معمول ترین نوع خط کشی بین خطوط ترافیکی، خط کشی سفید مقطع به منظور تفکیک خطوطی از ترافیک که در جهت یکسان در حال حرکت هستند می باشد. خط کشی پارکینگ خودرو استاندارد MUTCD استفاده از خط کشی بین خطوط را در تمامی آزادراه ها و جاده های بین ایالتی اجباری دانسته و برای تمامی جاده هایی که دارای ۲ خط یا بیشتر در جهت یکسان باشند توصیه می کند. مقطع بودن خطوط نشان می دهد که گذر عرضی و عبور از روی این خطوط مجاز می باشد. وجود یک خط کشی ممتد بین خطوط، رانندگان را از تغییر خط منع می کند؛ هر چند که این امر غیر قانونی نیست. هر گاه تغییر خط ممنوع باشد، این امر با ۲ خط ممتد سفید که در کنار یکدیگر اجرا می شوند نشان داده خواهد شد.
خط کشی لبه سواره روی مسیر نیز از ملزومات آزادراه ها، بزرگراه ها و جاده های برون شهری با عرض مسیر حرکت ۲۰ فوت یا بیشتر و ADT برابر ۶۰۰۰ وسیله نقلیه در روز یا بیشتر می باشد. در جاده های برون شهری با ADT به میزان ۳۰۰۰ وسیله نقلیه در روز و مسیر حرکت با عرض ۲۰ فوت یا بیشتر نیز این خطوط توصیه شده اند. در صورت استفاده، خط کشی لبه راست به صورت یک خط منفرد و ممتد سفید بوده و خط کشی لبه چپ بصورت یک خط منفرد و ممتد زرد اجرا می شود.
دستورالعمل MUTCD گزینه های بسیاری را در استفاده از خط کشی های طولی خطوط خیابان معرفی می کند. برای اطلاعات بیشتر به دستورالعمل مراجعه کنید. به علاوه در این راهنما، استانداردها و توصیه هایی در مورد سایر انواع کاربرد این نوع خط کشی ها شامل نواحی اتصال و انفصال خط کشی ها در آزادراه ها و سایر تسهیلات، موارد افزایش خط و نیز امتداد خط کشی ها در طول تقاطع ها ذکر شده است.
خط کشی های عرضی
نوع دیگری از خطوط خیابان ، خط کشی های عرضی هستند. آنچنان که از نامشان پیداست، یک بخش یا کل مسیر را قطع می کنند. در صورت استفاده، تمامی خط کشی های عرضی به رنگ سفید هستند.
دستورالعمل MUTCD استفاده از خطوط ایست را اجباری نکرده است. در عمل، خطوط ایست قبل از خطوط عابر پیاده و در نزدیکی تابلو ایست استفاده می شوند. درصورت استفاده، عرض این خطوط می بایست بین ۱۲ تا ۲۴ اینچ باشد و امتداد آن از تمامی خطوط ترافیکی عبور کند.
با وجود اینکه ترسیم خط کشی عرضی عابر پیاده در دستورالعمل MUTCD الزامی نشده است، اما توصیه شده است که این خط کشی ها در تمامی تقاطع ها در جایی که تقابل قابل توجهی بین جریان عابران پیاده و وسایل نقلیه وجود دارد ایجاد شوند. این خطوط خیابان همچنین در نقاط تمرکز وجود عابران پیاده و در مکان هایی که عابرین پیاده قدرت تشخیص محل عبور خود را نداشته باشند استفاده می شوند. عرض خطوط عابر پیاده می بایست ۶ فوت و یا بیشتر باشد.
شکل ۲ سه نوع خط کشی گذرگاه عابر پیاده را نشان می دهد. رایج ترین نوع خط کشی عابر پیاده که مورد استفاده قرار می گیرد، استفاده از دو خط موازی است که با فاصله معین از هم قرار گرفته اند. خطوط هاشور سفید رنگ نیز می توانند در بین این خطوط موازی رسم شده تا تمرکز و تأکید بیشتری در جریان سنگین عابران پیاده به وجود آید. استفاده از خطوط عرضی موازی نیز روشی دیگر برای خط کشی در شرایط سنگین بودن حجم عابران می باشد.
این دستورالعمل همچنین جزئیات خط کشی عابر پیاده در تقاطع های دارای چراغ راهنمایی که دارای فاز خاصی برای عبور عابر پیاده هستند را بیان می کند. برای دستیابی به این جزئیات به متن دستورالعمل مراجعه نمایید.
خط کشی فضا های پارک
خط کشی فضا های پارک صرفاً عرضی نیستند، بلکه دارای عنصر های عرضی و طولی هستند. معمولاً خط کشی های پارک در قالب خط کشی عرضی طبقه بندی می شوند، همان طور که درMUTCD نیز این امر رعایت شده است. خط کشی های محل پارک همواره جز خطوط اختیاری در خطوط خیابان هستند و به عنوان مشوقی در جهت افزایش کارایی فضاهای پارک استفاده می شوند. چنین خط کشی هایی همچنین باعث جلوگیری از تخطی خودروها و پارک در داخل محدوده شیر آتشنشانی، مناطق بارگیری، ایستگاه های تاکسی و ایستگاه های اتوبوس و سایر مناطق خاص که پارک کردن در آنها ممنوع است می شود. این خطوط خیابان همچنین در شریانی های دارای پارک حاشیه ای مفید هستند چرا که آنها به وضوح خط پارک را مشخص می کنند و آن را از خطوط رفت و آمد جدا می کنند. شکل ۳ انواع خط کشی های معمول برای محل های پارک را به تصویر می کشد.
خط کشی های مرسوم برای فضاهای پارکینگ حاشیه ای
توجه داشته باشید که انتهای آخرین خط کشی فضای پارک می بایست حداقل ۲۰ فوت از خط کشی نزدیک ترین خط عابر پیاده فاصله داشته باشد (۳۰ فوت در رویکرد تقاطع های دارای چراغ راهنمایی).
خطوط خیابان همچنین به صورت نشانه و کلمه نیز هستند. در دستورالعمل MUTCD تعدادی از کلمات و نشانه ها بصورت خط کشی توصیه شده اند تا به همراه تابوها و یا چراغ ها استفاده شوند. این نشانه ها شامل پیکان های نشان دهنده محدودیت استفاده از خط هستند .این پیکان ها به همراه تابلوها در مواردی که یک خط مستقیم به تقاطع می رسد؛ تبدیل به یک خط انحصاری گردش به چپ یا گردش به راست می شود اجباری هستند. خط کشی های نوشتاری شامل کلمه (فقط) که به همراه پیکان های استفاده از خط بکار می رود و (ایست) که به همراه خط ایست و تابلوی ایست استفاده می شود می باشد. عبارت (مدرسه) اغلب در محل عبور دانش آموزان و نواحی تمرکز مدارس استفاده می شود. دستورالعمل MUTCD دارای فهرستی از همه کلمات مجاز که برای القاء احتیاط و رساندن پیامی خاص در مواقع مورد نیاز استفاده می شوند؛ می باشد.
