هوفر حسینی
چکیده – هدف غایی هر سیستم انسانی ، حرکت در جهت پیشرفت ، تکامل و تعالی است که تحقق آن به رشد ، پیشرفت ، توسعه و تکامل اجزای آن بستگی دارد. دهه آینده ، مرحله ی گذار بسیار حساسی برای اقتصاد ، صنعت و تجارت ایران است.
افزایش فضای رقابتی ، پیشبرد سیاست خصوصی سازی و کاهش تصدی گری دولت ، شرایط را به گونه ای رقم می زند که پویایی و بقای سازمان ها را به تدریج به تابعی از شایستگی آنها تبدیل می کند اما سازمان همواره یک مجموعه ی بزرگ نیست با نگاه سیستمی هر بنگاه تجاری را می توان به مثابه یک سازمان در نظر گرفت.
امروزه با وجود میل نیروی کار به پیشرفت و رسیدن نسل جوان جامعه به عرصه ی کسب و کار بسیاری از ابهامات و سوالات آنان با بررسی سازمان های موفق و غول های بزرگ تجارت جهانی روبرو و درگیر می شود و در معرض رگباری از توصیه ها و زندگینامه های متعدد قرار می گیرد.
نگارنده بر آن است تحلیل و درک این مطالب و پس از آن نتیجه گیری و تصمیم گیری بر پایه ی این داده ها برای جوانانی که در ابتدای مسیر و به دلیل عدم قوام یافتگی صنعت و تجارت کار آفرینانه و همچنین ارتباط معیوب و معلول صنعت، بازار با دانشگاه و نا کارآمدی انجمن های علمی در حوزه ی کسب و کار بسیار دشوار و به دلیل این آشفتگی سبب نا امیدی دلسردی نیروی کار جوان کشور خواهد شد.
راه حل برون رفت از این چرخه ی معیوب را می توان دوری از استناد کردن به کتاب ها و مطالب سطحی ، ترجمه شده و هضم شده ایی دانست که جز بد بین کردن قشر جوان به مسیر کسب و کار شخصی و ایجاد اوهام به منتظور دستیابی به پیروزی و همچنین پرداختن به مسائل خودشناسی و روانشناسی به جای اهبرد های فضای کسب و کار کارآفرینانه طریق دیگری را نمی پیماید.
در این میان بومی سازی روش های کسب و کار و کار آفرینی و ارائه ی مدل های داخلی و اشاره به اصول منتج از تجارب و نه بیان نتایج یا خصوصیات فردی افراد کار آفرین و بزرگ نمایی و اسطوره سازی و سعی به نزدیک کردن فضای کار آفرینی و کسب و کار از محافل رسانه ایی و فانتزی به عملگرایی ، اقدام و عمل مناسب و سعی بر فرصت سازی جهت شکوفایی و پویایی صنایع کوچک در بستر اقتصاد مقاوم و مولد می تواند مجالی مناسب برای به فعل رساندن نیروی جوان کشور از مسیر جذب در محیط دولتی به خلق کسب و کار در فضای خصوصی باشیم.
کلمات کلیدی – کارآفرینی ، توسعه ی ایده ، خلاقیت
