این مقاله صرفایک انتقاد با ارائه یک راه حل است وجنبه سیاسی ندارد.
لزوم عدالت بین همه ی مردم ایران در توزیع امکانات
دراینجا فقط همین نکته را می توان گوشزد کرد که همه مردم ایران چه روستایی وچه شهری باید از ثروت هایی که در کشوروجود دارد به صورت عادلانه و عاقلانه استفاده کنند منابع خدادی انرژی نیز ازاین امر مستثنی نیستند حال که مسئولان عزیز اصرا ر دارند توزیع انرژی به روستاها درسال های بعد از انقلاب اشتباه بوده که نمی توان آنر ادر بعضی ازطرح های اجراشده انکار کرد راه حل جایگزین لازم است نه گله وشکایت تاکار کشور سامان یابد نمی توان انتظار داشت مردم روستا به دلیل اینکه روستایی اند وجمعیت شان نسبت به جمعیت شهری کمتراست با هیزم وچوب خود را در زمستان گرم کنند سالها این کار را کرده اند ودیگر اینکار ممکن نیست روستای امروزی روستای قدیم نیست باید طرح دیگری در انداخت.
مدتی پیش، آقای مسعود پزشکیان، رئیسجمهور ایران، در اظهار نظری گفت:
«چرا به همه روستاها گازرسانی کردند؟ الان گاز نداریم که به همه بدهیم.»
این جمله که در نگاه اول شاید یک انتقاد به تصمیمات گذشته باشد، در واقع بیشتر رنگ توجیه و عجز به خود میگیرد تا مسئولیتپذیری.
مردم اما از رئیسجمهور انتظار دارند راهحل بشنوند، نه فقط گله.
گاز نیست؟ باشد. اما خورشید که هست
کمبود گاز در ایران یک واقعیت تلخ است. زمستانها با افت فشار گاز، تعطیلی صنایع، قطعی برق و سوخت اضطراری روبهرو میشویم. اما سؤال اصلی این است:
آیا هنوز باید تمام کشور را با گازرسانی اداره کرد؟ یا وقت آن رسیده به خورشید فکر کنیم؟
چرا انرژی خورشیدی راهحل بهتریست؟
۱. ایران، سرزمین آفتاب است
با بیش از ۲۸۰۰ ساعت آفتاب در سال، کشور ما یکی از مستعدترین مناطق جهان برای انرژی خورشیدیست. چرا باید این نعمت عظیم نادیده گرفته شود؟
۲. روستاها، بهترین بستر برای این تحولاند
در بسیاری از روستاهای ایران، گازرسانی بسیار پرهزینه و پرخطر بوده. لولهکشی در مناطق کوهستانی یا پراکنده، میلیاردها تومان هزینه داشته، بیآنکه مصرفکنندهی زیادی وجود داشته باشد. در حالی که نصب پنل خورشیدی روی پشتبام هر خانه میتواند بخش بزرگی از برق مورد نیاز همان خانه را تأمین کند.
۳. گرمایش برقی، نه یک آرزو؛ که یک برنامه
با ارتقای زیرساخت برق، بهینهسازی مصرف، عایقسازی خانهها و استفاده از سیستمهای گرمایشی برقی (تابشی، هیتر روغنی، پکیج خورشیدی و...) میتوان وابستگی به گاز را کاهش داد، مخصوصاً در مناطق روستایی کمجمعیت.
عدالت انرژی؛ یک اصل فراموششده
یکی از بزرگترین چالشهای توسعه انرژی در ایران، عدم توزیع عادلانه منابع است.
روستاهایی که در محرومیت و فقر به سر میبرند، اغلب از کمبود انرژی پاک و ارزان رنج میبرند و هزینههای گزاف گازرسانی به آنها فشار مضاعفی وارد میکند. در حالی که دسترسی به انرژی خورشیدی میتواند یک فرصت عدالتآفرین باشد؛ فرصتی برای کاهش فاصله توسعهای، ارتقای کیفیت زندگی و ایجاد اشتغال محلی در مناطق کمتر برخوردار.
عدم توجه به این نکته، تداوم نابرابریها و بیعدالتیهای اجتماعی است که دولتها باید مسئولانه برای آن پاسخگو باشند.
انتقاد کافیست، حالا نوبت راهحل است
آقای رئیسجمهور!
شما میتوانید رئیسجمهوری باشید که بهجای گله از گذشته، نقشهای برای آینده میکشد.
میتوانید طرحی ملی برای انرژی خورشیدی در روستاها راه بیندازید و هزاران جوان تحصیلکرده، شرکت دانشبنیان و ساکنان محلی را در این طرح شریک کنید.
خورشید، منتظر تصمیم شماست.
ما در دورهای هستیم که منابع فسیلی در حال پایاناند، تحریمها مانع توسعه پالایشگاهها و میادین گازی شدهاند، و تغییرات اقلیمی هشدار میدهند:
باید سبک زندگی انرژیبر خود را تغییر دهیم.
حالا انتخاب با شماست، آقای پزشکیان:
میخواهید رئیسجمهوری باشید که از کمبود گاز گفت،
یا رئیسجمهوری که به مردم، خورشید را نشان می دهد.
