اشتباهی که غالب ما در مورد گفتگوهای حساس خود میکنیم این است که خیال میکنیم ما فقط دو انتخاب
داریم: گفتن حقیقت یا حفظ رابطه. ما از همان اوایل کودکی به انتخاب احمقانه اعتقاد پیدا کردهایم.
افرادی که از مهارت لازم در گفتگو برخوردار هستند تمام تلاش خود را به کار میبرند تا امنیت را برای طرف مقابل خود فراهم کنند که اطلاعات خود را به داخل مخزن اطلاعات مشترک جاری سازند.
همچنان که مخزن معانی مشترک پر و پرتر میشود به دو طریق به افراد حاضر در گفتگو کمک میکند:
نخست اینکه اطلاعات بیشتری در اختیار افراد قرار میگیرد و بدین ترتیب آنها میتوانند تصمیم بهتری بگیرند و در واقع، حجم مخزن اطلاعات مشترک نشاندهنده ضریب هوشی آنهاست. هر چه مخزن پرتر باشد، تصمیم هوشمندانهتری اتخاذ میگردد.
هنگامیکه افراد از بیان اطلاعات خود به دیگران خودداری میکنند، حتی اگر هرکدام از آنها افراد باهوشی هم باشند، تصمیم جمعی آنها به نحوی احمقانه خواهد بود.
هنگامیکه افراد در جاری کردن عقاید و دیدگاههای خود در استخر اطلاعات مشترک احساس امنیت میکنند تصمیمات بهتری توسط گروه اتخاذ میگردد.
هنگامیکه افراد در تصمیمگیری مشارکت نمیکنند و هنگامیکه یک گفتگوی حساس در جریان است، سکوت پیشه کرده و دیدگاههای خود را مطرح نمیسازند، به ندرت نسبت به تصمیم نهایی احساس تعهد میکنند.