل زندگی نمی باشد و زن با آوردن وسایل و آن ها را در اختیار مرد قرار می دهد
تا از آنها اسفاده نماید در اصطلاح حقوقی اذن در انتفاع می دهد و زن هر زمان که بخواهد می تواند با بازپس گیری جهیزیه مانع استفاده از آن توسط مرد شود دعوای حقوقی که زن می تواند در این رابطه با کمک وکیل خانواده مطرح نماید ، دعوای استرداد جهیزیه می باشد.
در این راستا زن می تواند با در دست داشتن عقدنامه شناسنامه و سیاهه جهیزیه (در صورت موجود بودن ) نسبت به طرح دعوای استرداد جهیزیه اقدام نماید.
مرجع رسیدگی به این دعوا دادگاه خانواده می باشد، از انجا که ید زوج بر جهیزیه ید امانی است و زوج فقط حق استفاده از آن ها را دارد .
طرح دعوای استرداد جهیزیه به منزله رجوع از اذن و عدم رضایت بر استفاده مجدد زوج بر جهیزیه است.
بنابراین زوج موظف است در صورت استرداد اموال امانی را در وضعیت موجود مسترد کند.
لذا وکیل خانواده می تواند با طرح دادخواست استرداد جهیزیه و ضمن آن تامین خواسته نسبت به استرداد جهیزیه اقدام نماید. دعوای استرداد جهیزیه دعوای مالی می باشد و باید تقدیم گردد.
زوجه با آوردن جهیزیه به منزل زوج، صرفاً به‌صورت ضمنی اذن در اباحه تصرفات داده است و زوج حق تصرفات منافی با حق مالکیت زوجه ندارد بنابراین در صورت فروش موظف به پرداخت قیمت و در صورت مثلی بودن، مثل آن را باید پرداخت نماید.
