خیلی وقته به فکر دلایل ازدواج هستم. که چرا کسی با شخص خاصی زندگی میکنه؟ چرا همدیگر رو انتخاب میکنن؟ چرا توی سن خاصی ازدواج میکنن؟ چرا بعضی ها مجرد میمونن؟ چرا بعضی ها بچه دار میشن و چرا بعضی ها نه؟
به عمق ماجرا که بریم، از پول و جوونی و... که بگذریم، آدم ها کسایی رو به خودشون جذب میکنن که به رشدشون کمک میکنه. ما ساخته شدیم برای درمان روح و جسممون. به سمت درمان و شادی زندگیمون جهت گرفته و ممکنه چیزای مختلفی ما رو رشد بده. اگر کسی نخواد مادر شه ولی بقیه بهش بچه دار شدن رو اصرار کنن چون فقط یه عرفه، ممکنه در آخر مادر خوبی نشه چون از اول بچه رو سربار میبینه. سربار آزادی، علایق، خواسته هایی که توی مجردی داشته. بچه دار شدن به رشدش کمک نخواهد کرد. جای رشد بعضی ها هم ممکنه ازدواج نباشه، برای همین زیاد بهش فکر نمیکنه.
شرایط و محیط بعضی اشخاص برای رشد و شادیشون طوریه که زمان میبره تا آدمی که بهش نیاز دارن برای رشد و شادی بیشتر اونا رو پیدا کنه.
بیاید از بعضی از "باید ها" دست برداریم. خیلی اوقات باور های غلطی که ما درباره ی باید ها داریم به ظلم منتهی میشه و آینده ای بد.
تنها کسی که میتونه "باید" تعیین کنه خداست چون او مارو بهتر از خودمون میشناسه.
