چند وقت است به این فکر می کنم ما، هر یک از ما، آدم هایی هستیم رها شده؛ و بعد به این فکر می کنم که «رهایی» مفهومی است متناقض! یا شاید مفهومی لب مرز. رهایی، ضمن اینکه همذات پندارانه، تصور پّری در باد را به ذهن متبادر می کند، همزمان، انگار، ناامنیِ بی پناهی را هم به همراه می آورد. ولی به هر روی به نظر می رسد لذتش آنقدر زیاد هست که گاهی دردش را به جان بخریم.
