روغن ها از مواد بسیار پرکاربرد در کشاورزی هستند که همین مسئله باعث به وجود آوردن مشکلات زیادی می شود. از نحوه اختلاط آن ها با سموم و یا زمان و چگونگی مصرف آن ها. پس داشتن دانش لازم در این ضمینه کمک شایانی به استفاده صحیح و بدون زیان از روغن ها می کند.
روغن ها در آب حل نمی شوند در حالی که برای مصرف لازم است از آب به عنوان حامل استفاده شود. برای رفع این مشکل از امولسیون کننده ها (Emulsifying Agents) استفاده می کنند که قادر هستند روغن ها را در آب به صورت قطرات ریز و به حال معلق در آورند. روغنهای امروزی به صورت امولسیون های غلیظ و خمیری شکل هستند که در هنگام مصرف آنها را مستقیما در آب ریخته و به هم می زنند و سپس به کار می برند، زیرا در این حالت خود روغن دارای مواد امولسیون کننده بوده و فقط باید به نسبت توصیه شده مصرف شوند. دوام امولسیون روغن ها مهم است زیرا بعد از مدتی امولسیون شکسته می شود. مواد امولسیون کننده هم در آب و هم در روغن حل می شوند و قادر هستند روغن را به صورت ذراتی معلق در آب در آورند. چنین محلولی « امولسیون روغنی» نامیده می شود که گاهی اوقات به چنین محلول هایی بعضی از انواع سموم نیز اضافه می شود تا قدرت حشره کشی را بیشتر کند. امولسیون کننده ها از ترکیبات متفاوتی ساخته شده اند، اما اغلب آنها ترکیبات سولفونهAryles ، Cetylesو Alkyles هستند و ممکن است دارای الکل، استر و امید نیز باشند (سولفونه کردن به مفهوم جانشین کردن ریشه اسیدی با اسید سولفوریک است). ساده ترین امولسیون کننده ها، صابونها هستند، اما صابون به واسطه ترکیب با مواد آهکی آب نمیتواند امولسیون کننده خوبی باشد.
همان طوری که گفته شد، روغن ها ترکیباتی هستند که بر حسب منبع ممکن است درجه خلوص متفاوتی داشته باشند. به عنوان مثال، نفتهای جنوب غربی ایران دارای مقدار زیادی هیدروکربن های زنجیری اشباع نشده هستند که به آنها روغن های پارافین گفته می شود، در حالی که بسیاری از منابع نفتی در سایر نقاط دنیا دارای ترکیبات آروماتیک هستند. بعضی حشرات توسط هیدروکربنهای آروماتیک بهتر کنترل می شوند و این استنتاج در مورد تخم کشی (Ovicide) نیز صادق است. در مورد نحوه تأثیر روغن ها، فرضیه های متعددی توسط دانشمندان ارائه شده است که هر کدام مورد انتقاد گروه دیگری از دانشمندان واقع شده است. به عنوان مثال و بر اساس توصیه عده ای از دانشمندان، هنگامی که روغن با نقطه جوش پایین مصرف می شود، به این مفهوم است که معمولا بخار روغن از طریق روزنه های تنفسی وارد سیستم تراشه ای حشرات شده و باعث خفگی و مرگ آنها میشود. اما امروزه اغلب روغن ها در جه جوش بالایی داشته و به صورت بخار عمل نمی کنند. عده ای از متخصصین معتقد هستند که روغن، منافذ تنفسی حشرات (Spiracle) را مسدود می کند و مانع رسیدن اکسیژن به بافتها می شود. در حالی که عده ای دیگر معتقد هستند که صرفا بسته شدن اسپیراکل ها نمی تواند باعث خفگی حشرات شود و این گروه معتقد می باشند که روغن وارد سیستم تراشه ای شده و خسارات موضعی نیز به بافت های داخلی حشره وارد کرده و به این ترتیب باعث مرگ آنها می شود. نظریه دیگر این است که وقتی امولسیون های روغنی مصرف می شوند، آب موجود در آنها تبخیر شده و در نتیجه روغن به صورت یک لایه نازک روی سطح بدن حشره هدف خشک می شود که به این ترتیب با مسدود کردن منافذ تنفسی و دیگر منافذ بدن باعث خفگی می شود. در هر حال آنچه که از تمام نظریات فوق است می شود. این است که عامل اصلی در مکانیسم تأثیر روغنها، ایجاد اختلالات تنفسی است که خفگی حشرات هدف را به دنبال دارد. در مورد نحوه اثر روغنها در محیطهای آبی نیز نظریه های مختلف شده است. به نظر عده ای از محققین، روغن کشش سطحی آب را کم کرده و در نتیجه این عمل باعث می شود که لاروها قادر به آویزان کردن خود به سطح زیر آب نباشند و به این ترتیب امکان تنفس از سطح آب را از دست می دهند. بر اساس نظریه دیگر، لایه روغن روی سطح آب به عنوان یک مانع برای دستیابی سيفون لاروها به هواست. بر طبق نظریه دیگر، مواد سمی توسط آب از روغن گرفته شده و با الوده کردن محیط زیست لاروها، موجب مسمومیت لاروها می شود. عده ای دیگر از دانشمندان معتقد هستند که خود روغن مستقیما وارد سیفون تنفسی حشره شده و با مسدود کردن تراشه ها باعث خفگی می شود. بعضی نیز معتقد هستند که وقتی روغن وارد سیستم تراشهای حشره شد، به عنوان یک سم تماسی عمل می کند. نکته جالب توجه اینکه در محیطهای نفتی مختلف گونه های بسیار معدودی از حشرات یافت شده اند که داخل نفت فعالیت و زندگی می کنند و از موجودات ریز تغذیه می نمایند. تنفس در این حشرات از طریق سیفون تنفسی که به سهولت آن را از سطح نفت خارج می کنند، صورت می گیرد. با توجه به توضیحات فوق، روغنها دارای سه مقوله کاربرد هستند:
1- به عنوان آفت کش که از طریق فیزیکی (مسدود کردن منافذ تنفسی) موجب مرگ آفات می شوند. ۲- به عنوان سینرژیست یا تشدید کننده سموم و نیز جلوگیری کننده از تبخیر شدید سموم
٣- به عنوان حلال سموم زیرا تعداد زیادی از سموم در آب نامحلول هستند؛ لذا به صورت محلول های روغنی به بازار عرضه می شوند.
عامل اصلی گیاه سوزی در روغنها، هیدروکربن های اشباع نشده موجود در آنها هستند. روغن از طریق روزنه های تنفسی وارد گیاه شده و از بافت های پوششی عبور کرده و فضای بین سلول ها را پر می کند و در نتیجه فتوسنتز، تعریق و سایر فعالیتهای حیاتی گیاه دچار اختلال می شود. خاصیت گیاه سوزی روغن ها اساسا به دلیل اکسید شدن هیدروکربن های اشباع نشده روغن است که تحت تاثیر اشعه ماوراء بنفش و در حضور اکسیژن انجام می گیرد. بنابراین هرچه مقدار هیدروکربن های اشباع نشده دریک روغن بیشتر باشد، گیاه سوزی نیز بیشتر خواهد بود. روغن های رقیق تر سریع تر وارد روزنه های گیاهان می شوند، اما در مورد روزنه های تنفسی حشرات وضعیت برعکس می باشد. از طرف دیگر هرچه یک روغن بهتر بتواند نفوذ کند، تأثیر بیشتری نیز دارد. در مورد گیاه سوزی سه عامل حائز اهمیت است: نوع روغن مناسب، غلظت روغن و زمان صحیح کاربرد روغن. بعضی از گیاهان مانند درخت زردآلو حساسیت بیشتری نسبت به روغنها دارند. در رابطه با مسمومیت گیاهان چند حالت زیر دیده می شود:
١- سوختگی و ریزش شدید برگها و میوه ها به صورت سریع (طی مدت دو تا سه روز).
۲- حساسیت مزمن که در این مورد حالات مختلفی در طول زمان مشاهده می شود، به طوری که
برگها زرد شده، جوانه ها از بین رفته یا دیرتر باز می شوند و کاهش محصول و نیز خشک شدن شاخه های جوان و سرشاخه ها را در بر خواهد داشت. در استفاده از روغن ها باید مواردی را رعایت کرد که عبارتند از:
۱- در بهار و تابستان باید قبل از سمپاشی با روغن، درختان را آبیاری کرد تا تشنه نباشند.
۲- اگر سم با روغن همراه است، باید احتیاط مربوط به سم رعایت شود زیرا روغن درجه سمیت سم را افزایش میدهد.
٣- سه هفته قبل و بعد از سمپاشی با استفاده از روغن ها، از کاربرد ترکیبات گوگردی روی گیاهان
باید اجتناب کرد، زیرا وجود موادی مانند گوگرد و فنل ها باعث ایجاد گیاه سوزی می شوند.
