به گزارش Archaeology News Network، با حمله‌ی هون‌ها به اروپای مرکزی در قرن 5 میلادی، رومی‌ها استان‌های پانونی خود را که در منطقه مجارستان غربی بود را ترک کردند. جمعیت پانونیا وارد دوره‌ای از تحولات فرهنگی مداوم شد که همزمان بود با ورود گروه‌های خارجی جدید که به دلیل پناه بردن از هون‌ها وارد این منطقه شده بودند. این گروه‌های خارجی با وردشان به این منطقه، به گروه‌های محلی که تابعیت رومی داشتند و دیگر ساکنین بومی ملحق شدند. بعدتر، برای درک بهتر این جمعیت که به سرعت در شرایط هرج و مرج در حال تغییر بود، نویسنده اول این مقاله؛ نیپر (Knipper) به همراه همکارنش به این گورستان باستانی در استقرار پانونی که در حدود 430 میلادی مسکونی بوده، روی آوردند.
نیپر و همکارانش با این مطالعه دریافتند که این گورستان بازگوکننده‌ی یک جامعه‌ی چند فرهنگی است و پیش از رها کردن گورستان در سال 470 میلادی، سه گروه مجزا در دو یا سه نسل در این منطقه مستقر بودند (در کل 96 گور): 1- گروه بنیان‌گذار محلی کوچک با قبور ساخته شده از آجرهای خطی به سبک رومی. 2- یک گروه خارجی متشکل از 12 نفر با پیشینه‌ی ایزوتوپی و فرهنگی مشابه که به نظر می‌رسد حدود یک دهه پس از بنیان‌گذاران به این منطقه رسیده باشند و ممکن است که به ایجاد سنت کالاهای قبور و تغییرشکل جمجمه که در تدفین‌های بعدی دیده می‌شود کمک کرده باشند. و گروه آخر که بازگوکننده‌ی ویژگی‌های تلفیقی سنت رومی‌ها و گروه‌های خارجی است.
