diyarmehr-Paleolethic_institute
در نشریه نیچر (Nature) مقاله‌ای درباره تاثیر رابطه خویشاوندی بین انسان نئاندرتال و انسان‌های امروزی توسط عده‌ای از دانشمندان مستقر در موسسه ماکس پلانک آلمان، و دانشگاه آرهوس دانمارک و موسسات ایسلندی منتشر کرده است. حداقل از ده سال پیش به این سوی ما اطلاع داریم که مردمانی که در حال حاضر در خارج از قاره افریقا هستند در حدود 1 تا 2 درصد از ژنوم خود را از نئاندرتالها به ارث برده‌اند و همچنین باورمندیم عمدتا این امتزاج در زمانی بین 50 تا 60 هزار سال پیش روی داده است. از آن طرف مردمان مناطق ملانزی، و بومیان اصلی استرالیا بین 3 تا 6 درصد ژنوم خود را از دنیسوواها (پسر عمو‌های نئاندرتالها) به‌دست آورده‌اند که این هم در یک فاصله زمانی طولانی از 50 تا 200 هزار سال پیش اتفاق افتاده است. در طول سالیان اخیر نیز همواره یکی از نتایجی که از این مطالعات دیرین ژنتیک مطرح می‌شد. این بوده که احتمالا بسیاری از ویژگی‌های انسان‌های امروزی مثل افسرد‌گی، بیماری دیابت و لختگی خون و حتی قیافه ظاهری مثل رنگ مو و چشم ناشی از همین رابطه خویشاوندی با نئاندرتالها بوده است.
اما نتایج مطالعه تازه که بر روی تعداد قابل توجهی از مردمانی که در حال حاضر در ایسلند زندگی می‌کنند چندین موضوع تازه را روشن کرده است و به طور کلی نشان می‌دهد که آن میزان دی ان ای که ما از نئاندرتالها در وجودمان هست ممکن است آنقدرها هم در ویژگی‌های ظاهری، اخلاقی و جسمی ما تاثیر نگذاشته باشد. همچنین به شکل غافلگیر کننده‌ای دانشمندان از مطالعه دی.ان.ای مردم ایسلند دریافته‌اند که آن‌ها 3.3 درصد دی.ان.ای خود را از دنیسوواها (مردمانی که تا حد اقل 35 هزار سال پیش در سیبری می زیسته‌اند) داشته و 12.2 درصد نیز از دی.ان.ای‌های تاکنون ناشناخته!…..در مقاله مبحث دیگری دال بر این که ممکن است مردمان کنونی دنیا در نقاط مختلف جغرافیایی درجات مختلفی ویژگی‌هایی نئاندرتالها را به ارث برده باشند مطرح شده است.
