کلمه صندلی گهواره ای (Rocking chairs) تا سال 1787 در فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد وجود نداشت. "بنجامین فرانکلین" به دلیل اختراع آنها در سال 1710 مشهور شد. جالب است بدانید که این صندلی ها جزو فرهنگ کشور آمریکا محسوب می شوند.
در طول تاریخ، ساختار اصلی صندلی راک ثابت مانده است. دو نوار منحنی (یا راکر) در دو طرف صندلی وجود دارد که در دو نقطه با زمین تماس پیدا می کنند. برخلاف صندلی‌های معمولی با چهار نقطه تماس با زمین، صندلی گهواره‌ای به فرد اجازه می‌دهد تا با حداقل اثر وزن خود، به جلو و عقب حرکت کند. کاهش فشار از روی کمر، با تکان دادن آرام به سمت عقب، یک فعالیت رایج در این مدل صندلی ها است. با این حال، قبل از ظهور مدل صندلی راک، هیچ راه مطمئنی برای تولید این حرکت وجود نداشت.
این قابلیت در صندلی ها، برای تسکین دردها و ایجاد یک حرکت آرام بخش با استفاده از مقدار کمی حرکت کششی، یک موهبت بود. در آن دوران، آمریکایی ها کار بدنی سخت انجام می دادند، پس صندلی های گهواره ای به آنها این توانایی را می داد که به معنای واقعی کلمه، خستگی خود را به در کنند.
اولین موارد استفاده از صندلی گهواره ای یا راک، از باغ ها و ایوان ها آغاز می شود. طرح های اصلی آنها به عنوان مبلمان فضای باز، ساده بود. برخی از زنان برای تکان دادن نوزادان خود از این صندلی ها استفاده می کردند، در حالیکه به بافتنی یا گلدوزی مشغول بودند.
