دتکتور گازی یک دستگاه الکترونیکی است که طراحی شده تا به شناسایی و اندازه‌گیری میزان گازهای مخرب و خطرناک در محیط‌های مختلف بپردازد. این دستگاه‌ها برای افزایش ایمنی افراد و جلوگیری از حوادث ناشی از حضور گازهای خطرناک در محیط‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند.
در این مقاله از هوبان به بررسی این نوع از دتکتورها می‌پردازیم.
کاربردها:
دتکتور گاز دی‌اکسید کربن: برای شناسایی دی‌اکسید کربن که می‌تواند از اتصال به منابع سوخت منجر به مسمومیت از اتصال اکسیژن شود. نصب معمولاً در منازل و اتاق‌های خواب.
دتکتور گازهای قابل اشتعال: برای شناسایی گازهای قابل اشتعال مانند متان، پروپان، بوتان و غیره. مورد استفاده در کارگاه‌ها و کارخانه‌ها.
دتکتور گازهای سمی: برای تشخیص گازهای سمی مانند گاز گوگردی، گاز کلر و دیگر گازهای خطرناک. معمولاً در صنایع شیمیایی و پتروشیمی.
دتکتور گاز اکسیژن: برای اندازه‌گیری میزان اکسیژن در محیط‌های کاری، به خصوص در مکان‌های که اکسیژن کافی وجود ندارد.
عملکرد دتکتور گازی:
سنسورهای شیمیایی: بیشتر دتکتورهای گازی از سنسورهای شیمیایی برای تشخیص گازها استفاده می‌کنند. این سنسورها با تغییرات شیمیایی به واسطه تماس با گاز مورد نظر، سیگنال الکتریکی تولید می‌کنند.
سنسورهای حرارتی: برخی از دتکتورها از حسگرهای حرارتی برای تغییرات دما در محیط استفاده می‌کنند. افزایش دما به عنوان پاسخ هشدار در صورت حضور گاز قابل اشتعال در نظر گرفته می‌شود.
سنسورهای تشعشع حرارتی: برخی از دتکتورها از تشعشع حرارتی برای تشخیص تغییرات دما استفاده می‌کنند.
سنسورهای تشخیص بصری: برخی از دتکتورها از لیزرها یا امواج فرابنفش برای تشخیص گازها استفاده می‌کنند.
سنسورهای اولیه و ترکیبی: برخی دتکتورها دارای سنسورهای ترکیبی هستند که از ترکیب چندین تکنولوژی برای افزایش دقت و قابلیت تشخیص استفاده می‌کنند.
با تشخیص تغییرات متناسب با نوع گاز، دتکتور سیگنال هشداری تولید می‌کند که به افراد حاضر اطلاع می‌دهد که در معرض خطر یک گاز خاص هستند. در صورت لزوم، این سیگنال به یک سیستم هشدار متصل می‌شود تا اقدامات ایمنی مورد نیاز انجام شود.
منبع:
ءhttps://arkasanat.com/fire-gas-systems-fa/gas-detector-fa/
ءhttps://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B1%D8%AF%D9%87:%D8%AD%D8%B3%DA%AF%D8%B1%D9%87%D8%A7%DB%8C_%DA%AF%D8%A7%D8%B2
