تمام فضای مجازی باهرنامی اعم از دلنوشته های وبلاگی تا اینستا گرام وتلگرام و و یرگول و الی آخر را بادور تند و آهسته بگردید .صف طولانی آدمهایی رامی بینید،که همگی به انتظارمحبت ایستاده‌اند..تعجب نکنید در جهان کنونی گمشده‌ای داریم به نام محبت.باورنمیکنید؟لطفا برای یک بارهم شده فقط یک فضا را وقت بگذارید و پای حرفها و درد دل های نویسندگان این وادی بنشینید. ته ته همه ی این نوشته ها بوی نداری و فقر مهربانی می‌دهد.همگان گوش از دست داده ایم و بجایش زبان شده‌ایم.قول می‌دهم شماهم در این گردش مجازی به چنین صف طویل برخوردخواهیدکرد.محبت گمشده‌ی قرن است. همه چیز جعلیش جای فابریک را توانسته پرنماید الا مهربانی!قطارقطار آدم در اینستا عکس وفیلم از لحظه لحظه‌ی زندگیشان می‌گذارند به امید آنکه افراد برایشان قلب پلاستیکی بگذارند.دیده بشوند به به بگویند.زیریک سقف هستند در اینستا بهم تبریک تولدمی‌گویند کاملا نشان می‌دهند(ترا ندارم).
آدمها تبدیل شده اند دهان های گشاد بدون گوش !!!!!!!!!!
