ما در طول زندگی به دفعات "اولین"ها را تجربه میکنیم. اولین‌هایی که در هر سن یا هر شرایط بیرونی هم باشیم، بازهم جذابیت خودشان را دارند و ما را وارد داستان جدیدی از زندگی‌مان می کنند. مانند؛ اولین روز مدرسه، اولین روز استخدام، اولین سفرخارجی، اولین دیدار، اولین قرار عاشقانه، تولد اولین فرزند و...
همیشه این اولین‌ها جسارت متفاوت بودن را طلب می‌کنند و مقداری هم شهامت لازم است تا نه!! که بدون ترس و درعین حضور ترس از عدم تائید یا عدم موفقیت بتوانیم با عنصر امید شروع کنیم. قرار است در مسیری وارد شویم که جدید و ناشناخته است. قرار است راننده ای باشیم که تاکنون تجربه رانندگی نداشته است یا به سفری برویم که با آدمها و فضایش آشنایی نداریم.
"اولین..." یعنی یک قدم متفاوت از قدمهای همیشگی، یعنی یک قدم فراتر از مرزهایی که تابحال تعیین برایمان تعیین شده بود. شاید بخاطر همین موضوع باشد که عموما در اولین‌های زندگی مخلوطی از دو احساس " ترس و شوق " را تجربه میکنیم، از طرفی ترس داریم که در این سرزمین جدید مبادا با مسئله‌ای غیرمنتظره روبرو شویم و شکست نصیبمان شود. از طرفی در عین حال شوق داریم که در این مسیر رضایت و موفقیت را تجربه می کنیم.
اولین‌ها یعنی ورود به محدوده دوست داشتنی اما ناشناخته و اگر با موفقیت وارد این محدوده شدیم، اولین رویدادها به اولین تجربه های ماندگار زندگی ما تبدیل خواهد شد. وقتیکه از مرزهای قبلی با موفقیت گذر کردیم؛ متوجه خواهیم شد جسارت درمقابل ترسها و دوام آوردن به هنگام استرسها چه لذت و پاداش دلنشینی دارد.
ما امیدواریم که این اولین قدم، پیش درآمد و سایر مطلوبیت‌ها باشد.
امید نقطه تمایز افراد در شروع و اقدام است. البته در اینجا منظورم از تاثیر امید صرفا شروع کردن و در مسیر جدید قرار گرفتن است. برای موفقیت شروط لازم دیگری هم مانند پیشتکار، تلاش و... وجود دارد. امید ایستگاه اول در مسیر موفقیت است.
این متن قراراست اولین تجربه رسمی من در فضای مجازی (و به تعبیر سایت متمم فضای دیجیتال) باشد. همانند تمام اولین‌ها، من هم احساس های متفاوتی را تجربه میکنم؛ بیشتر از همه شوق و امید دارم و البته مقداری ترس و ابهام
اولین تجربه من از نوشتن تقدیم به شما
و اما برای شما جسارت تجربه اولین‌های موفق و لذت تجربه‌های شیرین آرزو میکنم.
+ پی نوشت: این متن اولین نوشته‌ام در سایت شخصی‌ام بود که با اندکی اصلاحات در ویرگول باز نشر شد.
