«شدم عین گربه‌ای که پیانو می‌زنه! همه جا هستم.». این دیالوگی‌ست که «جان فاورو» نویسنده، کارگردان و بازیگر اصلی فیلم وقتی که ویدئوی گندکاری‌اش در شبکه‌های اجتماعی پخش شده است می‌گوید. در حالی که سیگار می‌کشد و با معشوقه‌اش دردِدل می‌کند. این اتفاق برای او که در زندگی‌اش فقط روی کارش متمرکز بوده و شناخت خوبی از تکنولوژی و شبکه‌های اجتماعی ندارد خیلی گران تمام می‌شود. این سکانس جزو درخشان‌ترین سکانس‌های فیلم است چرا که زاویه‌ی دوربین، پس زمینه و طنز و غمی که در بازی‌ها دیده می‌شود به خوبی مستاصل بودن را تصویر می‌کند.
به طور کلی «سرآشپز» فیلم شیرینی‌ست که گمان نکنم کسی از دیدن آن پشیمان شوند. چرا که با زندگی ارتباط مستقیمی دارد و ناامیدی، شکست، غم، شادی، خانواده و از همه مهم‌تر مفهومِ کار که مسائل مشترک همه‌ی انسان‌های امروز است را در این فیلم مشاهده می‌کنیم. در این فیلم می‌بینیم که در حال حاضر عدم شناخت و اطلاعات از تکنولوژی چه بهای سنگینی می‌تواند داشته باشد. فیلم نشان می‌دهد این تصور که من از اینترنت و تکنولوژی دوری می‌کنم و نه خوبی‌اش را می‌خواهم و نه بدی‌اش را چقدر می‌تواند دردسر و هزینه داشته باشد. فیلم زندگی یک سرآشپز را روایت می‌کند که توییتر باعث می‌شود در کار و زندگی‌اش تفاوت‌هایی ایجاد شود.
تیم بازیگری فیلم بسیار پرستاره است و «اسکارلت جوهانسون»، «سوفیا ورگارا»، «رابرت داونی جونیور»، «داستین هافمن» و خود جان فاورو اسامی بزرگی هستند که فیلم را برای گیشه مناسب می‌کند. اما اصلا از توانایی بیش‌تر بازیگرها در فیلم استفاده نشده است. البته ایراد از فیلمنامه‌ی اثر است که هیچ شخصیتی را به جز خود سرآشپز و تا حدی پسرش را را پرداخت نکرده است. تصویر فیلم هم در شناساندن این شخصیت‌ها کمکی نمی‌کند و دوربین بیش‌تر راوی قصه است تا عمق‌بخشِ شخصیت‌ها. لزوم این‌که رابرت داونی جونیور برای یک صحنه در فیلم حضور داشته باشد و یا سوفیا ورگارا که نقش بسیار مهمی در قصه دارد فقط در حد چند دیالوگ سطحی از او استفاده شود را فقط باید به گیشه و پر زرق و برق بودن پوستر فیلم نسبت داد. در تمام فیلم ما هیچ اطلاعی از رابطه‌ی سرآسپز نه با زن سابقش می‌فهمیم و نه با اسکارلت جوهانسون که این‌ها ضعف‌های بنیادی فیلمنامه و قصه است که باعث می‌شود فیلم از یک سطح معمولی بالاتر نرود.
سرآشپز را می‌توان یک فیلم خانوادگی دانست که لحظات شادی را برای ما رقم می‌زند و اهمیت ارتباط بین پدر و فرزند را در قسمت‌هایی به خوبی نشان می‌دهد. هم‌چنین با تماشای این فیلم می‌فهمیم که چطور شبکه‌های اجتماعی می‌توان باعث رونق و یا شکست خوردن یک کسب وکار شوند. چه خوب است که ما با شناخت درست از مختصات این شبکه‌های اجتماعی از آن‌ها استفاده کنیم.
حسین رهاد
