ویرگول برای من…
یه جورایی مثل حیاط خلوتِ دلِ منه! جایی که میتونم هر فکری تو سرمه رو، بیپرده و راحت روی کاغذ (البته صفحهٔ موبایلم!) بیارم. بعضی وقتا یه داستان مسخره مینویسم، بعضی وقتا هم از دلتنگیهام میگم… مهم اینه که هیچکس اینجا بهم نمیگه “چرا؟”
ویرگول برای من…
یه عالمه آدم جدیده که همیشه حرفی برای گفتن دارن. یه روز یه دختر از تجربهٔ سفرش به هند نوشته، روز دیگه یه پسر دستور آشپزی مادربزرگش رو گذاشته… انگار هر بار که میام تو این سایت، یه در تازه به رویم باز میشه!
ویرگول برای من…
تنهاییهای بیدلیل رو کم میکنه. حتی اگه ده نفر هم نوشتهٔ منو بخونن، حس میکنم یه چیزی از خودم رو تو دنیا جا گذاشتم. اینجا کلماتم بالاخره یه گوشی پیدا میکنن که بشنوهشون…
پس اگه تو هم دنبال یه گوشهٔ آروم برای فکرها و خاطرههات میگردی، ویرگول منتظرته. بیا و صفحهٔ خالیت رو با هر چیزی که دوست داری پر کنی… قول میدم حس خوبی بهت بده! 🌟
نویسنده : حسین دهنوی
