دنیا فریبکار است بی وفاست بی ارزش است...علت چنین افکاری به خاطر این نیست که دنیا و زندگی خواستنی نیست بلکه خواستنی بودن بیش از حد آن و در کنار آن موقتی بودن زندگی و ناپایداری خوبی هاست که چنین طرد کردنی را باعث شده اس،و این نوع افکار یک جور روش روانشناختی برای رضا دادن به این خصلت زندگیست!
اما رویکرد ما نسبت به ارزش گذاری جان و جهان و زندگی باید چطور باشد؟!
با خوشبینی تام زندگی را ارزشمندترین کالا دانستن و از لحظه لحظه آن لذت بردن و خندیدن بسیار دلرباست اما باید به یاد داشت که (هرچی خرجش بیش ارجش بیش!!)
بها دادن بیش از حد به زندگی باعث بالا رفتن واقعی بهای آن میشود و شما بیش از حد آن را گرامی می دارید این حالت باعث میشود ناپایداری و موقتی بودن زندگی و مرگ به شدت شما را به اضطراب بیندازد و به کل زندگی شما را مختل کند!
نگرش دوم اینه که کاملا زندگی را بی ارزش و پوچ تلقی کنید و مرگ را و زمان بعدش را ارج بنهید در این حالت زندگی شما بیش از حد در فقر و بی معنایی و بی هدفی خواهد گذشت که آن هم تبعات روانی شدیدی را خواهد گذاشت...!!
پس زندگی را نه چنان باید بها داد که بهایش بالا رود و نه آن را چون پشیزی بدان که زیستنش نمی ارزد!
تلاش کن زندگی ات مطابق خواسته هایت ساخته شود و گرنه بگذار زندگی مسیر خود را برود!
مسیر من تولید محتوای گرافیکی مانند انواع اینفوگرافیک و موشن گرافیک است.
راه من لذت خلق کردن را به من هدیه می دهد
شما چه مسیری را می روید یا می گذارید زندگی مسیرش را برود؟
