در ابتدا کلمه بود
کلمه نزد خدا بود
کلمه خدا بود
زمانی که انسان شکل گرفت به عنوان خلیفه و جانشین خدا در زمین معرفی شد
تمام صفات الهی در انسان تجلی یافت
شاید بندرت تا به حال زمان گذاشته باشیم و مثلا صد صفت الهی را نوشته و روی آن تعمق کرده باشیم
مثلا تا به حال روی کلمه رحمان چقدر تعمق کرده ایم ؟
به نظرم اگر جهان حاضر همین کلمه را بشناسد و درک کند و عمل نماید هیچ جنگی رخ نمی دهد
در حد درک خودم رحمان فیض عام الهی است مانند آب و باران مانند آسمان و هوا مانند نور و خورشید و مانند زمین و رویش برای رحمان فرقی ندارد تو کیستی او به تو می بخشد و (انتظار برگشت ) ندارد
برای رحمان هیچ فردی غیر خودی و دور و نجس و لایق مرگ نیست
رحمان مفهوم حیات و زندگی است کسی را آزار نمی دهد و لقمه ای را از دهان کسی نمی گیرد
او مغناطیس اعظم محبت و عشق است
بیاییم رحمانیت را تمرین کنیم
کلمه عمق دارد نفوذ دارد تاثیر دارد می تواند ویروس و میکروب باشد و می تواند دارو و مکمل باشد
