علم کشاورزی

علم کشاورزی، علمی است که با تولید و فرآوری مواد غذایی و فیبر سروکار دارد. شامل فن آوری های کشت در خاک، زراعت و برداشت محصولات زراعی ، تولید حیوانات و فرآوری محصولات گیاهی و دامی برای مصارف انسانی و استفاده های دیگر می باشد.

غذا اساسی ترین نیاز بشر است. اهلی کردن و پرورش گیاهان و حیوانات که از بیش از 11 هزار و 500 سال پیش آغاز شده است با هدف تأمین این نیاز صورت گرفته است، و اکنون نیز این فعالیت ها با محرک انسانی بی امان برای درک و کنترل بیوسفر کره زمین همخوانی دارد. در طول یک قرن و نیم گذشته ، بسیاری از رهبران سیاسی جهان آنچه را که جواهرلال نهرو هندی انجام داد شناسایی کردند، و آن این جمله است که: ( اکثر چیزها به جز کشاورزی می توانند متوقف شوند). روش های علمی به طور گسترده ای به کار گرفته شده است و نتایج باعث انقلابی در تولید محصولات کشاورزی شده اند. در شرایط کشاورزی پیشگویی ، در یک سال با برداشت خوب، شش نفر می توانند به سختی برای خود و چهار نفر دیگر غذای کافی تولید کنند. فناوری های پیشرفته باعث شده است که یک کشاورز در ایالات متحده برای مثال بتواند برای بیش از 100 نفر غذا تولید کند. کشاورز امکان افزایش بازده در هر هکتار و در هر حیوان را فراهم کرده است. تلفات ناشی از بیماری ها، آفات و فساد را کاهش دهد و تولید خالص را با روش های بهبود یافته افزایش دهد.

تا دهه 1930 ، مزایای تحقیقات کشاورزی بیشتر ناشی از اختراعات صرفه جویی در نیروی کار، مانند جین(پاک کردن) پنبه بود. هنگامی که پتانسیل عملکرد عمده محصولات اقتصادی کشاورزی از طریق تحقیقات کشاورزی بالا رفت، در همین حال، تولید محصول در هکتار به طرز چشمگیری افزایش یافت. به عنوان مثال، بین سالهای 1940 و 1980 در ایالات متحده، عملکرد هر هکتار ذرت به سه برابر افزایش یافت، تولید گندم و سویا دو برابر شد و تولید مزرعه در هر ساعت کار مزرعه تقریبا 10 برابر افزایش یافت زیرا سرمایه جایگزین کارگر شد. تکنیک های جدید حفظ مواد غذایی امکان حمل و نقل آن ها را در مسافت های بیشتر امکان پذیر کرد. به نوبه خود تسهیل تجارت بین مکان های تولید و مصرف همراه با مزایای بیشتر در بهره وری تولید می باشد.

از منظر جهانی، جریان بین المللی فناوری کشاورزی امکان افزایش بهره وری محصولات کشاورزی را در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه فراهم می کند. به عنوان مثال از سال 1965 تا 1985 تجارت جهانی غلات با صادرات خالص از ایالات متحده به سه برابر افزایش یافت. در سال 1995 ، ارزش کل صادرات محصولات کشاورزی ایالات متحده از 56 میلیارد دلار فراتر رفت و تا سال 2017 به بیش از 138 میلیارد دلار افزایش یافت و این امر باعث شد که بازارهای بین المللی به شدت به کشاورزی ایالات متحده وابسته باشد. به همین ترتیب، چین هم وارد کننده و هم صادر کننده عمده محصولات کشاورزی است و یک عامل اصلی تولید جهانی محصولات زراعی است.

کشاورزی ، علوم کشاورزی و زراعت

این سه اصطلاح غالباً اشتباه گرفته می شوند. با این حال، آن ها مفاهیم متفاوتی را پوشش می دهند. کشاورزی مجموعه فعالیت هایی است که جهت تولید حیوانات و گیاهان برای مصارف انسانی، محیط را تغییر می دهد. کشاورزی مربوط به فنون ، شامل کاربرد تحقیقات زراعی است.

زراعت، تحقیق و توسعه مربوط به مطالعه و بهبود محصولات گیاهی- گیاهان پایه ای است.

علوم كشاورزي شامل تحقيق و توسعه در موارد زیر است :

· اصلاح نباتات و ژنتیک

· گیاه پزشکی

· باغبانی

· خاک شناسی

· حشره شناسی

· تکنیک های تولید (به عنوان مثال، مدیریت آبیاری، توصیه ورودی های نیتروژن )

· بهبود بهره وری کشاورزی از نظر کمیت و کیفیت (به عنوان مثال، انتخاب محصولات مقاوم به خشکی و حیوانات، تولید سموم جدید دفع آفات، فن آوری های سنجش عملکرد، مدل های شبیه سازی رشد محصول، تکنیک های کشت سلولی آزمایشگاهی)

· به حداقل رساندن تأثیر آفات (علفهای هرز، حشرات، عوامل بیماری زا، نماتد) بر روی سیستم های تولید محصولات زراعی یا حیوانات.

· تبدیل محصولات اولیه به کالاهای مصرفی نهایی (به عنوان مثال، تولید، حفظ و بسته بندی محصولات لبنی)

· پیشگیری و تصحیح اثرات نامطلوب محیطی (به عنوان مثال، تخریب خاک، مدیریت پسماند، زیست بتن)

· اکولوژی تولید نظری ، مربوط به مدل سازی تولید محصول

علوم مختلفی به منابع كشاورزي و محيط زيست مربوط می شوند (به عنوان مثال علوم خاك، اگروکلیماتولوژی یا اقلیم شناسی کشاورزی). زیست شناسی محصولات کشاورزی و حیوانات (به عنوان مثال علوم زراعی، علوم حیوانی و علوم مربوط به آن ها، مانند تغذیه نشخوارکنندگان، رفاه حیوانات مزرعه). زمینه هایی مانند اقتصاد کشاورزی و جامعه شناسی روستایی؛ رشته های مختلفی هستند که در مهندسی کشاورزی وجود دارد.

بیوتکنولوژی کشاورزی

بیوتکنولوژی کشاورزی منطقه خاصی از علوم کشاورزی است که شامل استفاده از ابزارها و تکنیک های علمی، از جمله مهندسی ژنتیک، نشانگرهای مولکولی، تشخیص مولکولی، واکسن ها و کشت بافت، برای اصلاح موجودات زنده مثل گیاهان، حیوانات و میکروارگانیسم ها است.

تاریخ

تاريخ علم كشاورزي يك زمينه فرعي از تاريخ كشاورزي است كه به پيشرفت علمي فنون و فهم كشاورزي مي پردازد. مطالعات اولیه در تولید محصولات ارگانیک در باغ های گیاه شناسی به همراه آزمایشگاه های کشاورزی در چندین کشور در حال اجرا بود.

دانش اولیه کشاورزی مجموعه ای از تجربیات بود که به صورت شفاهی از کشاورز به کشاورز منتقل می شد. برخی از این آداب باستانی در احکام شرعی حفظ شده بود ، اما علوم سنتی به ندرت به موضوعی می پرداختند که به نظر می رسید بسیار رایج است. اگرچه در دوران قرون وسطی چیزهای زیادی در مورد کشاورزی نوشته شده بود، اما علوم کشاورزی در ساختار دانشگاهی جایگاهی کسب نکردند. سرانجام ، جنبشی در اروپای مرکزی برای آموزش كشاورزان در آكادمی های ویژه آغاز شد كه در اوایل سال 1796 در Keszthely ، مجارستان تأسیس شد. گرچه به دانش آموزان فقط تجارب كشاورزان آموزش داده می شد.

در قرن 18، یوهان فردریش مایر آزمایشاتی را در مورد استفاده از گچ (سولفات کلسیم هیدراته) به عنوان کود انجام داد. در سال 1843 ، جان لویس و جوزف هنری گیلبرت مجموعه ای از آزمایش های میدانی طولانی مدت را در ایستگاه تحقیقاتی روتامستد در انگلستان آغاز کردند. برخی از آنها هنوز در حال اجرا هستند.

در آمریكا، انقلاب علمی در كشاورزی با قانون هچ( Hatch Act) در 1887 انجام شد كه از اصطلاح علم كشاورزی استفاده كرد. قانون هچ به وسیله کشاورزان علاقمند به دانستن ترکیبات کودهای مصنوعی اولیه هدایت می شد. قانون اسمیت- هیوز در سال 1917 آموزش کشاورزی را به پایه های حرفه ای خود بازگرداند ، اما بنیاد علمی ساخته شده بود. پس از سال 1906، هزینه های عمومی برای تحقیقات کشاورزی در ایالات متحده بیش از هزینه های خصوصی برای 44 سال آینده بود.