این مقایسه رو مایکل نیومن توی کتاب سوسیالیسم،درآمدی کوتاه، به شکل جالبی انجام میده
اما چرا کوبا و سوئد؟
اونها تقریبا توی یک برهه تاریخی برداشت های سوسیالیستی رو وارد جامعه می کنن اما یک تفاوت بنیادی وجود داشت
سوئد دهه ۶۰ میلادی صد در صد با سواد داشت و بودجه اصلی خودش رو روی آموزش گذاشته بود و از لایه اجتماعی آگاه برخوردار بود و جز اولین جامعه هایی بود که برابری جنسیتی رو اجرا کرد و دولت، مالیات سنگین رو روی همین لایه اجتماعی پخش می کرد
اما کوبا یک کشور فقیر و از سطح سواد و آگاهی پایین تری برخوردار بود و تنها قدرت اقتصادی ش شکر بود و دولت، جامعه ای تک حزبی تشکیل داده بود و در آخر به کمونیسم و دیکتاتوری از نوع کاسترو رسید
حالا سوئد یک سیستم استثنایی در سیاست و آموزش و مدل اجتماعی داره و کوبا هنوز اندر خم یک کوچه و درگیر فساد سیستماتیک و حتی خرید و فروش اتومبیل همچنان ممنوعه
سوسیالیسم همونطور که از اسمش پیداست نیاز به یک لایه اجتماعی آگاه و فساد سیستماتیک پایین داره تا تجربه درستی داشته باشه و گرنه یک پروژه شکست خورده ست.
من برای تجربه عکاسی شاید کوبا رو انتخاب کنم ولی برای تجربه زندگی قطعا سوئد هیجان انگیز هست.
