این شهر احتمالا برای اسکان حاکمـان هخامنشـی و همچنـین استقرار نیروی نظامی به منظور کنترل منطقه، به سبک معماری هخامنشی ساخته شده، سبکی که نه در منطقـه دارای پیشینه بود و نه در دوره بعد نمونه آن وجود دارد.
در این شهر باستانی که در ۴۴ کیلومتری زابل در محدوده روستای هدف گردشگری قلعه نو از توابع شهرستان زهک قرار دارد، بناها از گل خام هستند و به دلیل چسبندگی بسیار زیاد گل این منطقه، دیوارها پس از خشک شدن از آجر نیز سخت تر شده اند به همین دلیل این شهر تقریبا سالم از زیر خاک بیرون آمده است.
نکته عجیب این است که در این شهر تاکنون هیچگونه آثار زندگی یافت نشده و احتمال این می‌رود که مردم شهر به دلیل خاصی آن را ترک کرده باشند و شهر را متروک و بی‌سکنه گذاشته‌اند.
در نتیجه کاوش‌ها و آنچه به دست آمد و دیده شده محوطه‌ای با ساختمان‌های بزرگ عمومی، محله‌های مسکونی، پرستشگاه، آبراهه، خیابان‌ها، محله‌های صنعتی و نظامی بود و یکی از بناهای این شهر باستانی با اضلاع ۵۴ متر، رصدخانه بوده که هم‌اکنون بازسازی شده است.
در متون کهن نیز ذکر شده که زرتشت در رصدخانه نیمروز حلول خورشید را رصد کرده است.
بازی سایه‌ها در این بنا موقعیت سال را نشان می‌دهد و به دلیل اینکه بادهای سیستان از شمال به جنوب می‌وزد، درهای خانه‌ها رو به جنوب است و آن‌هایی که رو به شمال می باشد با یک بادشکن مهار شده‌اند.
در این شهر برخلاف معماری رایج هخامنشی، سقف‌ها را گنبدی می‌ساختند که این یکی از موارد نادر در زمان هخامنشی است.
کانال آبی شهر را به ۲ بخش شمالی و جنوبی تقسیم می‌کند و احتمالا بخش شمالی به دلیل وجود ساختمان‌های بزرگ، متعلق به اشراف شهر بوده و بخش جنوب رودخانه مردم معمولی زندگی می‌کردند.
